Bieszczadzka Kolejka Leśna

Z Wikipedii

Bieszczadzka Kolejka Leśna – kolej wąskotorowa w Bieszczadach. Powstała przed I wojną światową. Od kilku lat infrastruktura kolejki jest odbudowywana w celach turystycznych. Aktualnie czynny jest odcinek z Woli Michowej do Przysłupia. Pociągi zatrzymują się na stacjach Wola Michowa, Balnica, Majdan, Cisna, Dołżyca, Przysłup.

[edytuj] Historia kolejki bieszczadzkiej

W roku 1890 rozpoczęto budowę linii kolejki wąskotorowej z Cisnej do Nowego Łupkowa. Linia ta miała ułatwić eksploatację największego bogactwa Bieszczadów jakim są lasy. Projektantem kolejki był polski inżynier Albin Zazula. Większość prac przy budowie linii kolejowej wykonywano ręcznie, bez pomocy urządzeń technicznych. Główny szlak poprowadzono wzdłuż doliny rzeki Solinki. Tory o rozstawie 760 mm zostały wówczas ułożone na dębowych podkładach. Do budowy mostów, przepustów, wiaduktów oraz murów oporowych, które służą również obecnie sprowadzono wykwalifikowanych kamieniarzy z Włoch. Niektórzy z włoskich kamieniarzy pozostali w Bieszczadach na stałe po zakończeniu prac budowlanych jak np. rodzina Meinardich. W roku 1895 odbyła się uroczystość uruchomienia kolejki. Przy linii kolejowej zaczęły powstawać tartaki, które ożywiły gospodarczo ten rejon Bieszczadów. W latach 1900-1904 wraz ze wzrostem zapotrzebowania na drewno właściciele kolejki przedłużyli linię kolejową z Cisnej do Beskidu i Kalnicy. W czasie I wojny światowej kolejka została uszkodzona. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 przystąpiono do niezbędnych napraw.

[edytuj] Publikacje

• Artur Bata, Szlakiem Bieszczadzkiej Kolejki, Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1983

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Bieszczadzka Kolejka Leśna
• Bieszczadzka Kolejka Leśna

 To jest tylko zalążek artykułu związanego z turystyką i koleją. Jeśli możesz, rozbuduj go.