Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku
Z Wikipedii
Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku - muzeum przyjmujące za swoje posłannictwo ochronę dziedzictwa nautologicznego, poprzez gromadzenie i zabezpieczanie zabytków związanych z żeglugą, szkutnictwem, okrętownictwem, rybołówstwem oraz upowszechniające wiedzę o nich, a także o morskiej historii Polski i jej gospodarce.
Muzeum realizuje swoją misję poprzez prace badawcze, konserwację zabytków, organizację wystaw i uczestnictwo w stowarzyszeniach muzealniczych. Muzeum stara się skupić wokół siebie ludzi, instytucje, urzędy i firmy związane z gospodarką morską, tak aby móc przy ich wsparciu realizować swoje cele i wypełniać wyznaczoną misję.
[edytuj] Historia
Początki Centralnego Muzeum Morskiego sięgają 1958 roku, w którym to zawiązało się Towarzystwo Przyjaciół Muzeum. Z inicjatywy Towarzystwa i późniejszego Dyrektora Muzeum - dr hab. Przemysława Smolarka, w Dworze Artusa została otwarta wystawa pt. "Od wiosła do napędu atomowego".
Już w dwa lata po tym wydarzeniu (1 października 1960 roku) udało się powołać do życia przy gdańskim Muzeum Pomorskim (obecnie Muzeum Narodowe) autonomiczny oddział pod nazwą "Dział Morski".
1 stycznia 1962 roku wyodrębnił się on i przekształcił w samodzielną instytucję, której główna siedziba znajdowała się w Żurawiu. 1 października 1972 roku Minister Kultury i Sztuki nadał jej rangę i status instytucji narodowej pod nazwą Centralne Muzeum Morskie. Aktualnie Muzeum podlega bezpośrednio Ministerstwu Kultury, które je finansuje i nadzoruje.
Muzeum powstało od podstaw. W zamyśle założycieli miało być kompleksem portowo - muzealnym, wkomponowanym w samo serce starego portu gdańskiego, tworzącym zespół typowych obiektów portowych takich jak Żuraw, Spichlerze na Ołowiance, nabrzeża, jednostki pływające. Jednak 45 lat temu Wyspa Ołowianka straszyła ruinami, tylko Żuraw został odbudowany po zniszczeniach wojennych. Dlatego właśnie tam ulokowano główną siedzibę Muzeum. Równolegle Muzeum realizowało koncepcję rozwoju instytucji poprzez pozyskiwanie kolejnych obiektów.
W czerwcu 1963 roku utworzony został pierwszy oddział - Muzeum Latarnictwa w latarni morskiej w Rozewiu (od 1964 roku w gestii Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Morskiego), a w kolejnych latach następne: 1972 r. Muzeum Rybołówstwa w Helu, w 1977 budynek przylegający do Żurawia, w którym po wojnie była kotłownia, dziś noszący nazwę Składu Kolonialnego, w 1984 roku Muzeum Wisły w Tczewie oraz Dar Pomorza w Gdyni, jeden z najpiękniejszych żaglowców na świecie.
W 1989 roku udostępniono zwiedzającym sale ekspozycyjne w spichlerzach "Panna", "Miedź" i "Oliwski" na wyspie Ołowiance, gdzie od 2000 roku po dobudowaniu kolejnych spichlerzy "Mała" i "Duża Dąbrowa" mieści się główna siedziba Centralnego Muzeum Morskiego. Latem, 1989 roku przy nabrzeżu Ołowianki zacumował jako statek-muzeum SS Sołdek, pierwszy pełnomorski statek zbudowany w Stoczni Gdańskiej po II wojnie światowej.
Pierwszym dyrektorem a zarazem jednym z pomysłodawców i twórców Centralnego Muzeum Morskiego był dr hab. Przemysław Smolarek, który sprawował swoją funkcję od 1960 r. aż do śmierci w 1991 roku. Kolejnym dyrektorem był doc. dr hab. Andrzej Zbierski, który odszedł na emeryturę w 2001 roku. Aktualnie funkcję dyrektora sprawuje dr inż. Jerzy Litwin, który w 2001 roku objął stanowisko po wygranym konkursie.
Adres: 80-751 Gdańsk, ul. Ołowianka 9-13
