Bitwa pod Sluys
Z Wikipedii
| Bitwa morska pod Sluys Wojna stuletnia |
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
| Data | 24 czerwca 1340 | ||||||||||||||||
| Miejsce | blisko Sluis, zachodnia Flandria | ||||||||||||||||
| Wynik | zwycięstwo Anglików | ||||||||||||||||
| Przyczyna | roszczenia króla Anglii Edwarda III do korony Francji | ||||||||||||||||
| Terytorium | Francji | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna stuletnia |
|---|
|
Sluys – Crécy – Calais – Poitiers – Auray – Azincourt – Rouen – Baugé – Meaux – Cravant – Verneuil – Orlean - Meung-sur-Loire - Jargeau - Beaugency – Patay – Compiègne – Gerbevoy – Formigny – Castillon |
Bitwa pod Sluys, bitwa morska pomiędzy flotą angielską i francuską, stoczona 24 czerwca 1340 roku. Bitwa odbyła się na wysokości miasta Sluys (współcześnie Sluis) w zachodniej Flandrii. Bitwa ta była pierwszą bitwą morską wojny stuletniej. Po stronie angielskiej dowodzonej przez króla angielskiego Edwarda III walczyło 250 okrętów, po stronie francuskiej, dowodzonej przez Hugues Quiéret, admirała króla Francji i podskarbiego Nicolas Béhuchet, walczyło 190 okrętów. Bitwa zakończyła się nieomal całkowitym zniszczeniem floty francuskiej (po stronie francuskiej zginęło 20 tysięcy żołnierzy).
[edytuj] Przebieg bitwy
Flota francuska ustawiona została w 4 linie w szyku czołowym wzdłuż brzegu, przy czym okręty największe zakotwiczono w pierwszej linii dodatkowo spinając je łańcuchami. Flota nie miała jednolitego dowództwa (dowodzili jednocześnie adm. Hue Quieret, podskarbi królewski Béhuchet i genueński adm. Barhanera. Na okrętach francuskich nie było łuczników.
Szyk floty angielskiej składał się z dwóch linii (pierwszej, dowodzonej przez adm. Roberta Marleya, i drugiej dowodzonej przez samego króla. Główną siłę stanowili łucznicy wyposażeni w długie łuki, rozmieszczeni na wszystkich okrętach.
Okręty angielskie przeszły przed frontem zakotwiczonych jednostek przeciwnika, a następnie zajęły dogodne pozycje i rozpoczęli atak, zasypując okręty francuskie gradem strzał i następnie zdobywając je kolejno przy pomocy abordażu lub podpalając. Pozostałe jednostki francuskich linii zachowywały się biernie, nie próbując przyjść linii pierwszej z pomocą.
Pod koniec dnia szala bitwy przechyliła się wyraźnie na stroną Anglików, a porażkę Francuzów przypieczętował atak Flamandów od strony lądu. Załogi pozostałych trzech linii francuskich w popłochu opuszczały pokłady uciekając łodziami wiosłowymi ku brzegowi. Adm. Quieret zginął, Béhuchet został ujęty i powieszony na rei; udało się ujść z pogromu jedynie czterem genueńskim galerom Barhanery.
