Ansaldo A.1 Balilla

Z Wikipedii

Ansaldo A-1 Balilla
Dane podstawowe
Państwo	Włochy
Producent	Gio Ansaldo w Genui Zakłady Mechaniczne E. Plage i T. Laśkiewicz (na licencji)
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	1
Historia
Data oblotu	1917
Lata produkcji	1918 (we Włoszech) 1920 – 1924 (w Polsce)
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy SPA-6A
Moc	220 KM (162 kW)
Wymiary
Rozpiętość	7,68 m
Długość	6,84 m
Wysokość	2,53 m
Powierzchnia nośna	21,20 m²
Masa
Własna	625 kg
Startowa	870 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	220 km/h
Prędkość wznoszenia	6,3 m/s
Pułap	5 000 m
Zasięg	525 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm (stałe, zsynchronizowane pod maską silnika)
Użytkownicy
Włochy, Polska, ZSRR, Argentyna, Hiszpania, Łotwa, Urugwaj

Ansaldo A-1 Balilla – włoski samolot myśliwski, zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w Gio Ansaldo w Genui przez inż. Giuseppe Brezziego.

Spis treści 1 Historia 2 Produkcja samolotu w Polsce 3 Użycie w lotnictwie 4 Użycie w lotnictwie polskim 5 Opis konstrukcji 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W pierwszej połowie 1917 roku inż. Giuseppe Brezzi z zakładów Ansaldo w Turynie skonstruował samolot myśliwski Ansaldo A-1. Samolot ten w układzie dwupłata był bardzo podobny do produkowanego seryjnie jednomiejscowego samolotu myśliwskiego Ansaldo SVA-5. Nowy samolot różnił się w zasadzie tylko innym systemem usztywnienia płatów i mniejszymi rozmiarami.

Budowę prototypu ukończono w lecie 1917 roku i został oblatany przez pilota fabrycznego. Prototyp był konstrukcji prawie wyłącznie drewnianej. Wyróżniał się charakterystycznym dla wszystkich samolotów firmy Ansaldo kadłubem – prostokątnym w części przedniej i przechodzący za kabiną w trójkątny, co zapewniało dobrą widoczność w dół i do tyłu. Kadłub był pokryty sklejką o grubości 2 mm. Silnik, umieszczony z przodu kadłuba, był osłonięty całkowicie blachą aluminiową. Płaty o kształcie prostokątnym, dwudźwigarowe, kryte płótnem, połączono dwiema parami słupków z rur stalowych i usztywnione cięgnami stalowymi i rozpórkami. Przed silnikiem zamontowano chłodnicę.

W locie prototyp osiągał zamierzoną przez konstruktorów prędkość maksymalną i prędkość wznoszenia, ale okazał się mało zwrotny. Do oceny samolotu zaproszono więc jeszcze znanych włoskich pilotów myśliwskich: Francesco Barucca, Fulco Ruffo di Cabria i Pier Ruggiero Picio, którzy w grudniu 1917 roku po odbyciu na nich wielu lotów potwierdzili opinię pilotów fabrycznych i przekazali wnioski konstruktorom. Prototyp poddano przeróbce – przede wszystkim zwiększono rozpiętość płatów i zamontowano silnik o większej mocy SPA-6A oraz zmieniono kształt chłodnicy cieczy.

Tak poprawiony prototyp w dniu 4 marca 1918 roku przekazano do włoskiej 91 eskadry myśliwskiej w celu jego wypróbowania. Samolot oceniono dobrze, choć często występowały usterki silnika.

Po niezbędnych zmianach i poprawkach samolot Ansaldo A-1 w maju 1918 roku skierowano do produkcji seryjnej. W lipcu i sierpniu 1918 roku przekazano 100 samolotów do lotnictwa włoskiego, a w sierpniu 1918 roku otrzymał on nazwę Balilla.

Ogółem we Włoszech zbudowano 104 samoloty Ansaldo A-1 Balilla.

[edytuj] Produkcja samolotu w Polsce

W związku z zakupieniem licencji na budowę samolotu Ansaldo A-1 Balilla produkcję ich powierzono Zakładom Mechanicznym E. Plage i T. Laśkiewicz a na podstawie umowy zawartej w dniu 14 lutego 1920 roku przez Główny Urząd Zaopatrzenia Armii miały one w ciągu trzech lat dostarczyć 100 samolotów Ansaldo A-1 Balilla. Do końca jednak 1920 roku nie zbudowano żadnego samolotu, a pierwszy zbudowano dopiero w dniu 21 lipca 1921 roku, w trakcie jej oblotu doszło do katastrofy w której zginął pilot – pionier lotnictwa polskiego – Adam Haber-Włyński, instruktor z Wyższej Szkoły Pilotów w Poznaniu. Wypadek ten opóźnił produkcję kolejnych samolotów, a dostawy były znacznie mniejsze niż planowano.

W dostarczonych do jednostek lotniczych samolotach dochodziło do częstych awarii z powodu zacierania silników i pożarów. W związku z tym we wrześniu 1924 roku po przeprowadzeniu dochodzenia wstrzymano produkcje samolotów Ansaldo A-1 Balilla.

Samolot Ansaldo A-1 Balilla miał dużę (jak na ówczesne konstrukcje myśliwskie) obciążenie powierzchni nośnej (głównie z uwagi na bardzo ciężki silnik), co było powodem jego trudnego pilotażu i niewystarczającej zwrotności.

Łącznie w Polsce zbudowano 58 samolotów Ansaldo A-1 Balilla.

[edytuj] Użycie w lotnictwie

W lipcu i sierpniu 1918 roku do lotnictwa włoskiego trafiło 100 samolotów Ansaldo A-1 Balilla. Samoloty te trafiły do lotnictwa pod koniec wojny i nie odnotowano większych sukcesów na nich Odnotowano tylko jedno zwycięstwo włoskich pilotów na tym samolocie w dniu 8 października 1918 roku. Pod koniec wojny skierowano je ponadto do obrony baz sterowców w głębi Włoch.

Z tej liczby po zakończeniu I wojny światowej 35 samolotów zakupiła Polska, 30 sztuk Związek Radziecki i po kilka sztuk Argentyna, Hiszpania, Łotwa i Urugwaj.

Jeden samolot Ansaldo A-1 Balilla napędzany silnikiem Curtiss K12 używano w Stanach Zjednoczonych jako samolotu wyścigowego.

[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim

W 1919 roku polska misja zakupów przebywająca we Włoszech zainteresowała się produkowanymi przez firmę Gio Ansaldo w Genui samolotem samolotem myśliwskim Ansaldo A-1 Balilla. Wniosek misji zaakceptowało w sierpniu 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i wkrótce zawarto umowę z wytwórnią Gio Ansaldo na dostawę 10 samolotów Ansaldo A-1 Balilla z silnikami SPA-6A, ale bez uzbrojenia, które potem zakupiono w Wielkiej Brytanii, zagwarantowano także możliwość sprowadzania dalszych samolotów. Jednocześni z zakupem gotowych samolotów nabyto prawo do ich produkcji licencyjnej w Polsce. Ostatecznie we Włoszech zakupiono 35 samolotów Ansaldo A-1 Balilla.

Pierwsze samoloty Ansaldo A-1 Balilla dostarczono do Polski drogą morską w dniu 9 stycznia 1920 roku do Gdańska, skąd koleją dostarczono je do Warszawy. Po zmontowaniu otrzymała je w dniu 26 maja 1920 roku 7 eskadra myśliwska Kościuszkowska, stacjonująca wówczas na przyfrontowym lotnisku Biała Cerkiew. W eskadrze tej znalazło się 12 samolotów Ansaldo A-1 Balilla. Piloci 7 eskadry aż do rozejmu w październiku 1920 roku walczyli na tych samolotach na froncie galicyjskim w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie 7 eskadr myśliwska stacjonowała we Lwowie, a w maju 1921 roku włączono ją w skład 1 pułku lotniczego w Warszawie.

Samoloty Ansaldo A-1 Balilla były używane w 1 pułku lotniczym do 1926 roku, a w 1927 roku używano ich w 11 pułku lotniczym w Lidzie, tam też odnotowano ostatni wypadek śmiertelny gdy 10 czerwca 1927 roku zginął pilot. Po tym wypadku wycofano wszystkie samoloty tego typu i skasowano.

Łącznie w lotnictwie polskim używano 92 samoloty Ansaldo A-1 Balilla, z tego 35 produkcji włoskiej i 57 produkcji polskiej.

[edytuj] Opis konstrukcji

Samolot Ansaldo A-1 Balilla był jednomiejscowym samolotem myśliwski, dwupłatem o konstrukcji w przeważającej części drewnianej, kabina odkryta. Podwozie klasyczne dwugoleniowe – stałe. Napęd: silnik rzędowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.

Uzbrojenie:

• 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm – stały, zsynchronizowane pod maską silnika

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Zdjęcia