Anna Radziwiłł
Z Wikipedii
| Anna Radziwiłł | |
 |
|
| Data i miejsce urodzenia | 20 kwietnia 1939 Sichów Duży |
| senator I kadencji | |
| Okres urzędowania | od 1989 do 1991 |
| Przynależność polityczna | Obywatelski Klub Parlamentarny |
Anna Maria Radziwiłł (ur. 20 kwietnia 1939 w Sichowie Dużym) – polska pedagog, historyk, senator I kadencji, była wiceminister edukacji. Córka księcia Krzysztofa Mikołaja Radziwiłła i jego żony Zofii z Popielów herbu Sulima.
Jest absolwentką Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (1961), na tej uczelni uzyskała następnie stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w 1966. Przez ponad 30 lat była nauczycielem w szkołach średnich. Uczyła m.in. Jarosława Kaczyńskiego[1].
W 1980 wstąpiła do "Solidarności", była przewodniczącą grupy ekspertów związku w negocjacjach z Ministerstwem Oświaty i Wychowania dotyczących zmian w programie nauczania historii. W stanie wojennym współpracowała z Prymasowskim Komitetem Pomocy Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. W wyborach czerwcowych w 1989 została wybrana do Senatu z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W latach 1989-1992 pełniła funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej w kolejnych rządach solidarnościowych. Później związana ze środowiskiem Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1997-2001 za rządów koalicji AWS-UW była doradcą ministra edukacji narodowej, współpracowała z zespołem opracowującym reformę szkolnictwa w 1999. W tym samym roku pełniła funkcję przewodniczącej Rady Fundacji Batorego. Od 13 września 2004 do 1 września 2005 była podsekretarzem stanu w MENiS, a od 1 września 2005 do 14 listopada 2005 podsekretarzem stanu w MEN. W marcu 2008 została powołana do Rady Edukacji Narodowej, organu doradczego przy minister Katarzynie Hall.
Jest autorką i współautorką (m.in. z Wojciechem Roszkowskim podręczników do nauki historii. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi w 1981, Medalem Komisji Edukacji Narodowej w 1991 oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 1998.
