Bohdan Świderski (geolog)
Z Wikipedii
Bohdan Świderski (ur. w 1892 w Kamieńcu Podolskim, zm. 21 lutego 1943 w Warszawie) - polski geolog.
Ukończył gimnazjum w Warszawie, a następnie studiował geologię u jednego z czołowych tektoników europejskich, współtwórcy teorii płaszczowinowej budowy Alp i Tatr Maurycego Lugeona. Studia zakończone doktoratem z nauk przyrodniczych i geologii u Lugeona w 1917 odbył na kilku uczelniach (Fryburg, Genewa, Lozanna) w Szwajcarii; tam też pracował po studiach. Prowadził badania geologiczne współpracując ze Szwajcarską Komisją Geologiczną.
W 1918 powrócił do Polski i podjął pracę w tworzonym Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, z którym, z krótkimi przerwami, był związany do końca życia. Do 1922 pracował w Państwowym Urzędzie Naftowym. Do 1930 pełnił kierownicze funkcje w obsłudze geologicznej koncernu naftowego Standard Nobel, nadal współpracując z PIG, a w latach 1936-1938 kierując tam Wydziałem Kartografii.
W 1928 habilitował się u profesora Jana Nowaka na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie podjął wykłady z zakresu geologii regionalnej i tektoniki, organizując specjalne obozy kartograficzne w Karpatach. Od 1938 był profesorem uniwersytetu w Poznaniu, gdzie została mu powierzona katedra geologii.
Po wybuchu II wojny światowej i zamknięciu uczelni poznańskiej, powrócił do Warszawy. W okresie 1940 - 1942 był więziony w niemieckim obozie Auschwitz-Birkenau. Zwolniony w 1942, odmówił współpracy z niemiecką służbą geologiczną w Generalnej Guberni. W lutym 1943 zmarł nagle na udar mózgu.
Głównym przedmiotem badań Świderskiego była tektonika Alp i Karpat, zarówno Tatr jak i Karpat fliszowych. Autor ponad 50 opublikowanych prac.
Od 2003 przyznaje się międzynarodową nagrodę im. Bohdana Świderskiego za publikacje geologiczne.
