Antoni Baranowski (generał)
Z Wikipedii
Antoni Baranowski (ur. 1760 w Indykowie na Mazowszu - zm. po 1821), generał major wojsk koronnych.
Kształcił sie od 1772 w Korpusie Kadeów w Warszawie. od 1780 w 5 pułku strzelców przednich. W 1788 rotmistrz, audytor w tym samym pułku. Od 1790 major w Komisariacie Wojskowym. W służbie tej pozostał za rządów targowicy. pełniąc służbę jako liniowiec W Lubelskiem włączył sie do powstaniu kościuszkowskim. Jako jeden z pierwszych zgłosił akces do powstania 1794. nagrodzony przez Tadeusza Kościuszkę awansem do stopnia generała dowodził dywizją (niekompletną) osłaniającą linię Wisły i Wieprza, która potem została wcielona do Korpusu ks. Adama Ponińskiego. Brał udział na czele dywizji w bitwie pod Maciejowicami.
Pozostawał później poza służbą. W 1812 organizował pospolite ruszenie departamentu lubelskiego i siedleckiego.
Od 1821 czynny w ruchu masońskim
[edytuj] Bibliografia
- H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.
