Tadeusz Miciński

Z Wikipedii

Tadeusz Miciński

Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1873, Łódź
Data i miejsce śmierci	luty 1918, okolice Czertykowa, Białoruś
Dziedzina sztuki	Literatura
Styl	ekspresjonizm, powieść mistyczna
Ważne dzieła	W mroku gwiazd, Nietota. Księga tajemna Tatr
Teksty na Wikiźródłach

Tadeusz Miciński (ur. 9 listopada 1873 w Łodzi, zginął w lutym 1918, pod Czertykowem, Białoruś), pisarz i poeta polski okresu Młodej Polski. Autor mistycznych powieści, poematów prozą i wierszy kontemplacyjnych. Jeden z czołowych pisarzy polskiego ekspresjonizmu, prekursor surrealizmu. Był przyjacielem Witkacego i Stanisława Przybyszewskiego.

[edytuj] Życie

Studiował historię i filozofię. Na studiach zainteresował się okultyzmem, satanizmem i księgami wiedzy tajemnej. Walczył w I wojnie światowej, dużo podróżował. Zamordowany na Białorusi w nieznanych okolicznościach (prawdopodobnie podczas napadu rabunkowego przez tamtejszych chłopów, choć istnieje też hipoteza wg. której był to bolszewicki zamach).

[edytuj] Twórczość

Hermetyczna, trudna w odbiorze twórczość prozatorska Micińskiego oparta była na prawdzie objawionej. Autor wyrażał w niej gnozę, fatalizm oraz pogląd, iż tylko wybranym jednostkom (nadczłowiekowi) dane jest posiadanie duszy i życie wieczne. Miciński był również przeciwnikiem teorii przypadkowości; świat i wszystkie jego elementy istnieją z konieczności, choć są do końca niepoznawalne. Jednocześnie głosił pryzmat rozumowego, naukowego studiowania wiedzy tajemnej (magów Indii, gwiaździarzy Chaldei) nad wiarą.

Miciński pod rozważania wziął również satanizm. Za średniowiecznymi gnostykami twierdził, że świat ziemski stworzył nie Bóg, lecz szatan mający na celu kreację karykatury Nieba^[1]. Wyłapując liczne analogie literackich biografii - wyrażał również pogląd, iż Chrystus, Lucyfer i Feniks to trzy imiona tej samej istoty.

Publikował również pisma związane z narodem polskim, w których pod rozważania (podobnie jak zresztą w prozie poetyckiej) wziął filozofię genezyjską Juliusza Słowackiego. Wyrażał panslawizm i antygermanizm.

Za życia otaczała Micińskiego legenda "poety maga", "czciciela tajemnic". Twórca został ośmieszony w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (Samotnik, Maska V). Sportretował go również Witkacy w powieści 622 upadki Bunga (Mag Childeryk). Ten ostatni zadedykował Micińskiemu także swoją powieść Nienasycenie. Dedykację dla Micińskiego miał również jeden z utworów Karola Szymanowskiego inspirowany Nietotą. Księgą tajemną Tatr oraz samą osobą jego twórcy.

Fascynacji twórczością Micińskiego uległ Roman Kostrzewski, co słychać w tekstach zespołu KAT.