Anna Radziwiłłówna Kiszczyna

Z Wikipedii

Anna Radziwiłłówna Kiszczyna
Trąby
Data śmierci	1600
Rodzina	Radziwiłł
Rodzice	Jan Radziwiłł Anna Kościewiczówna
Małżeństwo	Stanisław Kiszka
Dzieci	Jan Kiszka

Anna z Radziwiłłów Stanisławowa Kiszczyna (data urodzenia nieznana, zm. w 1600) – księżna, wojewodzina witebska, działaczka reformacyjna (kalwińska i ariańska) na Litwie.

Córka Jana Radziwiłła, podczaszego litewskiego i Anny Kościewiczówny; miała dwie siostry: Petronelę i Elżbietę. Około 1552 wyszła za mąż za Stanisława Kiszkę - wojewodę witebskiego, jednego z najbogatszych magnatów na Litwie. Urodziła mu jednego syna – Jana Kiszkę. Po śmierci męża w 1554, jej syn odziedziczył ogromny majątek, którym zarządzała do pełnoletności syna. Wspierała rozwój miast i przedsiębiorczości w swoich posiadłościach (m.in. w 1568 nadała Rajgrodowi prawa miejskie).

Początkowo, tak jak mąż, była wyznawczynią kalwinizmu, który propagowała w posiadłościach Kiszków, wypędzając duchownych katolickich i odbierając im kościoły (m.in. w 1558 założyła zbór kalwiński w Węgrowie). Około 1563 stała się gorliwą wyznawczynią antytrynitaryzmu i propagatorką ruchu braci polskich. Uczestniczyła w wielu synodach, pisała polemiki religijne, m.in. przeciwko chrzczeniu nieświadomych dzieci. Syna wychowała na żarliwego wyznawcę doktryny braci polskich i stał się on jednym z największych propagatorów arianizmu w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. W 1570 zapisała swoje majątki ziemskie królowi Zygmuntowi Augustowi, który w zamian darował jej majątek Sielce, gdzie spędziła resztę życia.