Arantxa Sánchez Vicario

Z Wikipedii

Tenis ziemny
brąz	Barcelona 1992	singel
srebro	Barcelona 1992	debel
srebro	Atlanta 1996	singel
brąz	Atlanta 1996	debel

Arantxa Sánchez Vicario (ur. 18 grudnia 1971 w Barcelonie) - tenisistka hiszpańska, liderka rankingu światowego w grze pojedynczej i podwójnej, zwyciężczyni 14 turniejów wielkoszlemowych (w singlu, deblu i mikście), medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Pochodzi z rodziny tenisowej, jej starsi bracia Emilio i Javier byli znanymi zawodnikami. Treningi tenisowe rozpoczęła jako 6-latka. Pierwsze starty w turniejach zawodowych zaliczyła w 1986, w krótkim czasie stając się czołową specjalistką gry na nawierzchni ziemnej. Już w 1987 (a także rok później) była w ćwierćfinale wielkoszlemowego French Open, ale jej zwycięstwo w tym turnieju w 1989 było wielką sensacją; pokonując w finale liderkę rankingu Niemkę Graf stała się najmłodszą w historii triumfatorką French Open (17 lat i 6 miesięcy). Wynik ten rok później poprawiła Monica Seles.

Od tego czasu ustabilizowała swoją pozycję w czołówce światowej, regularnie startowała w turniejach Masters (najlepsza szesnastka zawodniczek). Do 2002 uczestniczyła w 58 turniejach wielkoszlemowych, wygrywając cztery, w dalszych ośmiu dochodząc do finału i dziesięciu do półfinału. W każdym turnieju wielkoszlemowym była przynajmniej dwukrotnie w finale. Od lutego do czerwca 1995 przez 12 tygodni pozostawała na czele rankingu tenisistek w grze pojedynczej; wcześniej objęła też prowadzenie na liście deblistek i była tym samym pierwszą zawodniczką od czasu Martiny Navrátilovej (1987), która prowadziła jednocześnie w obu klasyfikacjach.

W 1997 wypadła z czołowej dziesiątki rankingu i wydawało się, że jej kariera zmierza ku końcowi; udało się jej jednak dość niespodziewanie wygrać jeszcze raz wielkoszlemowy French Open, po finałowym zwycięstwie nad Seles w 1998. Była w półfinałach French Open także w 1999 i 2000; w 2001 wygrała ostatnie turnieje w karierze w singlu, a wraz z końcem sezonu 2002 zdecydowała się zakończyć karierę zawodniczą. Emeryturę ograniczyła jednak jedynie do singla, w deblu startowała jeszcze przez kolejne dwa lata, a nawet reprezentowała Hiszpanię (chociaż bez powodzenia) na swoich piątych igrzyskach olimpijskich w Atenach.

Do jej ulubionych turniejów bez wątpienia należy zaliczyć French Open. Na kortach im. Rolanda Garrosa triumfowała trzykrotnie, również trzy razy przegrywała dopiero w finale; zaliczyła ponadto cztery półfinały i trzy ćwierćfinały, w latach 1987-2002 nie opuściła ani jednej edycji tego turnieju. Z mniejszym szczęściem grała na Wimbledonie; nie udało się jej odnieść końcowego sukcesu, w 1995 i 1996 przegrywała w finałach z Graf, za pierwszym razem dość pechowo – 5:7 w trzecim secie, po długim, granym około 20 minut, jedenastym gemie (na 6:5 dla Graf).

W 1993 była w finale Masters, przegrywając w czterech setach z Graf. Z mniejszych turniejów, w których odnosiła sukcesy, warto wymienić Otwarte Mistrzostwa Kanady. W finałach tego turnieju (rozgrywanego na przemian w Toronto i Montrealu) pokonywała liderki rankingu tenisistek – w 1992 Seles, w 1994 Graf. Ponadto w 1996 i 1998 przegrywała dopiero w finałach.

Szczyt kariery Sánchez Vicario przypadł na czas dominacji w tenisie Steffi Graf i Moniki Seles. W odróżnieniu od swoich rywalek nie dysponowała potężnymi uderzeniami, opierając grę raczej na skutecznej obronie i przebijaniu na drugą stronę kortu niekończącej się liczby piłek. Odniosła w ciągu kariery ponad 700 zwycięstw meczowych, jej zarobki na korcie osiągnęły kwotę niemal 17 milionów dolarów, co dawało jej (w lipcu 2005) piąte miejsce w historii.

Jeszcze większe sukcesy Sánchez Vicario odnosiła w mniej popularnej grze podwójnej. W latach 1986-2004 wygrała 69 turniejów, w tym sześć wielkoszlemowych. Największe sukcesy odnosiła w parze z Czeszkami Janą Novotną i Heleną Sukovą. W 1992 (z Sukovą) i 1995 (z Novotną) triumfowała w deblowym turnieju Masters, cztery razy była w finale. Gra mieszana przyniosła jej cztery triumfy wielkoszlemowe (w tym dwa z Australijczykiem Toddem Woodbridgem).

Przez całą karierę chętnie występowała jako reprezentantka Hiszpanii. Jest jedną z rekordzistek Pucharu Federacji, wystąpiła w 59 meczach reprezentacyjnych, odnosząc 72 zwycięstwa. Reprezentowała kraj przez 15 sezonów, przyczyniając się do pięciu końcowych triumfów Hiszpanii (1991, 1993, 1994, 1995, 1998). Międzynarodowa Federacja Tenisowa i Międzynarodowa Tenisowa Hall of Fame nagrodziły ją specjalną nagrodą za postawę w Pucharze (Award of Excellence) w 2001 (wspólnie z rodaczką Martínez). Sánchez Vicario występowała również w mikstowym Pucharze Hopmana (wygrane Hiszpanii w 1990 i 2002). Jest rekordzistką Hiszpanii pod względem liczby zdobytych medali olimpijskich; w pięciu startach (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996, Sydney 2000 i Ateny 2004) zdobyła cztery medale – w grze pojedynczej brąz w 1992 i srebro w 1996, w grze podwójnej srebro w 1992 i brąz w 1996 (w parze z Conchitą Martínez).

Jest autorką podręcznika dla młodych tenisistów The Young Tennis Player: A Young Enthusiast's Guide to Tennis (1996). W ciągu wieloletniej kariery zdobyła wiele nagród sportowych, a w 1998 została uhonorowana prestiżową Nagrodą Księcia Asturii. W 1994 Międzynarodowa Federacja Tenisowa przyznała jej tytuł mistrzyni świata (w tenisie tytuł ten jest przyznawany, a nie zdobywany w konkretnych zawodach). W 2001 weszła w skład Hiszpańskiego Komitetu Olimpijskiego.

W 2007 została uhonorowana miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.

Spis treści 1 Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej 1.1 Wygrane (4) 1.2 Przegrane (8) 2 Finały wielkoszlemowe w grze podwójnej 2.1 Wygrane (6) 2.2 Przegrane (5) 3 Finały wielkoszlemowe w grze mieszanej 3.1 Wygrane (4) 3.2 Przegrane (4) 4 Wygrane turnieje WTA 4.1 gra pojedyncza (29) 4.2 gra podwójna (69) 4.3 gra mieszana (4) 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej

[edytuj] Wygrane (4)

Rok	Turniej	Przeciwniczka w finale	Wynik
1989	French Open	Steffi Graf	7/6 3/6 7/5
1994	French Open (2)	Mary Pierce	6/4 6/4
1994	US Open	Steffi Graf	1/6 7/6 6/4
1998	French Open (3)	Monica Seles	7/6 0/6 6/2

[edytuj] Przegrane (8)

Rok	Turniej	Przeciwniczka w finale	Wynik
1991	French Open	Monica Seles	6/3 6/4
1992	US Open	Monica Seles	6/3 6/3
1994	Australian Open	Steffi Graf	6/0 6/2
1995	Australian Open (2)	Mary Pierce	6/3 6/2
1995	French Open (2)	Steffi Graf	7/5 4/6 6/0
1995	Wimbledon	Steffi Graf	4/6 6/1 7/5
1996	French Open (3)	Steffi Graf	6/3 6/7 10/8
1996	Wimbledon (2)	Steffi Graf	6/3 7/5

[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze podwójnej

[edytuj] Wygrane (6)

Rok	Turniej	Partnerka	Przeciwniczki w finale	Wynik
1992	Australian Open	Helena Suková	Mary Joe Fernández Zina Garrison	6/4 7/6
1993	US Open	Helena Suková	Amanda Coetzer Inés Gorrochategui	6/4 6/2
1994	US Open (2)	Jana Novotná	Katerina Malejewa Robin White	6/3 6/3
1995	Australian Open (2)	Jana Novotná	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	6/3 6/7 6/4
1995	Wimbledon	Jana Novotná	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	5/7 7/5 6/4
1996	Australian Open (3)	Chanda Rubin	Lindsay Davenport Mary Joe Fernández	7/5 2/6 6/4

[edytuj] Przegrane (5)

Rok	Turniej	Partnerka	Przeciwniczki w finale	Wynik
1992	French Open	Conchita Martínez	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	6/3 6/2
1994	French Open (2)	Jana Novotná	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	6/7 6/4 7/5
1994	Wimbledon	Jana Novotná	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	6/4 6/1
1996	US Open	Jana Novotná	Gigi Fernández Natasza Zwieriewa	1/6 6/1 6/4
2002	Australian Open	Daniela Hantuchová	Anna Kurnikowa Martina Hingis	6/2 6/7 6/1

[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze mieszanej

[edytuj] Wygrane (4)

Rok	Turniej	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik
1990	French Open	Jorgé Lozano	Nicole Provis Danie Visser	7/6 7/6
1992	French Open (2)	Mark Woodforde	Lori McNeil Bryan Shelton	6/2 6/3
1993	Australian Open	Todd Woodbridge	Zina Garrison Rick Leach	7/5 6/4
2003	US Open	Jared Palmer	Anna Kurnikowa Maks Mirnyj	6/4 6/3

[edytuj] Przegrane (4)

Rok	Turniej	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik
1989	French Open	Horacio de la Peña	Manon Bollegraf Tom Nijssen	6/3 6/7 6/2
1991	US Open	Emilio Sánchez	Manon Bollegraf Tom Nijssen	6/2 7/6
1992	Australian Open	Todd Woodbridge	Nicole Provis Mark Woodforde	6/3 4/6 11/9
2000	Australian Open (2)	Todd Woodbridge	Jared Palmer Rennae Stubbs	7/5 7/6

[edytuj] Wygrane turnieje WTA

[edytuj] gra pojedyncza (29)

• 1988 Belgian Open
• 1989 French Open, Barcelona
• 1990 Barcelona, Newport
• 1991 Waszyngton
• 1992 Miami, Canadian Open
• 1993 Miami, Amelia Island, Barcelona, Hamburg
• 1994 French Open, US Open, Amelia Island, Barcelona, Hamburg, Canadian Open, Tokio (Nichirei), Oakland
• 1995 Barcelona, Berlin
• 1996 Hilton Head, Hamburg
• 1998 French Open, Sydney
• 1999 Kair
• 2001 Porto, Madryt

[edytuj] gra podwójna (69)

• 1986 Ateny
• 1990 Hilton Head, Amelia Island, Tampa, Barcelona
• 1991 Sydney, Amelia Island, Barcelona
• 1992 Australian Open, Masters (oba z Heleną Sukovą), Miami, Sydney, Tokio (Pan Pacific), Hilton Head, Amelia Island, Barcelona, Los Angeles, Filderstadt
• 1993 US Open (z Heleną Sukovą), Barcelona, Rzym, Los Angeles, Essen
• 1994 US Open (z Janą Novotną), Delray Beach, Light'n Lively Doubles, Hilton Head, Amelia Island, Barcelona, Hamburg, San Diego, Canadian Open, Tokio (Nichirei), Oakland
• 1995 Australian Open, Wimbledon, Masters (wszystkie z Janą Novotną), Miami, Barcelona, Eastbourne
• 1996 Australian Open (z Chandą Rubin), Miami, Hilton Head, Amelia Island, Hamburg, Rzym, Madryt, Eastbourne, Canadian Open
• 1997 Sydney, Miami, Madryt, San Diego, Filderstadt, Zurych, Moskwa
• 1999 Kair, Hamburg, Los Angeles
• 2000 Berlin, Lipsk
• 2001 Miami
• 2002 Ad-Dauha, Amelia Island, Sopot, Helsinki, New Haven, Tokio (Princess Cup)
• 2004 Palermo

[edytuj] gra mieszana (4)

• 1990 French Open (z Jorgé Lozano)
• 1992 French Open (z Toddem Woodbridgem)
• 1993 Australian Open (z Toddem Woodbridgem)
• 2000 US Open (z Jaredem Palmerem)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Arantxa Sánchez Vicario sylwetka na stronie WTA Tour (en)
• Arantxa Sánchez Vicario sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)