Bogusław IX

Z Wikipedii

Bogusław IX (ur. 1407/1410, zm. 7 grudnia 1446) – książę stargardzki i słupski z dynastii Gryfitów. Syn księcia stargardzkiego Bogusława VIII i księżniczki holsztyńskiej Zofii. Rezydował w Stargardzie

Bogusław IX wstąpił na tron w 1418 r., jednakże nie był jeszcze w wieku pozwalającym na samodzielne rządy, dlatego regencję w jego imieniu sprawowała matka. W 1423 wziął udział w antypolskim zjeździe na zamku w Szczecinku z udziałem m.in. Eryka Pomorskiego króla Danii, Szwecji i Norwegii, wielkiego mistrza krzyżackiego Pawła von Russdorff, oraz innych książąt zachodniopomorskich Ottona II szczecińskiego, Warcisława IX wołogoskiego, Barnima VII wołogoskiego i Kazimierza V. Jego państwo znalazło się w nieustannym konflikcie z zakonem krzyżackim, gdy w 1432 r. odmówił krzyżakom prawa przejścia przez swoje ziemie w pościgu za husytami. W 1433 r. przybył w przebraniu pielgrzymim do Poznania, gdzie pojął za żonę Marię, córkę księcia mazowieckiego Siemowita IV. Latem tego roku uderzył na krzyżaków, zdobywając Wałcz i oblegając Drahim. Jednak już w 1434 r. podpisał pokój z krzyżakami, oddając zdobyte ziemie. W latach 1434-1436 wiódł spór z biskupem kamieńskim Fryderykiem von Eickstedtem, co skończyło się banicją cesarską. W latach 1443-1445 walczył po stronie nowego biskupa kamieńskiego Jana Wettyna przeciwko Kołobrzegowi.

Z małżeństwa z Marią pozostawił dwie córki: Zofię (żonę Eryka II Pomorskiego) i Aleksandrę.