Bartolomici
Z Wikipedii
| Bartolomici | |
| Pełna nazwa | Zgromadzenie Kleryckie Księży Życia Wspólnego |
| Nazwa łacińska | Institutum Clericorum Saecularium in Communi Viventium |
| Kościół | Kościół katolicki |
| Założyciel | ks. Bartłomiej Hozhauzer |
| Data założenia | 1613 |
| Rok zatwierdzenia | 1680 |
Bartolomici, bartoszkowie, księża komuniści właściwie Zgromadzenie Kleryckie Księży Życia Wspólnego (łac. Institutum Clericorum Saecularium in Communi Viventium) - katolickie męskie zgromadzenie zakonne założone pod nazwą Zgromadzenia Księży Świeckich w roku 1613 we wsi Logman w elektoracie bawarskim przez salzburskiego kanonika ks. Bartłomieja Hozhauzera. Zgromadzenie zatwierdzone zostało przez papieża Innocentego XI w 1680 roku.
Bartolomici zorganizowani byli we wspólnoty. Obowiązkiem członków zgromadzenia było prowadzenie wspólnego życia z dala od kobiet, wspólne ćwiczenia duchowe i modlitwy pod rządami jednego przełożonego. Wszystkie gromadzone przez komunistów dochody składane były do wspólnej kasy. Oddawali się działalności duszpasterskiej w miastach i wioskach, szczególną rolę w ich misji pełniła posługa kaznodziejska i spowiednicza. Prowadzili szkoły, kolegia i seminaria duchowne.
Oprócz Niemiec działali na Sycylii, w Portugalii, Irlandii, dotarli też do Rzeczypospolitej, gdzie przybyli w 1683 (lub 1685) roku, sprowadzeni przez królową Marysieńkę. Swój pierwszy dom założyli w Górze Kalwarii. Tam też pod opieką biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego zorganizowali seminarium duchowne. Ich działalność w Polsce zakończyła się oficjalnie w 1850 roku. Ich strojem zakonnym była sutanna, nie różniąca się od ubioru duchowieństwa. Duchowni będący komunistami nosili pod sutanną krzyż kartezyjski.
