Chrześcijański Związek Jedności Narodowej
Z Wikipedii
Chrześcijański Związek Jedności Narodowej (ChZJN) potocznie Chjena, powstał 16 sierpnia 1922 roku jako blok wyborczy Związku Ludowo-Narodowego z Polskim Stronnictwem Chrześcijańskiej Demokracji, Narodowo-Chrześcijańskim Stronnictwem Ludowym, Chrześcijańsko-Narodowym Stronnictwem Pracy (chadecy) i Chrześcijańsko-Narodowym Stronnictwem Rolniczym.
Chjena wygrała wybory do parlamentu w 1922 roku uzyskując 163 mandaty poselskie (na 444) i 48 senatorskich (na 111). Po zawarciu w 1923 roku tzw. paktu lanckorońskiego z PSL Piast, utworzono rząd koalicyjny, tzw. rząd Chjeno-Piasta.
W wyniku tzw. Paktu Lanckorońskiego rząd Władysława Sikorskiego podał się do dymisji, a 28 maja 1923 r prezydent Stanisław Wojciechowski powierzył misję utworzenia nowego gabinetu Wincentemu Witosowi. Ministrem skarbu w tym rządzie został Władysław Grabski. W skład rządu Witosa weszli przedstawiciele endecji, chadecji i "Piasta". Po ostrym starciu z gen. Szeptyckim, Józef Piłsudski zrzekł się przewodnictwa Ścisłej Rady Wojennej. Oświadczył, że jako żołnierz nie może bronić rządu złożonego z przedstawicieli partii odpowiedzialnych za śmierć Gabriela Narutowicza i odsunął się z życia politycznego w zacisze willi w Sulejówku.
Po przewrocie majowym ChZJN nie startowało w wyborach jako blok.
Zobacz też: Chjeno-Piast
