Bitwa pod Mohaczem

Z Wikipedii

Bitwa pod Mohaczem Podboje Turcji Osmańskiej
Bertalan Székely, "Bitwa pod Mohaczem"
Data	29 sierpnia 1526
Miejsce	Mohacz
Wynik	przegrana Węgrów
Przyczyna	odrzucenie przez Węgrów wysokiego trybutu
Terytorium	Węgry
Strony konfliktu Królestwo Węgier Imperium Osmańskie Dowódcy Ludwik II Jagiellończyk † Jan Zápolya Sulejman I Siły ok 25000 - 28000 53 działa ok. 45000 oraz 10000 do 20000 nieregularnych, 160 do 300 dział Straty 14 000 - 20 000 ok. 10 000

Bitwa pod Mohaczem – bitwa 29 sierpnia 1526, w której wojska węgierskie dowodzone przez króla Ludwika II zostały rozbite przez armię osmańską pod dowództwem Sulejmana I.

[edytuj] Przed bitwą

W roku 1521 Turcy po zajęciu Belgradu skierowali się na północny zachód zagrażając ziemiom chrześcijańskim. Kolejna kampania rozpoczęła się w roku 1526 i była skierowana przeciwko Węgrom. Sulejman I zażądał od Węgrów wysokiego trybutu. Węgrzy odrzucili żądania, w wyniku czego sułtan na czele ponad 60 000 armii (wśród niej 35 000 jazdy i 15 000 janczarów) skierował się na północ. Król Ludwik II Jagiellończyk na czele 25 000 (w tym 4000 jazdy ciężkozbrojnej) ludzi nie mogąc liczyć na posiłki z Chorwacji i Siedmiogrodu (8000 Jana Zápoly i 5000 Fran Krsto Frankopana) wyruszył z Budy na spotkanie przeciwnika.

[edytuj] Bitwa

Obie armie spotkały się pod Mohaczem. Węgrzy zamierzali początkowo zająć pozycje obronne budując tabor, jednak na wniosek wywodzącej się ze szlachty jazdy węgierskiej zdecydowano się przypuścić atak. Ciężkozbrojnej jeździe węgierskiej bez problemu udało się przebić przez wojska tureckie. Następnie Węgrzy ruszyli w kierunku tureckiego taboru bronionego przez janczarów i naszpikowanego licznymi działami. Ostrzał turecki zabił wielu Węgrów, w których szeregach wybuchła panika. Wielu żołnierzy zginęło z rąk tureckich podczas ucieczki, liczni potopili się w rzece, wśród nich król Ludwik II.

[edytuj] Po bitwie

Śmierć króla spowodowała, że wkrótce ziemie Czech i Węgier dostały się pod panowanie Habsburgów. Data ta uznawana jest za symboliczny koniec potęgi dynastii Jagiellonów. Ziemie węgierskie podzielono na 3 części. Środek kraju z Budą i Pesztem stały się prowincją turecką. Na wschodzie powstało półautonomiczne księstwo pod rządami Osmanów, zwane Siedmiogrodem, jedynie zachodnia część z dzisiejszą Słowacją rządzona była przez królów Węgierskich z dynastii Habsburskiej. Przez kolejne lata na granicach stale dochodziło do walk. Turcy panowali na zdobytych ziemiach przez 150 lat zanim zostali ostatecznie pokonani przez wybitnego króla Rzeczypospolitej Obojga Narodów - Jana III Sobieskiego - w roku 1683 w bitwie pod Wiedniem gdzie podzięce hołd złożył mu cesarz Austrii Leopold Habsburg.

Podboje Turcji Osmańskiej
Didymotyka – Adrianopol – Marica – Plocznik – Kosowe Pole – Rowina – Nikopolis – Ankara – Gallipoli – Warna – Kosowe Pole (1448) – Konstantynopol – Belgrad – Krbavsko Polje – Sapienza – Czałdyran – Mardż Dabik – Rodos – Mohacz – Wiedeń – Preveza – Malta – Cypr – Famagusta – Lepanto