Bronisław Antilewski
Z Wikipedii
Bronisław Romanowicz Antilewski, ros. Бронислав Романович Антилевский (ur. w 1916 r. w wiosce Markowcy na Białorusi, zm. 25 lipca 1946 r. w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy (starszy lejtnant), lotnik 1 Wschodniej Eskadry Lotniczej, a następnie dowódca 2 eskadry szturmowej, przekształconej w 8 eskadrę nocnych bombowców 1 pułku myśliwskiego Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA) podczas II wojny światowej
Jego rodzina była polskiego pochodzenia. Bronisław R. Antilewski ukończył w 1937 r. technikum rolnicze. Od października tego roku służył w Armii Czerwonej. Do czerwca 1938 r. uczył się w specjalnej szkole lotniczej w Monino, a następnie dostał przydział do 21 bombowego pułku lotniczego dalekiego zasięgu jako strzelec-radiotelegrafista. Latał na samolotach DB-3. Uczestniczył na przełomie 1939/1940 r. w wojnie zimowej z Finlandią. 7 kwietnia 1940 r. uzyskał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. Od września tego roku uczył się w szkole lotniczej im. Miasnikowa w Kaczinie. 5 lutego 1941 r. awansował do stopnia starszego sierżanta, zaś po ukończeniu szkoły 8 kwietnia 1942 r. – młodszego lejtnanta. Służył w 20 pułku myśliwskim na samolotach Jak-9. Jego pułk stał się jednym z najlepszych sowieckich jednostek lotniczych. 17 września 1942 r. B. R. Antilewski został lejtnantem. Od 15 kwietnia 1943 r. był zastępcą dowódcy eskadry. 25 lipca tego roku awansował do stopnia starszego lejtnanta. 28 sierpnia został zestrzelony i dostał się do niewoli niemieckiej. Podjął kolaborację z okupantami. W październiku 1943 r. pod wpływem płk. Wiktora I. Malcewa wstąpił do Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej gen. Andrieja A. Własowa. Do listopada tego roku przeszedł szkolenie w Suwałkach i na obszarze Niemiec, po czym rozpoczął służbę w 1 Wschodniej Eskadrze Lotniczej. Dostał stopień porucznika ROA. Jednocześnie na pocz. 1944 r. w kilku obozach jenieckich agitował za walką z władzą sowiecką. Po rozformowaniu eskadry we wrześniu tego roku, został przeniesiony na obszar Czech, gdzie na przełomie 1944/1945 r. współuczestniczył w formowaniu lotnictwa Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji. Został dowódcą 2 eskadry szturmowej 1 pułku myśliwskiego ROA (Ju-87D), przekształconej następnie na 8 eskadrę nocnych bombowców. 5 lutego 1945 r. awansował do stopnia kapitana ROA. Pod koniec kwietnia tego roku pilotowanym przez niego samolotem (Fi 156) miał uciec do Hiszpanii lub Portugalii gen. A. A. Własow, ale ostatecznie nie zdecydował się porzucić swoich oddziałów w ostatnich dniach wojny. 30 kwietnia kpt. B. R. Antilewski poddał się Amerykanom, którzy przekazali go Sowietom. Po procesie został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie, wykonaną 25 lipca 1946 r. W 1950 r. odebrano mu tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
