Bogusław Adamowicz
Z Wikipedii
Bogusław Adamowicz (ur. 13 stycznia 1870 r. w Mińsku, zag. w 1944 r.) - poeta, prozaik oraz malarz okresu Młodej Polski. Twórca poezji patriotycznej, symbolizmu, impresjonizmu i parnasizmu. Autor powieści i opowiadań utrzymanych w stylistyce weird-fiction.
Spis treści |
[edytuj] Życie
Studiował malarstwo w Paryżu. Około 1911 r. wrócił do Mińska, gdzie w latach 1918-1920 był redaktorem "Gońca Mińskiego". W latach 1920-1944 mieszkał w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został przymusowo ewakuowany, po czym zaginął bez wieści. Jego utwory tłumaczone były na język francuski.
[edytuj] Twórczość
Twórczość Adamowicza dzieli się na dwa odrębne tory. Pierwszy skupia się na tematyce erotycznej o nekrofilskim, lekko satanicznym odcieniu. Wiersze te wywodziły się z kręgu inspiracji twórczością Edgara Allana Poego oraz typowych młodopolskich zainteresowań wszelkiego rodzaju skrajnościami, zboczeniami i zwyrodnieniami umysłu ludzkiego. Skrajnie pojmowana, niszczycielskia i chorobliwa żądza zaspokojenia seksualnego jest u Adamowicza tożsama z bergsonowską élan vital, mimo iż poczucie sił życiowych czerpie w bliskości śmierci. Poezję tę cechuje wyjątkowa wrażliwość na detale obrazu i wrażeń, synestezja i subtelność języka, daleka od przybyszewszczyzny czy wielosłowia.
Drugi tor poezji Adamowicza wliczał się (obok poezji Tadeusza Micińskiego i Antoniego Langego) do nurtu kontynuującego i poddającego rozważaniom filozofię genezyjską Juliusza Słowackiego. Adamwoski był przy tym zwolennikiem relatywizmu historiozoficznego, jednocześnie (swoją wizją narodu oraz wrażliwością na krzywdę i spodlenie społeczne) zbliżając się raczej w stronę pozytywizmu niż Młodej Polski.
Prócz tego krytycy dopatrywali się w poezji Adamowicza kręgów inspiracji poezją Charlesa Baudelaire'a oraz Charlesa Leconte de Lisle'a.
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Poezja
[edytuj] Proza
- Wojna z duchami (1908), późniejsze wydania jako W starym dworze. Powieść fantastyczna
- Tajemnica długiego i krótkiego życia (1911), zawiera opowiadania: Dzieje niewiadomego doży, Potworek, Bajka o bajce, Zegar, Triumf śmierci, Tajemnica długiego i krótkiego życia
- Nieśmiertelne głupstwo. Fantazja powieściowa (1912)
- Wesoły marszałek (1922), zawiera opowiadania: Wesoły marszałek, Dzieje doży, Pogańska ofiara, Tajemnica długiego i krótkiego życia
- Świat na żółto (1925), późniejsze wydanie jako Triumf żółtych (1927)
[edytuj] Źródła
- Andrzej Niewiadowski, Antoni Smuszkiewicz, Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1990, ISBN 83-210-0892-5
