Batalion Chrobry I
Z Wikipedii
Batalion Chrobry I – batalion Armii Krajowej utworzony z oddziału powstałego w 1939, niedługo po wybuchu II wojny światowej. Od 1942, będąc już zgrupowaniem, przyjął nazwę Chrobry. Pierwszym dowódcą baonu Chrobry I był kpt. Gustaw Billewicz (zm. 11 września). Wtedy też zgrupowanie składało się z kompanii Klim i Corda. Od 1943 w skład baonu wchodziły 4 kompanie. Batalion ten walczył w powstaniu warszawskim, w rejonie Woli, Śródmieścia Warszawy i Starego Miasta; jego redutą był pasaż Simonsa.
W momencie wybuchu walk liczył ponad 400 żołnierzy. 3 sierpnia powstańcy należący do tego zgrupowania zdobyli siedzibę żandarmerii niemieckiej - Nordwache, która mieściła się u zbiegu ulic Chłodnej i Żelaznej. Wzięli wtedy do niewoli 40 jeńców i zdobyli broń. Początkowo batalion walczył w rejonie ulic: Żelazna, Krochmalna, Grzybowska, Łucka, Pańska, Twarda, Prosta, część Wolskiej, Karolkowej i Młynarskiej, między Al. Jerozolimskimi a Dworcem Towarowym. 6 sierpnia część żołnierzy baonu Chrobry I przeszła na Stare Miasto. Rozpoczęli wtedy obronę Arsenału i (nieistniejącego dziś) Pasażu Simonsa. Inni pozostali na Woli. 16 sierpnia dowódcą został płk Karol Jan Ziemski (ps. Wachnowski). Batalion Chrobry I stracił w walkach powstania warszawskiego ok. 300 żołnierzy.
Do znanych żołnierzy tego baonu należą Jerzy Peltz i Tadeusz Wąsowski.
[edytuj] Skład Batalionu Chrobry I
- I kompania Klim, dowódca: por. Władysław Żurawski
- II kompania Corda, dowódca: por. Kazimierz Burnos
- III kompania, dowódca: por. Tadeusz Kajetański (od 1943)
- IV kompania, dowódca: ppor. Marian Wardzyński (od 1943)
[edytuj] Bibliografia
- Jak powstało i walczyło Zgrupowanie "Chrobry II", Andrzej Kownacki
- Zgrupowanie "Sosna" Batalion "Chrobry I", Stanisław Pietras
