Arthur Axmann
Z Wikipedii
Arthur Axmann (ur. 18 lutego 1913 r. w Hagen, zm. 24 października 1996 r. w Berlinie), działacz narodowosocjalistyczny i Reichsjugendführer (Dowódca Młodzieży Rzeszy).
[edytuj] Biografia
Axmann, najmłodszy z pięciorga rodzeństwa, przeprowadził się w 1916 roku wraz z rodziną do Wedding, dzielnicy Berlina. Jego ojciec był aż do śmierci w 1918 r. pracownikiem firmy ubezpieczeniowej. W 1919 r. podjął naukę, w 1921 r. został z powodu znacznych osiągnięć przeniesiony do klasy specjalnej, a w 1922 r. otrzymał stypendium i przeniósł się do średniej szkoły realnej.
Po wysłuchaniu 14 sierpnia 1928 r. przemowy Josepha Goebbelsa zwrócił uwagę na narodowych socjalistów, a w listopadzie 1928 wstąpił do Hitlerjugend (HJ). Niedługo później został przywódcą HJ na okręg Wedding oraz aktywnym członkiem Narodowosocjalistycznego Związku Uczniów, który opuścił po maturze w roku 1931.
Studiował na Uniwersytecie Berlińskim gospodarkę narodową oraz nauki polityczne i prawne. Przerwał studia w lecie 1931 roku, aby móc utrzymać rodzinę, po tym jak jego matka straciła pracę. We wrześniu 1931 r. wstąpił do NSDAP, w 1932 r. został powołany do kierownictwa HJ i przejął organizację komórek zawodowych oraz zakładowych.
Axmann był od maja 1933 r. dowódcą terenowym oraz kierownikiem Urzędu ds. socjalnych Reichsjugendführung, w listopadzie 1934 r. przejął dowództwo HJ w Berlinie, a w lipcu 1936 r. został kierownikiem Reichsberufswettkampfes (Zawodowego Współzawodnictwa Rzeszy).
Podczas II wojny światowej stracił (1939/1940) prawą rękę. 1 maja 1940 r. został zastępcą Reichsjugendführera Baldura von Schiracha, a 8 sierpnia 1940 r. jego następcą. Rozwijał militarną organizację HJ i przekształcił Służby Patrolowe HJ w organizację rekrutacyjną dla potrzeb Waffen-SS.
W ostatnich tygodniach wojny dowodził jednostkami HJ walczącym w bitwie o Berlin, które były częścią Volkssturmu, na wzgórzach Seelowe. Po śmierci Hitlera opuścił wraz z Martinem Bormannem bunkier i uciekł z Berlina. Uznany oficjalnie za zmarłego, ukrywał się nierozpoznany pod nazwiskiem Erich Siewert w Meklemburgii-Pomorzu Przednim aż do aresztowania w grudniu 1945 r. w Lubece, po tym jak podjął kontakt z dawnymi działaczami HJ i NSDAP.
Axmann został w październiku 1946 roku na krótko zwolniony z aresztu, jednak już w lipcu 1947 r. ponownie go aresztowano i przesłuchiwano. W kwietniu 1949 r. został w procesie denazyfikacyjnym uznany za głównego winnego i skazany na ponad 3 lata obozu pracy. Do kary zaliczono jednak pobyt w areszcie śledczym. 19 sierpnia 1958 r. sąd berliński skazał go za "podżeganie młodzieży do nienawiści" na karę 35000 marek, którą to sumę mógł uzbierać dzięki sprzedaży kilku działek w Berlinie.
Założone przez niego przedsiębiorstwo handlowe zostało zamknięte w 1960 roku z powodu braku zleceń. W latach od 1971 do 1976 przygotowywał dla hiszpańskiej firmy plany centrum wypoczynkowo-rozrywkowego na Wyspach Kanaryjskich.
Po 1976 r. mieszkał w Berlinie, jednak w 1985 r. wycofał się z życia zawodowego i pracował nad swoimi wspomnieniami, które ukazały się w roku 1995 pod tytułem "Przecież to nie może być już koniec".
Zmarł 24 października 1996 r. w wieku 83 lat w Berlinie.
- Artykuł ten jest tłumaczeniem artykułu Arthur Axmann w niemieckojęzycznej Wikipedii
