Bitwa pod Szkłowem (1654)
Z Wikipedii
| Bitwa pod Szkłowem wojna polsko-rosyjska 1654-1667 |
|||||||||||||||||
| Data | 12 sierpnia 1654 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Szkłów, Kopyś | ||||||||||||||||
| Wynik | wygrana Litwinów | ||||||||||||||||
| Terytorium | dzisiejsza Białoruś | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna polsko-rosyjska 1654-1667 |
|---|
|
Szkłów (1654) - Szepielewicze (1654) - Ochmatów (1655) - Wilno (1655) - Gródek Jagielloński (1655) Lwów (1655) - Jezierna (1655) - Werki (1658) - Miadzioł (1659) - Konotop (1659) - Lachowicze (1660) - Borysów (1660) - Połonka (1660) - Mohylew (1660) - Lubar (1660) - Słobodyszcze (1660) - Basia (1660) - Cudnów (1660) - Kuszliki (1661) - Witebsk (1664) - Szkłów (1664) - Stawiszcze (1664) |
Bitwa pod Szkłowem miała miejsce 12 sierpnia 1654 podczas wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.
Armia rosyjska pod wodzą kniazia Czerkaskiego (70 000 żołnierzy) zajęła 11 sierpnia Kopyś. Stojąca pod Szkłowem dowodzona przez hetmana wielkiego litewskego Janusza Radziwiłła armia Wielkiego Księstwa Litewskiego liczyła jedynie 6000 żołnierzy, w tym 2000 jazdy. Radziwiłł zamierzał przed nadejściem pozostałych sił rosyjskich wciągnąć do walki część armii Czerkaskiego. W tym celu w stronę Kopysi wysłał kilka chorągwi jazdy, które wciągnęły do walki główne siły Rosjan, a w tym czasie sam rzucił do natarcia na pozostałych Rosjan (którymi dowodził kniaź Jurij Boratyński) wszystkie swe siły, powodując, że ogarnięte paniką wojska rosyjskie wycofały się na lewy brzeg Dniepru.
Straty litewskie: 700, straty rosyjskie: 7000.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
- Piotr Borawski, "Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej", 1986, ISBN 83-205-3747-9, str. 139
