Ballady pijackie
Z Wikipedii
Ballady pijackie - cykl pięciu poematów Antoniego Langego opublikowanych w 1895. Cykl wylicza pięć narkotyków, po które powinien sięgać młodopolski artysta: kawa, absynt, poncz, szampan i haszysz. Tematyka dzieła klasyfikuje je jako jeden z pierwszych tak wyrazistych manifestów dekadentyzmu i modernistycznego dandyzmu. Do cyklu odwoływali się często krytycy literaccy (S. Brzozowski, J. Tomkowski), traktując go jako wyznacznik literackiej mody końca XIX wieku oraz cenne źródło dla zrozumienia epoki. Ballady pijackie cechuje barwność języka, erudycja i bogactwo nawiązań kulturowych, literackich oraz religijnych.
Poezja: • Sonety wedyckie • Pogrzeb Shelleya • Ballady pijackie • Księga proroków • Logos • Poezje • Widzenie świętej Katarzyny • Wenus żebracza • Pogrobowcom • Świat • Fragmenta. Poezje wybrane • Pocałunki • Deuteronomion, czyli powtórzenie • Akteon • Księgi bogów • Rozmyślania • Pierwszy dzień stworzenia • XXVII sonetów • Ilia Muromiec • Trzeci dzień • Groteski. Wiersze ironiczne • Rozmyślania. Z nowej serii • Gdziekolwiek jesteś
Proza: • Godzina • Elfryda: nowele i fantazje • Zbrodnia • Dwie bajki • Czterdzieści cztery • Stypa • W czwartym wymiarze • Miranda • Nowy Tarzan • Róża polna • Michałki
Dramat: • Atylla • Wenedzi • Malczewski
Krytyka literacka: • O poezji współczesnej • Studia z literatury francuskiej • Lord Byron • Panteon literatury wszechświatowej • Pochodnie w mroku
Filozofia • O sprzeczności sprawy żydowskiej • Analfabetyzm i walka z ciemnotą w Królestwie Polskim • Studia i wrażenia • Rzuty