Billy McKinlay
Z Wikipedii
William "Billy" McKinlay (ur. 22 kwietnia 1969 w Glasgow), były piłkarz szkocki grający na pozycji defensywnego pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 173 cm wzrostu, ważył 73 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Piłkarską karierę McKinlay rozpoczął w małym klubie o nazwie Hamilton Thistle. W 1985 roku w wieku 16 lat trafił do szkółki piłkarskiej Dundee United, a sezonie 1986/1987 zadebiutował w jego barwach w lidze szkockiej. W tamtym sezonie Dundee doszło do finału Pucharu UEFA, jednak trofeum to zdobył szwedzki IFK Göteborg. Dundee przegrało także w finale Pucharu Szkocji - 0:1 z St. Mirren F.C.. W 1988 roku zespół znów zagrał w finale krajowego pucharu, a Billy wystąpił po raz pierwszy w meczu o takiej randze. Tym razem Dundee uległo 1:2 Celtikowi. Już w sezonie 1988/1989 McKinlay grał w pierwszym składzie. W Dundee występował do lata 1995 roku i jeszcze dwukrotnie wystąpił w finale Scottish Cup - w 1991 i 1994 roku, w tym drugim przypadku zdobywając go. W barwach "The Terrors" rozegrał 222 ligowe spotkania i strzelił 23 gole.
14 października 1996 McKinlay podpisał kontrakt z angielskim Blackburn Rovers, które zapłaciło za niego 1,75 miliona funtów. W Rovers zaczął występować wraz z dwoma rodakami, Colinem Hendrym i Kevinem Gallacherem. W Premiership zadebiutował 21 października w zremisowanym 1:1 spotkaniu z West Ham United. Przez pierwsze trzy sezony grywał w pierwszym składzie Blackburn, ale już w sezonie 1998/1999 był rezerwowym, a klub spadł do Division One, a w sezonie 1999/2000 nie wystąpił w żadnym ligowym spotkaniu.
24 listopada 2000 McKinlay przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Bradford City. 25 listopada rozegrał swój pierwszy mecz dla tego klubu. Bradford zremisowało w nim 2:2 z Middlesbrough F.C.. Rozegrał 11 meczów dla swojego zespołu w Premiership, ale spadł on na koniec sezonu z ligi. W 2001 roku Billy został piłkarzem Preston North End, ale nie rozegrał żadnego spotkania i w trakcie sezonu wrócił do Szkocji, do grającego w Scottish Division One, Clydebank F.C..
9 sierpnia 2002 McKinlay został piłkarzem Leicester City, a 10 sierpnia zadebiutował w spotkaniu z Watfordem (2:0). Wspomógł zespół w awansie do Premiership, a na boiskach angielskiej ekstraklasy grał przez rok. W 2004 roku odszedł do Fulham F.C., ale po rozegraniu dwóch spotkań zakończył piłkarską karierę.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szkocji McKinlay zadebiutował 17 listopada 1993 roku w wygranym 2:0 wyjazdowym spotkaniu z Maltą, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w USA i w debiucie zdobył gola. W 1996 roku na Euro 96 zagrał w jednym meczu Szkotów, zremisowanym 0:0 z Holandią (0:0). Natomiast w 1998 roku został powołany przez Craiga Browna do kadry na Mundial we Francji. Tam także zaliczył tylko jedno spotkanie - przegrane 1:2 z Brazylią. Ostatni mecz w kadrze rozegrał w październiku tamtego roku przeciwko Wyspom Owczym (2:1). W drużynie narodowej zagrał 29 razy i strzelił 4 gole.
1 Leighton • 2 McKimmie • 3 Boyd • 4 Calderwood • 5 Hendry • 6 Whyte • 7 Spencer • 8 McCall • 9 McCoist • 10 McAllister • 11 Collins • 12 Goram • 13 T. McKinlay • 14 Durie • 15 Jess • 16 Burley • 17 B. McKinlay • 18 Gallacher • 19 Jackson • 20 Booth • 21 Gemmill • 22 Walker • trener: Brown
1 Leighton • 2 McNamara • 3 Boyd • 4 Calderwood • 5 Hendry • 6 T. McKinlay • 7 Gallacher • 8 Burley • 9 Durie • 10 Jackson • 11 Collins • 12 Sullivan • 13 Donnelly • 14 Lambert • 15 Gemmill • 16 Weir • 17 B. McKinlay • 18 Elliott • 19 Whyte • 20 Booth • 21 Gould • 22 Dailly • Trener: Brown
[edytuj] Źródła
- Profil na stronie National Football Teams (en) ostatni dostęp 8 mar 2008
