Aspazija
Z Wikipedii
Aspazija, właśc. Elza Rozenberga, Elza Pliekšāne (ur. 16 marca 1865 w Zafenieku Daukšas w Kurlandii, zm. 5 listopada 1943 w Rydze) - łotewska poetka i dramatopisarka, zwolenniczka emancypacji kobiet, posłanka na sejm Łotwy (1920-34).
W 1884 roku ukończyła gimnazjum żeńskie w Rydze. W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku pracowała jako nauczycielka, później znalazła pracę w jednym z ryskich teatrów. W 1897 roku poślubiła znanego pisarza łotewskiego Rainisa (właśc. Jānis Pliekšāns). Razem z mężem przebywała w latach 1897-1903 na zesłaniu w Rosji. Od 1905 do 1920 roku para zamieszkiwała w Szwajcarii, skąd wróciła na Łotwę w 1920 roku. Po powrocie do kraju Aspazija zasiadała nieprzerwanie do 1934 roku w parlamencie łotewskim, reprezentując w nim socjaldemokrację.
Początkowa twórczość Aspaziji jest zbliżona do realizmu, jednak później autorka coraz bardziej zagłębiała się w mroczny świat neoromantyzmu, szukając inspiracji w zamierzchłej przeszłości Łotwy (por. sztuka Vaidelote). W innych dramatach autorka wyrażała swój protest wobec świata opartego na dominacji pierwiastka męskiego w kulturze.
Aspazija przetłumaczyła "Quo vadis" Henryka Sienkiewicza na język łotewski.
[edytuj] Wybrane dzieła
- "Vaidelote" (1894)
- "Zaudētās tiesības" (1894)
- "Sidraba šķidrauts" (Srebrny welon, 1905)
- "Aspazija" (1923)