Gordon Durie
Z Wikipedii
Gordon Scott Durie (ur. 6 grudnia 1965 w Paisley), były piłkarz szkocki grający na pozycji napastnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 178 cm wzrostu, ważył 75 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Durie pochodzi z miasta Paisley. Karierę piłkarską rozpoczął w małym zespole o nazwie East Fife F.C., w barwach którego w sezonie 1981/1982 zadebiutował w Division Two. W 1984 roku awansował z tą drużyną do Division One, a tam grał przez niecałe pół roku i w trakcie sezonu został piłkarzem Hibernian F.C., grającego w Premier League. W Hibernian przez dwa sezony rozegrał 47 spotkań i zdobył 14 goli, ale nie osiągnął większych sukcesów.
W kwietniu 1986 Durie został sprzedany za 380 tysięcy funtów do angielskiej Chelsea F.C.. W jej barwach swój pierwszy mecz rozegrał 5 maja 1986 roku przeciwko Watford F.C., który Chelsea przegrała 1:5. W pierwszym składzie "The Blues" zaczął grywać w sezonie 1986/1987 i partnerował w ataku reprezentantowi Anglii Kerry'emu Dixonowi. W sezonie 1987/1988 pomimo że zdobył 12 goli i był najskuteczniejszym zawodnikiem w zespole, to spadł z Chelsea do Division Two. Pobyt na zapleczu pierwszej ligi trwał rok, Gordon zaliczył 17 trafień, a Chelsea powróciła w szeregi Division One. W 1990 roku zajął z londyńczykami 5. pozycję, a w zespole ze Stamford Bridge grał do końca sezonu 1990/1991. Dla Chelsea rozegrał 123 ligowe mecze i zdobył 51 goli.
W sierpniu 1991 Durie przeszedł do innego londyńskiego klubu, Tottenhamu Hotspur, który zapłacił za niego 2,2 miliona funtów. Swój pierwszy mecz w zespole "Spurs" rozegrał 17 sierpnia przeciwko Southampton F.C. (3:2) i w debiucie zdobył gola. W ataku Tottenhamu występował z Garym Linekerem, który był najlepszym strzelcem drużyny z 28 golami. Durie zaliczył m. in. hat-tricka w spotkaniu z Coventry City i zdobywał też gole w rozgrywkach Pucharu Zdobywców Pucharów (Tottenham dotarl do ćwierćfinału). W sezonie 1992/1993 po przyjściu Teddy'ego Sheringhama i Nicka Barmby'ego Durie został rezerwowym i zdobył tylko 4 gole w Premiership. W Tottenhamie rozegrał jeszcze 10 meczów w sezonie 1993/1994 i w listopadzie odszedł z zespołu.
Za 1,2 miliona funtów Gordon przeszedł z klubu z White Hart Lane do Rangers F.C. i dołączył tym samym do byłego partnera z Tottenhamu, Paula Gascoigne'a. 27 listopada 1994 zaliczył swój pierwszy mecz w Rangersach, którzy zremisowali 1:1 z Partick Thistle F.C.. W ataku zespołu z Glasgow występował najczęściej z Ally'm McCoistem i Markiem Hateleyem. W latach 1994-1997 czterokrotnie z rzędu zostawał mistrzem Szkocji, a w 1996 dodatkowo dołożył Puchar Szkocji. W sezonie 1998/1999 stał się rezerwowym i miał mniejszy udział w wywalczeniu kolejnych dwóch tytułów mistrzowskich w 1999 i 2000 roku oraz krajowych pucharach w tych samych latach. Latem 2000 odszedł do Heart of Midlothian F.C. i po roku zakończył piłkarską karierę.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Szkocji Durie zadebiutował 11 listopada 1987 roku w wygranym 1:0 wyjazdowym spotkaniu z Bułgarią, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy w RFN. Pierwszą bramkę w drużynie narodowej zdobył 6 września 1989 w meczu z Jugosławią (1:3). W 1990 roku Andy Roxburgh zabrał go na Mistrzostwa Świata we Włoszech, na których zagrał w tylko w wygranym 2:1 meczu ze Szwecją. Natomiast w 1998 roku został powołany przez Craiga Browna do kadry na Mundial we Francji. Tam zagrał we wszystkich trzech spotkaniach grupowych: przegranym 1:2 z Brazylią, zremisowanym 1:1 z Norwegią i przegranym 0:3 z Marokiem.
Durie dwukrotnie w swojej karierze wystąpił na Mistrzostwach Europy. W 1992 roku na Euro 92 zaliczył dwa spotkania: z Holandią (0:1) i z Niemcami. Natomiast na Euro 96 zagrał we wszystkich meczach Szkotów: z Holandią (0:0), z Anglią (0:2) i ze Szwajcarią (1:0). Karierę reprezentacyjną zakończył po Mundialu we Francji, a drużynie narodowej zagrał 43 razy i strzelił 7 goli.
1 Leighton • 2 McLeish • 3 Aitken • 4 Gough • 5 McStay • 6 Malpas • 7 Johnston • 8 Bett • 9 McCoist • 10 MacLeod • 11 Gillespie • 12 Goram • 13 Durie • 14 McInally • 15 Levein • 16 McCall • 17 McKimmie • 18 Collins • 19 McPherson • 20 McAllister • 21 Fleck • 22 Gunn • Trener: Roxburgh
1 Goram • 2 Gough • 3 McStay • 4 Malpas • 5 McCoist • 6 McClair • 7 Durie • 8 McPherson • 9 McKimmie • 10 McCall • 11 McAllister • 12 Smith • 13 Nevin • 14 Gallacher • 15 Boyd • 16 McInally • 17 Whyte • 18 Bowman • 19 McLaren • 20 Ferguson • trener: Roxburgh
1 Leighton • 2 McKimmie • 3 Boyd • 4 Calderwood • 5 Hendry • 6 Whyte • 7 Spencer • 8 McCall • 9 McCoist • 10 McAllister • 11 Collins • 12 Goram • 13 T. McKinlay • 14 Durie • 15 Jess • 16 Burley • 17 B. McKinlay • 18 Gallacher • 19 Jackson • 20 Booth • 21 Gemmill • 22 Walker • trener: Brown
1 Leighton • 2 McNamara • 3 Boyd • 4 Calderwood • 5 Hendry • 6 T. McKinlay • 7 Gallacher • 8 Burley • 9 Durie • 10 Jackson • 11 Collins • 12 Sullivan • 13 Donnelly • 14 Lambert • 15 Gemmill • 16 Weir • 17 B. McKinlay • 18 Elliott • 19 Whyte • 20 Booth • 21 Gould • 22 Dailly • Trener: Brown
[edytuj] Źródła
- Profil na stronie National Football Teams (en) ostatni dostęp 8 mar 2008
