Antypapież Hipolit
Z Wikipedii
Św. Hipolit, antypapież w latach 217 - 235. Jeden z niewielu pisarzy wczesnego Kościoła. Najprawdopodobniej wybrany na pierwszego antypapieża w 217, ale zmarł śmiercią męczeńską pojednany wcześniej z Kościołem; jest więc czczony jako święty.
Urodził się najprawdopodobniej w drugiej połowie II w. w Rzymie. Jako prezbiter kościoła w Rzymie za pontyfikatu papieża Zefiryna, wyróżniał się wiedzą i elokwencją.
Oskarżył on biskupa Rzymu o zbytnią tolerancję dla heretyków oraz o zbytnią pobłażliwość i przyjmowanie z powrotem na łono Kościoła ludzi popełniających poważne grzechy (zabójstwo, cudzołóstwo i in.). Wynikiem tego była schizma - stał on na czele kilku biskupów przez około 10 lat.
W czasie prześladowań za panowania cesarza Maksymina Traka został zesłany razem z ówczesnym papieżem Poncjanem w 235 r. na Sardynię, gdzie się pogodzili i obaj zginęli.
Najprawdopodobniej ciała obu zesłańców 13 sierpnia 236 r. przewiezione zostały do Rzymu i tam pogrzebane (Hipolita pochowano na cmentarzu przy Via Tiburtina).
Niewiele zostało po latach w pamięci o historycznym Hipolicie. Ani Euzebiusz ani Hieronim nie wiedzieli, że tak poczytny na Zachodzie autor i rzymski święty to ta sama osoba. W Chronicon Paschale znajduje się jedna mała wzmianka, iż siedziba Hipolita znajdowała się w Portus koło Rzymu.
W 1551 r. znaleziono na cmentarzu przy Via Tiburtina marmurowy posąg siedzącego mężczyzny. Z tyłu siedziska wygrawerowane były tytuły licznych pism - był to posąg św. Hipolita. Za czasów Piusa IX przeniesiono go do Muzeum Laterańskiego.
Dzieła Hipolita obejmują takie dziedziny jak: egzegezę, homilie, apologetykę i polemiki, kroniki i prawo kościelne. Do naszych czasów dotarły jednak w szczątkowej formie i nie można właściwie ocenić ich poziomu literackiego i intelektualnego.
Jego dorobek obejmuje:
- komentarz do księgi proroka Daniela;
- komentarz do "Pieśni nad Pieśniami";
- traktat "Odparcie wszelkich herezji" skierowany do pogan, Żydów i gnostyków;
- "Kroniki" obejmujące dzieje od stworzenia świata do 234 r. (były one podstawą wielu innych kronik pisanych na Wschodzie i Zachodzie);
- "Tradycja apostolska" - źródło wiedzy o dawnej liturgii rzymskiej.
W kościele czczony jest jako męczennik. Papież Damazy I poświęcił mu epigram, a Prudencjusz w dziele "Peri stephanon" w jednym z hymnów barwnie opisał jego śmierć.
Jego wspomnienie liturgiczne przypada na
Biskupi Rzymu, za których pontyfikatu Hipolit był antypapieżem
| Lata pontyfikatu | Papież |
| 217-222 | św. Kalikst I |
| 222-230 | św. Urban I |
| 21 lipca 230 - 28 września 235 | św. Poncjan |
[edytuj] Zobacz też:
| Poprzednik brak |
 |
antypapież 217-235 |
|
Następca Nowacjan |
