Celeron

Z Wikipedii

Celeron – rodzina procesorów firmy Intel przeznaczona na rynek niskobudżetowy. Nazwa pochodzi z łac. celer, czyli szybki. Cechą charakterystyczną tych procesorów (w porównaniu do procesorów Pentium) jest mniejsza ilość pamięci podręcznej. Przekłada się to na znaczne zmniejszenie ceny takich układów, ponieważ produkcja pamięci SRAM (stanowiącej cache) jest stosunkowo bardzo droga.

Spis treści 1 Celeron Covington 2 Celeron Mendocino 3 Celeron Coppermine i Tualatin 4 Celeron Wilamette, Northwood, Prescott oraz Cedar Mill 5 Celeron Conroe-L 6 Celeron Dual Core 7 Tabela porównawcza 8 Procesory mobilne 9 Zobacz też 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Celeron Covington

Seria zapoczątkowana została słabymi procesorami opartymi o jądro Covington na gniazdo Slot 1– choć świetnie nadawały się do podkręcania, to zupełny brak pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2 cache) bardzo negatywnie odbijał się na ich wydajności. Wyprodukowano tylko dwa modele procesorów Celeron z jądrem Covington - pierwszy o taktowaniu 266MHz (4.0x66), drugi zaś o taktowaniu 300MHz (4.5x66). W związku z tym, że niewiele później na rynku pojawił się Celeron z jądrem Mendocino mający również 300MHz, "nowy" procesor z jądrem Mendocino zaczęto określać mianem Celerona 300A (litera A oznaczała, że jest to właśnie Mendocino, a nie stary Covington).

[edytuj] Celeron Mendocino

Szybka zmiana na jądro Mendocino została ciepło przyjęta przez użytkowników. Procesor ten posiadał 128kb pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2 Cache) - co znacznie zwiększyło wydajność w porównaniu do poprzednika (Covington), który pamięci podręcznej drugiego poziomu nie miał w ogóle. Sprzedawały się one wyśmienicie - przede wszystkim dlatego, że były dużo tańsze niż Pentium II, oraz dlatego, że tak jak poprzednik, świetnie nadawały się do podkręcania, wskutek czego można było osiągnąć przyzwoitą wydajność. Na początku produkowano zarówno procesory Mendocino przeznaczone na Slot1, jak i nowy Socket 370 - jednak w związku z tym, że procesory na Slot1 sprawiały problemy, szybko zaprzestano ich produkcji. Niedługo później zaprojektowano uniwersalną przejściówkę, która umożliwiła użytkownikom płyt głównych z gniazdem Slot1 zamontowanie w nich procesora Celeron przeznaczonego pierwotnie do pracy w gnieździe Socket 370. Procesory te wyglądem nieco przypominają nowsze wersje starych Pentium MMX. Wszystkie Celerony z jądrem Mendocino mają szynę FSB 66MHz. Na rynek weszły modele mające częstotliwości taktowania od 300MHz do 533MHz.

[edytuj] Celeron Coppermine i Tualatin

Te procesory bazowane były już na architekturze Pentium III. Miały nawet to samo jądro - praktycznie jedyną różnicą była mniejsza ilość pamięci podręcznej drugiego poziomu (w przypadku Coppermine 128kb, Tualatiny zaś 256kb). Celerony z jądrem Coppermine i Tualatin dla ograniczenia kosztów produkowane były tylko w wersji przeznaczonej do gniazda Socket 370 (podczas, gdy Pentium III z jądrem Coppermine wychodziły również w wersji na Slot1), jednak tak jak wcześniejsze Mendocino za pomocą odpowiedniej przejściówki można je było w gnieździe Slot1 umieścić. Pierwsze Celerony Coppermine miały FSB 66MHz i 100MHz, późniejsze oraz Tualatiny - 100MHz. Procesory Coppermine miały częstotliwości od 533MHz do 1100MHz, Tualatiny od 1000 do 1400MHz. W porównaniu do starego Mendocino 533MHz Celeron Coppermine 533MHz był dużo bardziej wydajny. Wyglądem zewnętrznym od poprzednika Coppermine również znacznie się różnił - patrząc na procesor od góry można było ujrzeć gołe, niczym nie osłonięte jądro na pokrytej zielonym laminatem płytce. Tualatiny miały jądro osłonięte specjalną "blaszką", czyli IHS.

[edytuj] Celeron Wilamette, Northwood, Prescott oraz Cedar Mill

Te procesory bazowane były z kolei na architekturze Pentium IV. Wilamette oraz Northwoody, przeznaczone na gniazdo Socket 478, miały 128kb pamięci podręcznej drugiego poziomu oraz efektywne FSB 400MHz. Później wprowadzono Celerony oznaczone literą "D" (mylnie niekiedy kojarzone z "DualCore"-Intel miał na myśli Celeron-Desktop, czyli "stacjonarny", w przeciwieństwie do M-"mobile", dla laptopów. Obydwa modele-'D' i 'M'-miały jeden rdzeń). Celerony D z jądrem Prescott mające 256kb pamięci podręcznej produkowano zarówno na stary Socket 478, jak i nowy LGA 775, znany również jako Socket T. Miały one efektywne FSB 533MHz. Natomiast Celerony D z jądrem Cedar Mill, mające 512kb pamięci podręcznej drugiego poziomu i efektywne FSB 533MHz produkowano już tylko na nowy LGA 775.

[edytuj] Celeron Conroe-L

W trzecim kwartale 2007 roku wprowadzono na rynek nową, jednordzeniową generację procesorów Celeron, bazującą na rdzeniu Conroe-L. Są one kompatybilne z podstawką Socket 775 (Socket T) i wykonane w technologi 65nm. Do tej pory Intel zdecydował sie na wprowadzenie trzech modeli - 420, 430 i 440 - o taktowaniach odpowiednio 1.6Ghz, 1.8Ghz i 2.0Ghz. Ze względu na zredukowanie ilości pobieranej energii (co wiąże się z zmniejszeniem ilości wydzielanego ciepła) procesory Celeron oparte o rdzeń Conroe-L także cenione są przez Overclockerów.

[edytuj] Celeron Dual Core

W styczniu 2008 roku na rynku pojawiły się dwurdzeniowe celerony oparte na jądrze Allendale. Podobnie jak Celerony D i Conroe-L pracują one na podstawce Socket 775. Procesor posiada 2 jądra i 512 kB współdzielonej między nie pamieci cache L2. Efektywne FSB dla tych procesorów wynosi 800 MHz. Od procesorów Core2Duo i Pentium Dual Core różnią się one jedynie mniejszą pamięcią cache L2 (cache L1 pozostał taki sam) i brakiem technologii wirtualizacji, przez co przy niskiej cenie i niskim poborze energii (procesor jest wykonany w technologii 65nm) stanowi atrakcyjną ofertę dla użytkowników domowych, a szczególnie Overclockerów.

[edytuj] Tabela porównawcza

Nazwa jądra	Taktowanie [MHz]	Cache L2	efektywne FSB	Mnożniki	Napięcie	TDP (ok.)	Gniazdo	Data produkcji	Technologia wykonania	Obsł. instrukcje
Covington	266-300	brak	66MHz	4.0-4.5x	2.0 V	16-18 W	Slot 1	kwiecień 1998	250nm	MMX
Mendocino	300-533	128 KB	66MHz	4.5-8.0x	2.0 V	19-28 W	Socket 370/Slot 1	VIII 1998 - I 2000	250nm	MMX
Coppermine	533-1100	128 KB	66/100MHz	8.0-11.5x	1.5/1.7/1.75 V	11-33 W	Socket 370	III 2000 - VIII 2001	180nm	MMX, SSE
Tualatin	1000-1400	256 KB	100MHz	10-14x	1.5 V	28-33 W	Socket 370	X 2001 - V 2002	130nm	MMX, SSE
Willamette	1700-1800	128 KB	400MHz	17-18x	1.75 V	63-66 W	Socket 478	V/VI 2002	180nm	MMX, SSE, SSE2
Northwood	2000-2800	128 KB	400MHz	20-28x	1.475/1.525 V	53-68 W	Socket 478	IX 2002 - XI 2003	130nm	MMX, SSE, SSE2
Prescott (Celeron D)	2133-3333	256 KB	533MHz	16-25x	1.25/1.4 V	73-84 W	Socket 478/LGA 775	VI 2004 - XII 2005	90nm	MMX, SSE, SSE2, SSE3, EM64T*, XD-bit*
Cedar Mill (Celeron D)	3066-3600	512 KB	533MHz	23-27x	(brak danych)	65-86 W	LGA 775	V 2006 - I 2007	65nm	MMX, SSE, SSE2, SSE3, EM64T, XD-bit
Conroe-L	1600-2000	512 KB	800MHz	8-10x	(brak danych)	(brak danych)	LGA 775	III 2007 - xxx	65nm	MMX, SSE, SSE2, SSE3, SSE4, EM64T, XD-bit
Dual Core	1600-2000	512 KB	800MHz	8x-10x	(brak danych)	(brak danych)	LGA 775	I 2008 - xxx	65nm	MMX, SSE, SSE2, SSE3, SSE4, EM64T, XD-bit

• *- instrukcje obsługiwane tylko przez niektóre modele

[edytuj] Procesory mobilne

Procesory Celeron produkowane były również dla komputerów przenośnych. Różniły się niejednokrotnie gniazdami, częstotliwościami, ilością pamięci podręcznej i przede wszystkim ilością pobieranej energii od tych przeznaczonych dla komputerów stacjonarnych. Wprowadzono również serię procesorów Celeron M (Mobile) opartych o jądra Banias, Dothan i Yonah, których nie wykorzystano w produkcji Celeronów dla komputerów stacjonarnych.

[edytuj] Zobacz też

• Lista procesorów Intel Celeron

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Strona WWW firmy Intel
• Strona WWW firmy Intel po polsku