Cesarstwo Łacińskie
Z Wikipedii
| Imperium Romaniae Łacińskie Cesarstwo Konstantynopola |
||||
|
||||
|
||||
| Język urzędowy | łacina, francuski | |||
| Język używany | grecki | |||
| Stolica | Konstantynopol | |||
| Typ państwa | monarchia | |||
| Ostatnia głowa państwa | cesarz Baldwin II de Courtenay | |||
| Data powstania | 1204 | |||
| Data likwidacji | 1261 | |||
 |
||||
Cesarstwo Łacińskie – państwo utworzone przez krzyżowców IV wyprawy krzyżowej, po zdobyciu Konstantynopola. Istniało w latach 1204-1261. Po upadku jego tereny wróciły do Cesarstwa Bizantyjskiego. Po zdobyciu przez łacinników miasta Zadar w Dalmacji, co miało być zapłatą za zapewnienie transportu do Ziemi Świętej, z prośbą o pomoc dla swojego ojca zwrócił się syn obalonego cesarza bizantyjskiego Izaaka II Angelosa. W zamian obiecał przyszłą pomoc wojskową dla krzyżowców, wynagrodzenie oraz zniesienie schizmy wschodniej. W roku 1203 krzyżowcy oblegają Konstantynopol, który poddaje się i osadzają w nim Izaaka II. Rok później jednak nowy cesarz zostaje obalony, a łacinnicy wobec niewywiązania się Bizantyjczyków z obietnic jakie złożyli, zdobywają miasto i je łupią. W miejsce Cesarstwa Bizantyńskiego utworzone zostaje Cesarstwo Łacińskie. Pierwszym cesarzem został Baldwin I, hrabia Flandrii, koronowany 16 maja 1204 r.
Cesarstwo Łacińskie zgłaszało pretensje do wszystkich ziem będących pod kontrolą Cesarstwa Bizantyjskiego w momencie upadku Konstantynopola. Faktyczną władzę zwierzchnią sprawowało jednak tylko nad częścią tego obszaru - Księstwo Achai, Królestwo Tessaloniki, Księstwo Aten (które to były lennami Cesarstwa Łacińskiego i przetrwały jego upadek) . Reszta pozostałości po Cesarstwie Bizantyjskim znalazła się pod kontrolą różnych, konkurujących ze sobą arystokratów bizantyjskich (Cesarstwo Nicejskie, Despotat Epiru, Cesarstwo Trapezuntu). Najsilniejsze z nich, Cesarstwo Nicejskie, podejmowało liczne próby odbicia Konstantynopola, zakończone sukcesem 25 lipca 1261, kiedy to Michał VIII Paleolog zdobył Konstantynopol i usunął z tronu Baldwina II, ostatniego cesarza łacińskiego (jakkolwiek Baldwin II i jego spadkobiercy używali tego tytułu jeszcze przez ponad sto lat).
