Gigi Fernández

Z Wikipedii


Tenis ziemny
złoto	Barcelona 1992	debel
złoto	Atlanta 1996	debel

Beatriz Cristina Fernández, Gigi Fernández (ur. 22 lutego 1964 w San Juan) - tenisistka portorykańska, zwyciężczyni 17 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, liderka rankingu deblowego, w barwach USA mistrzyni olimpijska i zdobywczyni Pucharu Federacji.

Córka portorykańskiego lekarza, spokrewniona ze znanym aktorem José Ferrerem, treningi tenisowe rozpoczęła w wieku 8 lat. Po występach w amerykańskich rozgrywkach akademickich (w barwach Clemson University w Karolinie Południowej) rozpoczęła w 1983 karierę zawodową. Był pierwszą Portorykanką - sportowcem zawodowym.

Miejsce w historii tenisa zapewniła sobie przede wszystkim jako deblistka. W ciągu czternastu lat kariery wygrała 17 turniejów wielkoszlemowych, z czego 14 w parze z Nataszą Zwieriewą (białorusko-portorykańską parę na liście najbardziej utytułowanych żeńskich debli w Wielkim Szlemie wyprzedzają jedynie Pam Shriver i Martina Navrátilová). Łącznie triumfowała w 68 imprezach zawodowych w grze podwójnej. Dziesięć razy występowała w deblowym Masters, wygrywając ten turniej dwukrotnie. W 1991 po raz pierwszy znalazła się na czele rankingu deblistek. Nie udało się jej odnieść wielkoszlemowego zwycięstwa w mikście, chociaż trzy razy - z Cyrilem Sukiem - dochodziła do finałów (Australian Open, Wimbledon, US Open, wszystkie w 1995).

W 1993 i 1994 Fernández i Zwieriewa były bliskie uzyskania deblowego Wielkiego Szlema. Wygrały za każdym razem trzy pierwsze imprezy, a porażki ponosiły dopiero w półfinałach US Open z Arantxą Sánchez Vicario i Heleną Sukovą (1993) oraz Kateriną Malejewą i Robin White (1994). Utytułowane zawodniczki wygrały jednak sześć wielkoszlemowych turniejów z rzędu w latach 1992-1993 (od French Open 1992 do Wimbledonu 1993), można zatem mówić o zdobyciu przez nie "nieklasycznego" Wielkiego Szlema.

Gigi Fernández próbowała także swoich sił w grze pojedynczej. Nie miała na koncie takich osiągnięć, jak jej partnerka Zwieriewa (finalistka French Open 1988), ale może pochwalić się m.in. dwoma wygranymi turniejami WTA Tour (Singapur 1986, Albuquerque 1991) oraz jednym półfinałem (Wimbledon 1994, porażka z Martiną Navrátilovą) i dwoma ćwierćfinałami (US Open 1991, 1994) wielkoszlemowymi. Wielokrotnie dochodziła do 1/8 finału w Wielkim Szlemie. W 1991 zajmowała 22. miejsce w rankingu światowym.

Ma bogatą kartę reprezentacyjną. W parze z Mary Joe Fernández (zbieżność nazwisk przypadkowa) zdobyła tytuł mistrzyni olimpijskiej w deblu na igrzyskach w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W latach 1988-1997 występowała w amerykańskiej reprezentacji w Pucharze Federacji, sięgając po to trofeum w 1990 i 1996. Bilans jej pojedynków pucharowych to 23 zwycięstwa i 3 porażki, niemal wyłącznie w deblu (w singlu rozegrała jedynie dwa mecze, przegrała z Niemką Anke Huber, a pokonała Francuzkę Mary Pierce). W 1987 i 1988 Fernández była powołana także do ekipy amerykańskiej w Pucharze Wightman (dwa zwycięstwa nad Brytyjkami).

W listopadzie 1997 praworęczna Fernández zakończyła karierę sportową. Jej zarobki na kortach przekroczyły cztery i pół miliona dolarów. Pozostała związana z tenisem jako trenerka, prowadząc m.in. Rennae Stubbs, reprezentację Portoryko w Pucharze Federacji oraz drużynę tenisową University of South Florida. Zajmuje się także działalnością charytatywną. W 1999 została uznana za portorykańską sportsmenkę stulecia.

Zwycięstwa turniejowe:

gra pojedyncza:
- 1986 Singapur
- 1991 Albuquerque
gra podwójna:
- 1985 Miami, Canadian Open, Waszyngton (wszystkie z Martiną Navrátilovą), Fort Lauderdale (z Robin White)
- 1987 US Indoors, Newport, Mahwah (wszystkie z Lori McNeil)
- 1988 US Open (z Robin White)
- 1989 Newport (z Lori McNeil), Canadian Open, Tokio Doubles Championships, Filderstadt (wszystkie z Robin White)
- 1990 US Open, Hamburg (oba z Martiną Navrátilovą), Pan Pacific (z Elizabeth Smylie), Los Angeles (z Janą Novotną), New England (z Heleną Sukovą)
- 1991 French Open, Brisbane, Chicago (wszystkie z Janą Novotną), Light n' Lively Doubles (z Heleną Sukovą), Oakland, Indianapolis (oba z Patty Fendick)
- 1992 French Open, Wimbledon, US Open, Oakland, Filadelfia (wszystkie z Nataszą Zwieriewą), Houston (z Patty Fendick), Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie (z Mary Joe Fernández)
- 1993 Australian Open, French Open, Wimbledon, Season-Ending Championships (Masters), Delray Beach, Light n' Lively Doubles, Hilton Head, German Open, Eastbourne, Lipsk, Filderstadt (wszystkie z Nataszą Zwieriewą), San Diego (z Heleną Sukovą)
- 1994 Australian Open, French Open, Wimbledon, Season-Ending Championships (Masters), Miami, Chicago, Italian Open, German Open, Eastbourne, Filderstadt, Filadelfia (wszystkie z Nataszą Zwieriewą)
- 1995 French Open, US Open, Tokio (Pan Pacific), Italian Open, San Diego, Los Angeles, Filderstadt (wszystkie z Nataszą Zwieriewą), Hamburg (z Martiną Hingis)
- 1996 US Open, Tokio (Pan Pacific, oba z Nataszą Zwieriewą), San Diego (z Conchitą Martinez), Igrzyska Olimpijskie w Atlancie (z Mary Joe Fernández)
- 1997 French Open, Wimbledon (oba z Nataszą Zwieriewą), Sydney (z Arantxą Sánchez Vicario)