Conchita Martínez

Z Wikipedii


Tenis ziemny
srebro	Barcelona 1992	debel
brąz	Atlanta 1996	debel
srebro	Ateny 2004	debel

Conchita Martínez (ur. 16 kwietnia 1972 w Monzón) - tenisistka hiszpańska, wiceliderka rankingu światowego, zwyciężczyni Wimbledonu, zdobywczyni Pucharu Federacji, medalistka olimpijska.

Występowała jako tenisistka zawodowa od 1988 i przez 18 lat figurowała w czołowej pięćdziesiątce rankingu światowego gry pojedynczej. Już w 1989 wygrała swoje trzy pierwsze turnieje, była w ćwierćfinale wielkoszlemowego French Open oraz awansowała do najlepszej dwudziestki zawodniczek, a udany sezon przypieczętowała debiutem w turnieju Masters. Od 1989 przez osiem lat z rzędu docierała przynajmniej do ćwierćfinału French Open. W 1993 była pierwszą Hiszpanką, której udało się w erze "open" dotrzeć do półfinału na trawie wimbledońskiej, a rok później na tych samych kortach odniosła największy sukces w karierze; w finale Wimbledonu 1994 zmierzyła się z wybitną specjalistką gry na trawie Martiną Navrátilovą i pokonała ją w trzech setach, głównie dzięki świetnym minięciom. Jest to jedyne wielkoszlemowe zwycięstwo Martinez, ponadto wystąpiła w dwóch finałach; w Australian Open 1998 przegrała ze Szwajcarką Martiną Hingis (w półfinale pokonała wiceliderkę rankingu Lindsay Davenport), we French Open 2000 uległa Francuzce Mary Pierce. W 1992 i 2001 była w finale gry podwójnej French Open.

Poza wymienionymi finałami i zwycięstwem w Wimbledonie, była ośmiokrotnie w półfinałach i jedenastokrotnie w ćwierćfinałach wielkoszlemowych w grze pojedynczej. W 1995 była półfinalistką wszystkich czterech turniejów Wielkiego Szlema. Sukcesy odnosiła także w innych imprezach, wygrywając łącznie 33 turnieje w singlu i 13 w deblu. Czterokrotnie (z rzędu) triumfowała w prestiżowym turnieju Italian Open w Rzymie (1993-1996). Wygrywała także imprezy w Polsce - w 1998 turniej w Warszawie, rok później w Sopocie. W latach 1989-2000 nieprzerwanie występowała w turnieju Masters w singlu, 1995 i 1997-1999 także w deblu. W październiku 1995 była sklasyfikowana na pozycji nr 2 na świecie w grze pojedynczej, w styczniu 1993 - jako nr 7 w rankingu deblistek.

Była wieloletnią reprezentantką Hiszpanii w Pucharze Federacji, broniąc barw narodowych w latach 1988-2004, z przerwą jedynie w 1997 i 1999. Przyczyniła się do pięciu końcowych sukcesów Hiszpanii w tych rozgrywkach, partnerując zazwyczaj Arantxy Sánchez Vicario. Obie te zawodniczki zostały uhonorowane specjalną nagrodą Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame za zasługi dla popularyzacji Pucharu Federacji. Martinez ma również bogatą kartę olimpijską; startowała w czterech olimpiadach i sięgnęła po trzy medale w konkurencji debla (w parze z Sánchez Vicario srebro w Barcelonie 1992 i brąz w Atlancie 1996, z Virginią Ruano Pascual srebro w Atenach 2004).

Dzień przed ukończeniem 34 lat w kwietniu 2006 Martinez ogłosiła zakończenie kariery sportowej. Jest jedyną Hiszpanką, która triumfowała na Wimbledonie.

Gra Conchity Martínez opierała się głównie na defensywie. Zawodniczka stosowała urozmaicone rotacje, posługiwała się topspinem i slajsem, potrafiła wytrzymać długie wymiany z głębi kortu. Była praworęczna, bekhend grała jedną ręką.

W gronie tenisistek zawodowych występuje także zawodniczka znacznie mniej utytułowana o podobnym nazwisku, Conchita Martínez Granados.