Martina Hingis

Z Wikipedii

Artykuł ten został zgłoszony jako kandydat na "Dobry artykuł". Weź udział w dyskusji na ten temat.

Martina Hingis
Martina Hingis
Państwo	Szwajcaria
Miejsce zamieszkania	Trübbach
Data urodzenia	30 września 1980
Miejsce urodzenia	Koszyce
Wzrost	170 cm
Waga	59 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	14 października 1994
Zakończenie kariery	1 listopada 2007
Trener	Melanie Molitor
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	43
Najwyżej w rankingu	1 (31 marca 1997)
Australian Open	W (1997 - 1999)
Roland Garros	F (1997, 1999)
Wimbledon	W (1997)
US Open	W (1997)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	37
Najwyżej w rankingu	1 (8 czerwca 1998)
Australian Open	W (1997 - 1999, 2002)
Roland Garros	W (1998, 2000)
Wimbledon	W (1996, 1998)
US Open	W (1998)

Martina Hingis (ur. 30 września 1980 w Koszycach na Słowacji) - tenisistka szwajcarska pochodzenia czechosłowackiego, zwyciężczyni pięciu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, dziewięciu w grze podwójnej i jednego w grze mieszanej.

Hingis jest jedną z pięciu tenisistek w erze open, które liderowały jednocześnie w rankingach gry singlowej i deblowej, i najmłodszą w historii liderką rankingu tenisistek. W 1998 ustanowiła Klasycznego Wielkiego Szlema w grze podwójnej. Stanowi najmłodszą w erze open triumfatorkę wielkoszlemowego Wimbledonu. Zdobyła Puchar Hopmana w parze z Rogerem Federerem. Jest tenisistką praworęczną z oburęcznym bekhendem.

Spis treści 1 Styl gry 2 Życiorys 2.1 Wczesne dzieciństwo 2.2 Przebieg kariery tenisowej 2.2.1 Występy juniorskie 2.2.2 1994 - 1995 2.2.3 1996 2.2.4 1997 - 1998 2.2.5 1999 2.2.6 2000 2.2.7 2001 - 2005 2.2.8 2006 - 2007 2.2.9 Starty reprezentacyjne 2.2.9.1 Puchar Federacji 2.2.9.2 Puchar Hopmana 2.2.10 Skandal dopingowy 2.2.11 Rekordy i podsumowanie kariery 2.3 Życie prywatne 3 Nagrody 4 Historia występów wielkoszlemowych 5 Wygrane turnieje 5.1 Gra pojedyncza 5.2 Gra podwójna 5.3 Gra mieszana 6 Występy w igrzyskach olimpijskich 6.1 Gra pojedyncza 6.2 Gra podwójna 7 Bilans spotkań z zawodniczkami z czołówki WTA 7.1 Tenisistki, które zakończyły zawodową karierę sportową 8 Nietypowe zakończenia meczów 8.1 Mecze wygrane wynikiem 6:0, 6:0 8.2 Mecze wygrane poprzez krecz rywalki 8.3 Mecze wygrane walkowerem 8.4 Mecze poddane rywalce 9 Najsłynniejsze mecze 10 Przypisy 11 Linki zewnętrzne

[edytuj] Styl gry

Martina Hingis znana była z wykorzystywania na korcie swoich umiejętności taktycznych i technicznych, co wyróżniało ją spośród agresywnie grających rywalek. Jej atutem była umiejętność przewidywania, znakomicie ustawiała się na korcie, dysponowała precyzją zagrań i dobrym wolejem. Brakowało jej jednak siły fizycznej, która wkrótce stała się decydującym argumentem w tenisie kobiecym. Jednym z jej charakterystycznych zagrań był skrót, którym przerywała długie wymiany, wyprowadzając rywalkę z rytmu gry. Często po krótszej piłce kończyła punkt uderzeniem wolejowym. Jej najsilniejszym uderzeniem był oburęczny bekhend po linii.

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Wczesne dzieciństwo

Martina Hingis urodziła się w Koszycach na terenie Czechosłowacji (dzisiejsza Słowacja). Oryginalnie nazywa się Martina Hingisová. Jej rodzice to Melanie Molitor, która była klasyfikowana na dziesiątym miejscu rankingu tenisistek czechosłowackich oraz Karol Hingis, tenisista i trener tenisa, związany zawodowo z klubami tenisowymi. Córka Hingisów, która z założenia miała zostać wybitną tenisistką, otrzymała imię na cześć słynnej czechosłowackiej, a później amerykańskiej tenisistki, Martiny Navratilovej. Początkowo trenowała jednak narciarstwo alpejskie.

Kiedy miała cztery lata, jej rodzice rozwiedli się. Razem z matką i poważnie chorym dziadkiem przeprowadziła się do Rožnova. Tam Hingis zaczęła regularnie zajmować się tenisem i uczęszczała do miejscowego klubu. W wieku czterech lat wystąpiła w pierwszym turnieju. W 1987 jej matka wyszła za mąż za szwajcarskiego informatyka, Andreasa Zogga i przeprowadziła się do miejscowości Trübbach.

[edytuj] Przebieg kariery tenisowej

[edytuj] Występy juniorskie

Martina Hingis zaczęła grać w tenisa w wieku dwóch lat, pod okiem swojej matki, a później trenerki, Melanie Molitor. W 1993 zadebiutowała w juniorskich rozgrywkach Międzynarodowej Federacji Tenisowej, odpadając w pierwszej rundzie Halowych Międzynarodowych Mistrzostw Czech z Lenką Nemeckovą. Wkrótce osiągnęła półfinał we Florencji oraz finał w Santa Croce. W maju sprawiła sensację, zdobywając juniorskie mistrzostwo Roland Garros po finale z Laurence Courtois 7:5, 7:5. Na kortach Wimbledonu została wyeliminowana w półfinale. W 1994 obroniła tytuł z Paryża, a następnie wygrała Mistrzostwa Europy w Szwajcarii. Występy juniorskie zakończyła finałem US Open, w którym uległa Meilen Tu. W grze podwójnej zwyciężyła we French Open razem z Henrietą Nagyovą.

[edytuj] 1994 - 1995

W marcu 1994 roku po raz pierwszy wystąpiła w turnieju z cyklu WTA Tour. Miało to miejsce w Zurychu, a czternastoletnia Szwajcarka awansowała do drugiej rundy, pokonując Patty Fendick. Wkrótce była w ćwierćfinałach w Filderstadt i Essen, gdzie ograła wysoko notowane zawodniczki, Sabine Hack i Helenę Sukovą. W październiku otrzymała licencję profesjonalnej tenisistki.

W styczniu 1995 zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym Australian Open na kortach Melbourne Park. W pierwszym meczu pokonała Jolene Watanabe, ale odpadła w kolejnej rundzie. W lutym znalazła się w ćwierćfinale halowych rozgrywek w Paryżu, gdzie wyeliminowała Katerinę Malejewą i Julie Halard-Decugis, a nie sprostała dopiero Steffi Graf. Powoli stawała się sensacją na skalę światową. Talent potwierdziła w Hamburgu, gdzie pokonała kilka uznanych tenisistek: Janę Novotną, Judith Wiesner, Anke Huber, by w finale ulec Conchicie Martinez. Jej cechą stało się to, że zachodziła w turnieju tak daleko, na ile pozwalały jej rywalki. W każdym kolejnym starcie trafiała na zawodniczki z czołowej dziesiątki rankingu i gładko z nimi przegrywała.

Jednocześnie Hingis udzielała się w grze podwójnej. W Hamburgu, partnerując Gigi Fernandez odniosła w wieku piętnastu lat pierwsze turniejowe zwycięstwo. W sierpniu była w finale Canadian Open z Ivą Majoli oraz z tą samą partnerką w trzeciej rundzie US Open.

[edytuj] 1996

Gdy rozpoczynała sezon, sklasyfikowana była na dziewiętnastym miejscu rankingu WTA. Zabłysnęła w Melbourne na Australian Open 1996, awansując do ćwierćfinałów, gdzie nie dała rady Amandzie Coetzer. Tydzień później w pierwszej rundzie w Tokio pokonała Gabrielę Sabatini. W jednej czwartej uległa swojej deblowej partnerce, Majoli. W maju doszła do finału prestiżowych zawodów w Rzymie. Tam po raz pierwszy udało się jej wyeliminować Steffi Graf wynikiem 2:6, 6:2, 6:3. Kilka kolejnych występów w wykonaniu Szwajcarki było mniej udanych. Niemiecka liderka klasyfikacji światowej zrewanżowała się na swoich koronnych kortach Wimbledonu. W sierpniu Hingis zadebiutowała na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ale walkę o medal zakończyła na drugiej rundzie (pokonała Joelle Schad 6:0, 6:1, uległa Ai Sugiyamie 4:6, 4:6). Miesiąc później poprawiła swoje najlepsze osiągnięcie w Wielkim Szlemie półfinałem US Open 1996, przegranym ponownie z Graf.

Pierwszy profesjonalny tytuł singlowy Hingis zdobyła w wieku szesnastu lat na halowej nawierzchni w Filderstadt. W finale pokonała Anke Huber 6:2, 3:6, 6:3. Wcześniej wyeliminowała Aranxtę Sanchez Vicario i Lindsay Davenport. Tydzień później doszła do decydującego meczu przed własną publicznością w Zurychu, ale tam zatrzymała ją Jana Novotna. Zdobyła także tytuł w Oakland, wygrywając z Monicą Seles. Po raz pierwszy zakwalifikowała się do turnieju Mistrzyń, w którym poważnie zagroziła faworytkom. W finale, po pięciosetowym boju, uległa Steffi Graf. Wówczas była już numerem siedem w ranking WTA.

Pomyślnie ułożyły się Hingis także sprawy deblowe. Po słabej pierwszej części sezonu, w drugiej stała się jedną z najlepszych deblistek na globie. Pierwszym ważniejszym sukcesem w tym roku był finał w Hamburgu, a następnie wicemistrzostwa w Rzymie i Berlinie. W lipcu, partnerując Helenie Sukovej, nastolatka z Koszyc zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe na kortach Wimbledonu. W ćwierćfinałach duet czesko - szwajcarski pokonał rozstawione z najwyższym numerem Sanchez Vicario i Novotną. Awansowała też do półfinałów US Open, finału w Filderstadt, by wreszcie wygrać w Zurychu. W sierpniu startowała w letnich igrzyskach olimpijskich w razem z Patty Schnyder. Szwajcarki przegrały w ćwierćfinale z Manon Bollegraf i Brendą Schultz-McCarthy 4:6, 3:6. Wzięła udział w Masters, ale razem z Sukovą odpadły w pierwszym meczu.

[edytuj] 1997 - 1998

Hingis awansowała na czwarte miejsce w klasyfikacji indywidualnej rankingu WTA. Sezon 1997 rozpoczęła triumfem w Sydney, gdzie nigdy nie odnosiła dobrych wyników. Dwa tygodnie później była już mistrzynią Australian Open po mało wymagającym finale z Mary Pierce. Serię wspaniałych zwycięstw (która dała jej cztery kolejne tytuły) przerwała Chorwatka Majoli w finale French Open. Na Wimbledonie Szwajcarka znów okazała się niepokonana. Zawodniczka z Koszyc podczas konferencji prasowej po finale Wimbledonu 1997 obraziła Janę Novotną, mówiąc: "ona jest stara i powolna". Powróciła w Stanford i San Diego, uległa dopiero Davenport w trzeciej rundzie w Los Angeles. Została triumfatorką US Open, kompletując tym samym cztery finały Wielkiego Szlema w jednym roku kalendarzowym. Awansowała do Masters, ale przegrała w ćwierćfinale. Przez cały sezon została pokonana tylko w pięciu spotkaniach, wygrywając przy tym siedemdziesiąt pięć. Po turnieju w Miami, gdzie została mistrzynią, została nową liderką klasyfikacji indywidualnej (31 marca).

Pochodząca z Czechosłowacji Szwajcarka stała się gwiazdą światowych kortów, a swoją dominację potwierdziła niezwykłymi wyczynami deblowymi. Na koniec roku 1997 osiągnęła w tej konkurencji dokładnie taki sam bilans, jak w rozgrywkach singlowych - siedemdziesiąt pięć zwycięstw i pięć porażek. Na początek wygrała Australian Open razem z Nataszą Zwieriewą, tracąc po drodze tylko jednego seta. Występowała z różnymi partnerkami. W Tokio z Fernandez doszła do finału, ale zwyciężyła w Paryżu z Novotną. Zdobyła tytuł w Hilton Head i była w półfinale Roland Garros. Odpadła w ćwierćfinale Wimbledonu, a razem z Sanchez Vicario awansowała do najlepszej czwórki US Open. W rozgrywkach halowych okazała się najlepsza w Lipsku, Filderstadt i Zurychu, zapewniając sobie udział w Masters. Hiszpanka i Szwajcarka przegrały pierwsze spotkanie w Nowym Jorku.

Niespodziewanie odpadła już w pierwszym meczu w sezonie 1998 z Venus Williams w Sydney. Wkrótce jednak udało się jej obronić mistrzostwo Australian Open. W Tokio pokonana w finale, triumfowała w Indian Wells - w decydującym meczu z Lindsay Davenport. Starsza z sióstr Williams wyeliminowała ją również w półfinale w Miami. Na etapie ćwierćfinałów Hingis ograła jej siostrę, Serenę. Tenisistka ponownie okazała się niepokonana w Hamburgu, a potem również w Rzymie. W międzynarodowych mistrzostwach Francji znalazła się w półfinale, gdzie przegrała 3:6, 2:6 z Monicą Seles. Na tym samym etapie zakończyła starania o trofeum wimbledońskie. Nie dodała do swojego konta ani jednego tytułu w US Open Series, ale w najważniejszym z turniejów, czyli US Open, doszła do finału, pokonana przez Lindsay Davenport. Niepowodzenia w sezonie halowym i utratę fotela liderki rankingu na rzecz wspomnianej Amerykanki powetowała sobie pierwszym w karierze triumfem w Masters. W finale wygrała z Davenport 7:5, 6:4, 4:6, 6:2. W sumie w osiemnastu startach aż siedemnaście razy osiągnęła przynajmniej ćwierćfinał.

Hingis przejęła kontrolę również nad konkurencją deblową. W 1998 roku zdobyła Klasycznego Wielkiego Szlema w grze podwójnej. Uczyniła to jako czwarta kobieta w historii (wcześniej Maria Bueno w 1960 oraz Martina Navratilova i Pam Shriver w 1984). W Melbourne partnerowała jej Mirjana Lucić, a w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku Jana Novotna. 8 czerwca 1998 została liderką klasyfikacji deblowej i jedną z pięciu tenisistek w historii, które przewodziły jednocześnie w obydwu rankingach WTA. Szwajcarka wzięła udział w turnieju kończącym sezon, ale razem z Novotną zostały pokonane w ćwierćfinale przez Yayuk Basuki i Caroline Vis.

[edytuj] 1999

Mistrzostwo w Chase Championships nie pozwoliło Hingis powrócić na pierwsze miejsce w klasyfikacji. W styczniu po raz trzeci z rzędu wygrała Australian Open, tym razem eliminując w finale nierozstawioną Amelie Mauresmo. Najlepszą tenisistką świata została ponownie dopiero, gdy triumfowała w Tokio. Po serii mniej udanych występów zwyciężyła w Hilton Head oraz w Berlinie. W czerwcu awansowała do finału Roland Garros^[1]. Był to jedyny turniej wielkoszlemowy, którego jeszcze nie wygrała. Nie udało się jej to i tym razem. Szwajcarka przegrała ze Steffi Graf po dramatycznym meczu, który został uznany w głosowaniu kibiców za najlepszy pojedynek w trzydziestoletniej historii organizacji tenisistek zawodowych WTA. Mecz ten, w którym Hingis serwowała na wygranie turnieju przy 5:4 w drugim secie, załamał ją psychicznie – złościła się na korcie, próbowała serwować od dołu (co jest bardzo źle przyjmowane przez widzów), wreszcie popłakała się – popadła w konflikt z matką - trenerką i dwa tygodnie potem odpadła z Wimbledonu już w pierwszej rundzie.

Do dobrej gry powróciła w San Diego, by później zdobyć kolejny tytuł Wielkiego Szlema na US Open i jednocześnie ostatni w karierze. Została jedną z niewielu kobiet, którym udało się pokonać obydwie siostry Williams w tych samych zawodach. Wygrała zawody w Filderstadt, ale już do końca sezonu nie potrafiła odeprzeć ataków coraz lepiej grających tenisistek amerykańskich. W pozostałych imprezach przegrywała z trio Davenport, Williams, Williams.

Szwajcarka rzadziej występowała w grze podwójnej, ale za to była bardzo skuteczna. Nawiązała współpracę z młodą Rosjanką, Anną Kurnikową, tworząc z nią jeden z najlepszych debli kobiecych w historii. Wspólnie wygrały Australian Open i były w finale Roland Garros. W pozostałych zawodach wielkoszlemowych Szwajcarka nie wystartowała. W sumie Hingis przegrała tylko trzy mecze deblowe, a na koniec roku razem z Kurnikową zostały mistrzyniami Chase Championships w Nowym Jorku.

[edytuj] 2000

Celem Hingis w sezonie 2000 stało się utrzymanie pozycji numer jeden w klasyfikacji indywidualnej. Tymczasem w Melbourne doszło do sensacji, bowiem po raz pierwszy od 1996 roku w Australian Open nie triumfowała Szwajcarka. W finale uległa Lindsay Davenport w dwóch setach. Po zwycięstwach w Tokio i Scottsdale trafiła na Amerykankę w finale w Indian Wells i została pokonana - w ostatnim secie do zera. Zrewanżowała się dwa tygodnie później w finale w Miami. Doszła do półfinału French Open i ćwierćfinału Wimbledonu. Coraz częściej przegrywała z siostrami Williams, także w jednej drugiej finału US Open. Na nawierzchni dywanowej wygrała trzy turnieje, by potwierdzić swoją dominację w Chase Championships. W decydującej rozgrywce ograła Monicę Seles.

Z tą właśnie Amerykanką Szwajcarka próbowała sił w grze deblowej, jednak początkowe niepowodzenia w Australii zakończyły ich współpracę. Hingis ponownie zaczęła grać z Kurnikową, z którą wygrała turniej w Moskwie. Tenisistka traciła definitywnie dominację w grze podwójnej, a na pozycję liderek wysunęły się siostry Williams, Lisa Raymond i Rennae Stubbs oraz Cara Black i Jelena Lichowcewa.

[edytuj] 2001 - 2005

Po triumfie w Pucharze Hopmana razem z Rogerem Federerem w 2001 roku zwyciężyła zawody w Sydney i po raz piąty z rzędu doszła do finału Australian Open. Tam uległa Jennifer Capriati 4:6, 3:6. W dalszej części sezonu odnotowywała bardzo dobre rezultaty (najgorszy to ćwierćfinał w Amelia Island!), ale w czerwcu przytrafiła się jej porażka w meczu otwarcia na Wimbledonie z Virginią Ruano Pascual. W US Open doszła do półfinału, ale nie wygrała już żadnego turnieju WTA. Wreszcie w ostatnim starcie w roku odniosła kontuzję i skreczowała przeciwko Lindsay Davenport. Szwajcarka przeszła operację prawej kostki, a porażka kosztowała ją spadek na czwarte miejsce w rankingu WTA.

W styczniu 2002 już po raz szósty z rzędu znalazła się w finale mistrzostw Australii, znów pokonana przez Capriati, która obroniła cztery piłki meczowe! Jednocześnie Hingis triumfowała w grze podwójnej z Anną Kurnikową. W maju ponownie operowano jej kostkę, tym razem lewą, co sprawiło, że nie grała przez znaczną część sezonu. W październiku przegrała w drugiej rundzie w Filderstadt z Jeleną Diemientiewą. Nie doszło do planowanego wznowienia startów na wiosnę 2003 i Hingis ogłosiła, że kończy karierę tenisową^[2]. Miała wówczas dwadzieścia trzy lata.

Wówczas urodzona w Koszycach Szwajcarka miała na koncie czterdzieści tytułów indywidualnych (w tym pięć wielkoszlemowych) i trzydzieści sześć deblowych. Liderowała rozgrywkom kobiecym przez dwieście dziewięć tygodni, co dawało jej czwarty rezultat w historii (za Steffi Graf, Martiną Navratilovą i Chris Evert).

Hingis zajmowała się działalnością charytatywną i taki też był cel jej występu w pokazowej imprezie tenisowej w Pattaya w 2005 roku. Ponadto okazjonalnie komentowała rozgrywki tenisowe oraz poświęcała się jeździe konnej.

Pomimo niepowodzenia w Tajlandii - odpadła w pierwszej rundzie z Marlene Weingartner - 29 listopada 2005 roku ogłosiła, że wznawia zawodową karierę^[3].

[edytuj] 2006 - 2007

Powróciła do rywalizacji w styczniu 2006 w Gold Coast, osiągając tam półfinał. Kilka tygodni później zagrała w pierwszym od czterech lat turnieju wielkoszlemowym w Melbourne. Tam doszła do ćwierćfinału, ulegając Kim Clijsters. Po zakończeniu rozgrywek w Australii wystartowała w Tokio i tam była w finale, pokonana przez Jelenę Diemientiewą. W marcu osiągnęła półfinały ważnych imprez w Ad-Dausze i Indian Wells. Pierwszy turniejowy triumf po wznowieniu kariery osiągnęła na kortach ziemnych w Rzymie, gdzie w decydującym pojedynku ograła Dinarę Safinę 6:2, 7:5.

Na Roland Garros wyeliminowana w ćwierćfinale, ponownie przez Clijsters; wystartowała dopiero w Wimbledonie, gdzie odpadła już w trzeciej rundzie. W sierpniu znalazła się w finale w Montrealu, ale z nowojorskim Flushing Meadows pożegnała się po dwóch meczach. Pod koniec września udała się do Kalkuty, gdzie jako najwyżej rozstawiona triumfowała bez straty seta. Awansowała na siódme miejsce w rankingu WTA i zakwalifikowała się do Sony Ericsson Championships. Tam przegrała dwa mecze grupowe i tym samym nie zdołała przedostać się do półfinałów, zajmując w gronie czterech tenisistek trzecie miejsce.

W styczniu 2007 doszła do finału w Gold Coast oraz jednej czwartej finału Australian Open. Na początku lutego wygrała turniej Toray Pan Pacific Open w Tokio, eliminując w półfinale broniącą tytułu Diemientiewą. W kwietniu w Miami odniosła sensacyjną porażkę z Agnieszką Radwańską w trzeciej rundzie. Z powodu kontuzji wycofała się z wielkoszlemowego French Open. Na Wimbledonie uległa Laurze Granville i po tym występie zrobiła dłuższą przerwę w startach. Wystąpiła w kilku imprezach z cyklu US Open Series, ale w wielkoszlemowym US Open została wyeliminowana w trzecim spotkaniu przez Wiktorię Azarenkę. W październiku wzięła udział w zawodach w Pekinie. W drugiej rundzie uległa Shuai Peng 5:7, 1:6 i jak się potem okazało, był to jej ostatni mecz w karierze.

[edytuj] Starty reprezentacyjne

[edytuj] Puchar Federacji

Hingis reprezentowała Szwajcarię w rozgrywkach o Puchar Federacji w latach 1995 - 1998^[4]. Zadebiutowała w strefie euroafrykańskiej w konfrontacji z Łotyszkami. Odniosła wówczas cenne zwycięstwo singlowe nad Larysą Sawczenko i był to jedyny wygrany mecz z ekipą ze wschodniej Europy. Szwajcarki pokonały w kolejnym meczu grupowym Finki, a następnie uległy 1:2 Białorusinkom. Przegrała tam z Nataszą Zwieriewą.

W 1996 roku Szwajcaria awansowała z etapu kontynentalnego do drugiej grupy światowej. Zawodniczki z tego kraju ograły Jugosławię, Gruzję, Chorwację, Węgry i Rosję. Hingis zdobyła punkty w pojedynkach z Ivą Majoli, Jeleną Lichowcewą i Andreą Temesvari. W 1997 uczestniczyła w konfrontacjach o przejście do grupy światowej. Pokonała między innymi Florencię Labat i Karinę Habsudovą.

W 1998 Hingis wraz z koleżankami reprezentacyjnymi awansowała do finału grupy światowej. W ćwierćfinałach triumfowała nad Janą Novotną, w półfinałach nad Amelie Mauresmo i Julie Halard-Decugis. W finale samotnie zdobywała punkty dla drużyny, pokonując Conchitę Martinez i Arantxę Sanchez. To okazało się za mało, Szwajcarki przegrały 2:3.

W sumie w ciągu czterech lat występów w Pucharze Federacji Hingis wygrała dwadzieścia sześć pojedynków, a przegrała zaledwie cztery. Najlepszy bilans - 9:0 - ma na kortach dywanowych, halowych.

[edytuj] Puchar Hopmana

W rozgrywkach o Puchar Hopmana zadebiutowała w 1996 roku. Partnerowała Marcowi Rossetowi. Hingis wygrała wszystkie spotkania singlowe (przeciwko Nicole Bradtke, Brendzie Schultz, Anke Huber i Ivie Majoli). W finale jednak razem z Rossetem musieli skreczować przy stanie 5:5 w trzecim secie, zapewniając tym samym mistrzostwo Chorwatom, Majoli i Ivaniseviciowi.

W tym samym składzie w roku 1997 Hingis i Rosset zajęli drugie miejsce w swojej grupie i nie zdołali awansować do decydującej rozgrywki. Szwajcarka pokonała Irinę Spirleę, Amandę Coetzer i Petrę Bangerow. W 1999 liderce rankingu partnerował Ivo Heuberger. Duet ze Szwajcarii zakończył rywalizację jako trzeci w swojej grupie.

W 2001 tenisistka pojechała do Perth razem z Rogerem Federerem. Dwaj mistrzowie tenisa podbili australijskie miasto, zwyciężając większość spotkań i odnosząc dwie porażki. W finale zmierzyli się z Amerykanami, których pokonali 2:1 i zdobyli Puchar Hopmana. Był to jednocześnie ostatni start Hingis w nieoficjalnych mistrzostwach świata par mieszanych.

[edytuj] Skandal dopingowy

Podczas konferencji prasowej 1 listopada 2007 w Zurychu ogłosiła, że definitywnie kończy karierę sportową. Powodem decyzji były zarzuty, że podczas turnieju wimbledońskiego w jej organizmie wykryto kokainę^[5][6][7][8], a także niekończące się kontuzje. 4 stycznia 2008 Międzynarodowa Federacji Tenisowa ogłosiła dwuletnią dyskwalifikację^[9][10][11] tenisistki za stosowanie niedozwolonych środków podczas wielkoszlemowego Wimbledonu. Ponadto na Hingis została nałożona kara finansowa – równowartość jej nagrody pieniężnej z tego turnieju. Decyzja Międzynarodowej Federacji Tenisowej pozostaje kontrowersyjna, gdyż pomimo iż próbka A i B potwierdziły obecność w organizmie Hingis narkotyków, to badania DNA wykluczają taką możliwość.

[edytuj] Rekordy i podsumowanie kariery

W trakcie trzynastu lat profesjonalnej kariery Hingis wygrała czterdzieści trzy turnieje w grze pojedynczej, trzydzieści siedem w grze podwójnej i jeden w grze mieszanej. 31 marca 1997 objęła prowadzenie w światowej klasyfikacji WTA i została najmłodszą w historii jej liderką. Miejsce pierwsze zajmowała przez dwieście dziewięć tygodni, co daje jej czwarte miejsce w historii. 8 czerwca 1998 awansowała na najwyższe miejsce na liście deblistek i została czwartą zawodniczką, liderującą obydwu konkurencjom jednocześnie (po niej uczyniła to jeszcze Kim Clijsters).

W 1998 roku ustanowiła Klasycznego Wielkiego Szlema w grze podwójnej. W 1997 roku zdobyła indywidualnie Małego Szlema, odpadając jedynie w finale Roland Garros. Najwięcej tytułów wielkoszlemowych wywalczyła na kortach Australian Open, gdzie w latach 1997 - 2002 niezmiennie dochodziła do finałów. Jej największymi rywalkami były: Steffi Graf, Monica Seles, Lindsay Davenport, Venus Williams i Serena Williams.

Hingis szczególnie upodobała sobie turniej Toray Pan Pacific Open w stolicy Japonii, Tokio. W latach 1997 - 2002 oraz 2006 - 2007 dochodziła tam do finałów, pięciokrotnie zwyciężając. W grze podwójnej do decydujących meczów awansowała czterokrotnie w sezonach 1997 - 2000. Wygrała dwukrotnie.

[edytuj] Życie prywatne

Hingis interesuje się jazdą konną, sama posiada trzy konie: Montanę, Sorrentę i Velvet. Jest posiadaczką niechlubnego przezwiska "Czarna wdowa", w przeszłości kojarzono ją bowiem z wieloma zawodnikami cyklu ATP, a każdemu z nich przytrafiały się kontuzje. 29 grudnia 2006 roku podała informację o swoich zaręczynach z Radkiem Štěpánkiem, tenisistą z Czech^[12][13]. 12 sierpnia 2007 podczas jednej z konferencji prasowych Stepanek podał informację o rozstaniu pary z nieznanych przyczyn.^[14].

[edytuj] Nagrody

• 1995 – Debiut roku WTA
• 1996 – Nagroda za największe postępy w sezonie WTA
• 1997 – Tenisistka roku WTA
• 1997 – Mistrzyni Świata ITF
• 1997 – Najlepsza sportsmenka roku w Szwajcarii
• 1998 – Najlepszy debel roku WTA (razem z Janą Novotną)
• 1999 – Najlepszy debel roku WTA (razem z Anną Kurnikową)
• 1999 – Mistrzyni Świata ITF
• 2000 – Mistrzyni Świata ITF
• 2006 – Powrót roku WTA
• 2006 – Nagroda za najlepszy światowy powrót roku ITF

[edytuj] Historia występów wielkoszlemowych

Turniej	2007	2006	2005	2004	2003	2002	2001	2000	1999	1998	1997	1996	1995
Australian Open	QF	QF	-	-	-	F	F	F	W	W	W	QF	2R
Roland Garros	-	QF	-	-	-	-	SF	SF	F	SF	F	3R	3R
Wimbledon	3R	3R	-	-	-	-	1R	QF	1R	SF	W	4R	1R
US Open	3R	2R	-	-	-	4R	SF	SF	F	F	W	SF	4R

Legenda

     kolor niebieski - mistrzostwa wielkoszlemowe

     kolor brązowy - finały wielkoszlemowe

     kolor jasnobrązowy - występy w profesjonalnych turniejach wielkoszlemowych

[edytuj] Wygrane turnieje

[edytuj] Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistkia	Wynik
1.	07/10/1996	Filderstadt, Porsche Tennis Grand Prix	Tier II	450 000	twarda	Anke Huber	6:2, 3:6, 6:3
2.	04/11/1996	Oakland, Bank of the West Classic	Tier II	450 000	dywan	Monica Seles	6:2, 6:0
3.	06/01/1997	Sydney, Medibank International	Tier II	342 500	twarda	Jennifer Capriati	6:1, 5:7, 6:1
4.	13/01/1997	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	4 058 100	twarda	Mary Pierce	6:2, 6:2
5.	27/01/1997	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	926 250	dywan	Steffi Graf	walkower
6.	10/02/1997	Paryż, Open Gaz de France	Tier II	450 000	dywan	Anke Huber	6:3, 3:6, 6:3
7.	17/03/1997	Key Biscayne, Miami Masters	Tier I	1 750 000	dywan	Monica Seles	6:2, 6:1
8.	31/03/1997	Hilton Head, Family Circle Cup	Tier I	926 250	ziemna	Monica Seles	3:6, 6:3, 7:6 (7:5)
9.	23/06/1997	Wimbledon, Wimbledon	Wielki Szlem	4 083 056	trawa	Jana Novotná	2:6, 6:3, 6:3
10.	21/07/1997	Stanford, Bank of the West Classic	Tier II	450 000	twarda	Conchita Martínez	6:0, 6:2
11.	28/07/1997	San Diego, Acura Classic	Tier II	450 000	twarda	Monica Seles	7:6, (7:4), 6:4
12.	25/08/1997	Flushing Meadows, US Open	Wielki Szlem	4 976 000	twarda	Venus Williams	6:0, 6:4
13.	06/10/1997	Filderstadt, Porsche Tennis Grand Prix	Tier II	450 000	twarda	Lisa Raymond	6:4, 6:2
14.	10/11/1997	Filadelfia, Advanta Champs	Tier II	450 000	dywan	Lindsay Davenport	7:5, 6:7 (7:9), 7:6 (7:4)
15.	19/01/1998	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	4 058 100	twarda	Conchita Martínez	6:3, 6:3
16.	02/03/1998	Indian Wells, Indian Wells Masters	Tier I	1 250 000	twarda	Lindsay Davenport	6:3, 6:4
17.	27/04/1998	Hamburg, Intersport Damen GP	Tier II	450 000	ziemna	Jana Novotná	6:3, 7:5
18.	04/05/1998	Rzym, Internazionali BNL d'Italia	Tier I	450 000	ziemna	Jana Novotná	6:3, 2:6, 6:3
19.	16/11/1998	Nowy Jork, Sony Ericsson Champ's	Masters	2 000 000	dywan	Lindsay Davenport	7:5, 6:4, 4:6, 6:2
20.	18/01/1999	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	3 040 620	twarda	Amélie Mauresmo	6:2, 6:3
21.	01/02/1999	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	1 000 000	dywan	Amanda Coetzer	6:2, 6:1
22.	29/03/1999	Hilton Head, Family Circle Cup	Tier I	1 000 000	dywan	Anna Kurnikowa	6:4, 6:3
23.	10/05/1999	Berlin, Qatar Telecom German Open	Tier I	1 050 000	ziemna	Julie Halard	6:0, 6:1
24.	02/08/1999	San Diego, TIG Tennis Classic	Tier II	520 000	twarda	Venus Williams	6:4, 6:0
25.	16/08/1999	Toronto, Rogers Cup	Tier I	1 050 000	twarda	Monica Seles	6:4, 6:4
26.	04/10/1999	Filderstadt, Porsche Tennis Grand Prix	Tier I	520 000	twarda	Mary Pierce	6:4, 6:1
27.	31/01/2000	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	1 080 000	dywan	Sandrine Testud	6:3, 7:5
28.	20/03/2000	Miami, Miami Masters	Tier I	2 525 000	twarda	Lindsay Davenport	6:3, 6:2
29.	01/05/2000	Hamburg, Betty Barclay Cup	Tier I	535 000	twarda	Lindsay Davenport	6:3, 6:3
30.	19/06/2000	's-Hertogenbosch, Ordina Open	Tier I	170 000	trawa	Ruxandra Dragomir	6:2, 3:0
31.	14/08/2000	Montreal, Rogers Cup	Tier I	1 080 000	twarda	Serena Williams	0:6, 6:3, 3:0
32.	02/10/2000	Filderstadt, Porsche Tennis Grand Prix	Tier II	535 000	twarda	Kim Clijsters	6:0, 6:3
33.	09/10/2000	Zurych, Zurich Open	Tier I	1 080 000	twarda	Lindsay Davenport	6:4, 4:6, 7:5
34.	23/10/2000	Moskwa, Kremlin Cup	Tier I	1 080 000	dywan	Anna Kurnikowa	6:3, 6:1
35.	13/11/2000	Nowy Jork, Sony Ericsson Champ's	Masters	2 000 000	dywan	Monica Seles	6:7 (5:7), 6:4, 6:4
36.	08/01/2001	Sydney, Medibank International	Tier II	515 000	twarda	Lindsay Davenport	6:3, 4:6, 7:5
37.	12/02/2001	Ad-Dauha, Qatar ExxonMobil Open	Tier III	170 000	twarda	Sandrine Testud	6:3, 6:2
38.	19/02/2001	Dubaj, Dubai Tennis Champs	Tier II	565 000	twarda	Nathalie Tauziat	6:4, 6:4
39.	07/01/2002	Sydney, Medibank International	Tier II	585 000	twarda	Meghann Shaughnessy	6:2, 6:3
40.	28/01/2002	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	1 224 000	dywan	Monica Seles	7:6 (8:6), 4:6, 6:3
41.	15/05/2006	Rzym, Internazionali BNL d'Italia	Tier I	1 340 000	ziemna	Dinara Safina	6:2, 7:5
42.	18/09/2006	Kalkuta, Sunfeast Open	Tier III	175 000	twarda	Olga Puczkowa	6:0, 6:4
43.	28/01/2007	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	1 340 000	dywan	Ana Ivanović	6:4, 6:2

[edytuj] Gra podwójna

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	01/05/1995	Hamburg, Citizen Cup	Tier II	430 000	ziemna	Gigi Fernandez	Conchita Martinez Patricia Tarabini	6:2, 6:3
2.	24/06/1995	Londyn, Wimbledon	Wielki Szlem	3 392 408	trawa	Helena Sukova	Meredith McGrath Larysa Sawczenko	5:7, 7:5, 6:1
3.	14/10/1996	Zurych, European Indoors	Tier I	926 250	dywan	Helena Sukova	Nicole Arendt Natasza Zwieriewa	7:5, 6:4
4.	13/01/1997	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	4 058 100	twarda	Natasza Zwieriewa	Lindsay Davenport Lisa Raymond	6:2, 6:2
5.	10/02/1997	Paryż, Open Gaz de France	Tier II	450 000	dywan	Jana Novotna	Alexandra Fusai Rita Grande	6:1, 6:2
6.	31/03/1997	Hilton Head, Family Circle Cup	Tier I	926 250	ziemna	Mary Joe Fernandez	Lindsay Davenport Jana Novotna	7:5, 4:6, 6:1
7.	21/07/1997	Stanford, Bank West Classic	Tier II	450 000	twarda	Lindsay Davenport	Conchita Martinez Patricia Tarabini	6:1, 6:3
8.	28/07/1997	San Diego, Toshiba Classic	Tier II	450 000	twarda	Arantxa Sanchez Vicario	Amy Frazier Kimberly Po	6:3, 7:5
9.	22/09/1997	Lipsk, Sparkassen Cup Int'l GP	Tier II	450 000	dywan	Jana Novotna	Yayuk Basuki Helena Sukova	6:2, 6:2
10.	06/10/1997	Filderstadt, Porsche Tennis GP	Tier II	450 000	dywan	Arantxa Sanchez Vicario	Lindsay Davenport Jana Novotna	7:6(4), 3:6, 7:6(3)
11.	13/10/1997	Zurych, European Indoors	Tier I	926 250	dywan	Arantxa Sanchez Vicario	Larysa Sawczenko Helena Sukova	4:6, 6:4, 6:1
12.	12/01/1998	Sydney, Sydney International	Tier II	342 500	twarda	Helena Sukova	Katrina Adams Meredith McGrath	6:1, 6:2
13.	19/01/1998	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	4 058 100	twarda	Mirjana Lucić	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	6:4, 2:6, 6:3
14.	02/02/1998	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier II	926 250	dywan	Mirjana Lucić	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	7:5, 6:4
15.	16/03/1998	Key Biscayne, The Lipton Champs	Tier I	1 900 000	twarda	Jana Novotna	Arantxa Sanchez Vicario Natasza Zwieriewa	6:2, 3:6, 6:3
16.	25/05/1998	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	4 105 011	ziemna	Jana Novotna	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	6:1, 7:6(4)
17.	22/06/1998	Londyn, Wimbledon	Wielki Szlem	4 404 163	trawa	Jana Novotna	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	6:3, 3:6, 8:6
18.	10/08/1998	Los Angeles, Acura Classic LA	Tier II	450 000	twarda	Natasza Zwieriewa	Tamarine Tanasugarn Jelena Tatarkowa	6:4, 6:2
19.	17/08/1998	Montreal, du Maurier Open	Tier I	926 250	twarda	Jana Novotna	Yayuk Basuki Caroline Vis	6:3, 6:4
20.	31/08/1998	Nowy Jork, US Open	Wielki Szlem	4 105 011	twarda	Jana Novotna	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	6:3, 6:3
21.	18/01/1999	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	3 040 620	twarda	Anna Kurnikowa	Lindsay Davenport Natasza Zwieriewa	7:5, 6:3
22.	01/03/1999	Indian Wells, Evert Cup	Tier I	1 300 000	twarda	Anna Kurnikowa	Mary Joe Fernandez Jana Novotna	6:2, 6:2
23.	15/03/1999	Key Biscayne, The Lipton Champs	Tier I	2 075 000	twarda	Jana Novotna	Mary Joe Fernandez Monica Seles	0:6, 6:4, 7:6(1)
24.	03/05/1999	Rzym, Italian Open	Tier I	1 050 000	ziemna	Anna Kurnikowa	Alexandra Fusai Nathalie Tauziat	6:2, 6:2
25.	14/06/1999	Eastbourne, Hastings Direct IC	Tier II	520 000	trawa	Anna Kurnikowa	Jana Novotna Natasza Zwieriewa	6:4 krecz
26.	15/11/1999	Nowy Jork, Chase Champs	Masters	2 000 000	dywan	Anna Kurnikowa	Larysa Sawczenko Arantxa Sanchez Vicario	6:4, 6:4
27.	31/01/2000	Tokio, Toray Pan Pacific Open	Tier I	1 080 000	dywan	Mary Pierce	Alexandra Fusai Nathalie Tauziat	6:4, 6:1
28.	29/05/2000	Paryż, Roland Garros	Wielki Szlem	4 141 085	ziemna	Mary Pierce	Virginia Ruano Pascual Paola Suarez	6:2, 6:4
29.	14/08/2000	Montreal, du Maurier Open	Tier I	926 250	twarda	Nathalie Tauziat	Julie Halard Ai Sugiyama	6:3, 3:6, 6:4
30.	02/10/2000	Filderstadt, Porsche Tennis GP	Tier II	535 000	twarda	Anna Kurnikowa	Arantxa Sanchez Vicario Barbara Schett	6:4, 6:2
31.	09/10/2000	Zurych, Swisscom Challenge	Tier I	1 080 000	dywan	Anna Kurnikowa	Kimberly Po Anne-Gaëlle Sidot	6:3, 6:4
32.	06/11/2000	Filadelfia, Advanta Champs	Tier II	535 000	dywan	Anna Kurnikowa	Lisa Raymond Rennae Stubbs	6:2, 7:5
33.	13/11/2000	Nowy Jork, Chase Champs	Masters	2 000 000	dywan	Anna Kurnikowa	Nicole Arendt Manon Bollegraf	6:2, 6:3
34.	01/10/2001	Moskwa, Kremlin Cup	Tier I	1 185 000	dywan	Anna Kurnikowa	Jelena Diemientiewa Lina Krasnorucka	7:6(1), 6:3
35.	14/01/2002	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	3 942 915	twarda	Anna Kurnikowa	Daniela Hantuchová Arantxa Sanchez Vicario	6:2, 6:7(4), 6:1
36.	29/04/2002	Hamburg, Betty Barclay Cup	Tier II	585 000	ziemna	Barbara Schett	Daniela Hantuchová Arantxa Sanchez Vicario	6:1, 6:1
37.	26/02/2007	Ad-Dauha, Qatar Total Open	Tier II	1 340 000	twarda	Maria Kirilenko	Ágnes Szávay Vladimíra Uhlířová	6:1, 6:1

[edytuj] Gra mieszana

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partner	Finaliści	Wynik
1.	16/01/2006	Melbourne, Australian Open	Wielki Szlem	6 137 580	twarda	Mahesh Bhupathi	Jelena Lichowcewa Daniel Nestor	6:3, 6:3

[edytuj] Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj] Gra pojedyncza

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,

reprezentując państwo  Szwajcaria

Etap	Przeciwniczka	Wynik
1 runda	Dominikana: Joelle Schad	6:0, 6:1
2 runda	Japonia: Ai Sugiyama	4:6, 4:6

[edytuj] Gra podwójna

Letnie Igrzyska Olimpijskie w Atlancie, 1996,

reprezentując państwo  Szwajcaria, partnerka Patty Schnyder

Etap	Przeciwniczki	Wynik
1 runda	Słowacja: Karina Habsudova, Radka Zrubakova	3:6, 6:4, 6:2
2 runda	Belgia: Sabine Appelmans, Laurence Courtois	2:6, 6:1, 7:5
ćwierćfinał	Holandia: Manon Bollegraf, Brenda Schultz-McCarthy	4:6, 3:6

[edytuj] Bilans spotkań z zawodniczkami z czołówki WTA

Tenisistka	Mecze	W	P	Pierwsze spotkanie	Ostatnie spotkanie
Anna Czakwetadze	1	1	0	Montreal, 2006	Montreal, 2006
Lindsay Davenport	26	12	14	Sydney, 1995	Indian Wells, 2006
Nathalie Dechy	7	7	0	Nowy Jork, 1998	Melbourne, 2007
Jelena Diemientiewa	7	4	3	Melbourne, 1999	Tokio, 2007
Jelena Dokić	5	3	2	Melbourne, 1999	Montreal, 2002
Justine Henin	4	2	2	Melbourne, 2000	Madryt, 2006
Ana Ivanović	2	1	1	Montreal, 2006	Tokio, 2007
Jelena Janković	2	0	2	Sydney, 2005	Dubaj, 2007
Swietłana Kuzniecowa	4	2	2	Ad-Dauha, 2006	Zurych, 2006
Amélie Mauresmo	13	6	7	Puchar Federacji, 1998	Madryt, 2006
Alicia Molik	2	2	0	Sydney, 1999	Melbourne, 2000
Nadieżda Pietrowa	3	2	1	Montreal, 2002	Madryt, 2006
Dinara Safina	3	2	1	Indian Wells, 2003	Gold Coast, 2007
Patty Schnyder	9	9	0	Nowy Jork, 2001	Londyn, 2007
Maria Szarapowa	3	1	2	Tokio, 2006	Indian Wells, 2006
Nicole Vaidišová	1	1	0	Rzym, 2006	Rzym, 2006
Serena Williams	13	6	7	Key Biscayne, 1998	Miami, 2002
Venus Williams	20	11	9	Key Biscayne, 1997	Rzym, 2006
Wiera Zwonariewa	1	1	0	Melbourne, 2006	Melbourne, 2006

[edytuj] Tenisistki, które zakończyły zawodową karierę sportową

Tenisistka	Liczba meczów	Wygrane:przegrane	Pierwsze spotkanie	Ostatnie spotkanie
Jennifer Capriati	9	5:4	Sydney, 1997	Melbourne, 2002
Kim Clijsters	9	4:5	Miami, 2000	Melbourne, 2007
Steffi Graf	9	2:7	Paryż, 1995	Paryż, 1999
Anna Kurnikowa	14	13:1	Wimbledon, 1994	Monachium, 2000
Katerina Malejewa	1	1:0	Paryż, 1995	Paryż, 1995
Magdalena Malejewa	5	5:0	Nowy Jork, 1995	Filderstadt, 2001
Conchita Martínez	13	10:3	Hamburg, 1995	Charleston, 2001
Corina Morariu	3	3:0	Rzym, 1999	Zurych, 1999
Anastazja Myskina	3	2:1	Zurych, 2000	Dubaj, 2006
Arantxa Sánchez Vicario	20	18:2	Hilton Head, 1996	Filderstadt, 2002
Monica Seles	21	16:5	Oakland, 1996	Nowy Jork, 2002

[edytuj] Nietypowe zakończenia meczów

[edytuj] Mecze wygrane wynikiem 6:0, 6:0

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
1998	Australian Open	Yayuk Basuki	4 runda	6:0, 6:0
1998	Miami	Joannette Kruger	3 runda	6:0, 6:0
2000	Miami	Monica Seles	półfinał	6:0, 6:0
2006	Tokio	Cho Yoon-jeong	1 runda	6:0, 6:0

[edytuj] Mecze wygrane poprzez krecz rywalki

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
1997	Nowy Jork	Brenda Schultz McCarthy	1 runda	7:6, 5:2 krecz	kontuzja palca u nogi
2000	Sydney	Dominique Van Roost	ćwierćfinał	6:1 krecz
2000	Toronto	Serena Williams	finał	0:6, 6:3, 3;0 krecz	kłopoty żołądkowe
2000	Filderstadt	Justine Henin	2 runda	6:1 krecz	kontuzja kostki
2006	Montreal	Anna Czakwetadze	półfinał	6:3, 3:1 krecz	kontuzja ramienia
2007	Gold Coast	Tathiana Garbin	półfinał	3:4 krecz	trudności z oddychaniem

[edytuj] Mecze wygrane walkowerem

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik
1997	Tokio	Steffi Graf	finał	walkower
2000	's-Hertogenbosch	Cara Black	ćwierćfinał	walkower

[edytuj] Mecze poddane rywalce

Rok	Turniej	Rywalka	Runda	Wynik	Przyczyna
1998	Monachium	Patty Schnyder	półfinał	5:7, 7:5, 5:5 krecz	kontuzja nadgarstka
2001	Filderstadt	Lindsay Davenport	półfinał	1:2 krecz	kontuzja prawej kostki

[edytuj] Najsłynniejsze mecze

Rok	Turniej	Etap	Mecz	Opis
1996	Rzym	ćwierćfinał	Steffi Graf 2:6, 6:2, 6:3	Hingis po raz pierwszy pokonała niemiecką liderkę rankingu WTA.
1996	Masters	finał	Steffi Graf 6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0	To jedyny pięciosetowy finał Sony Ericsson Championships w historii. Osiągnięcie finału pozwoliło Hingis awansować z ósmego na siódme miejsce w rankingu tenisowym.
1997	French Open	finał	Iva Majoli 4:6, 2:6	Majoli przerwała serię trzydziestu siedmiu zwycięstw z rzędu Szwajcarki, jednocześnie pokonując ją po raz pierwszy w roku 1997[15].
1997	US Open	finał	Venus Williams 6:0, 6:4	Po raz pierwszy dwie niepełnoletnie zawodniczki dotarły do finału imprezy wielkoszlemowej. Hingis miała wówczas szesnaście lat, a Williams siedemnaście.
1997	Filadelfia	finał	Lindsay Davenport 7:5, 6:7(7), 7:6(4)	W drodze do finału Hingis wygrała trzy trzysetowe spotkania. Czwarte zwyciężyła w meczu o tytuł. To pierwszy taki przypadek w historii.
1998	US Open	finał	Lindsay Davenport 3:6, 5:7	Hingis po raz kolejny uległa amerykańskiej tenisistce. Wielu komentatorów uznało to spotkanie za koniec ery szwajcarskiej "Swiss Miss".
1999	Wimbledon	pierwsza runda	Jelena Dokić 2:6, 0:6	Po raz trzeci w stu trzynastoletniej historii Wimbledonu liderka rankingu przegrała już w pierwszej rundzie, ale dopiero po raz pierwszy z kwalifikantką. Hingis zakończyła serię jedenastu półfinałów wielkoszlemowych z rzędu. Dwa lata później ponownie przegrała w pierwszym meczu, tym razem z Hiszpanką Virginią Ruano Pascual 4:6, 2:6[16].
2002	Australian Open	finał	Jennifer Capriati 6:4, 6:7(7), 2:6	Hingis po raz szósty z rzędu awansowała do finału Australian Open. Jej rywalka, Jennifer Capriati obroniła cztery piłki meczowe, a pomimo to triumfowała. Temperatura na korcie dochodziła do czterdziestu stopni Celsjusza, więc zawodniczki ciągle korzystały z przerw, aby wziąć z szatni woreczki z lodem.
2006	Rzym	półfinał	Venus Williams 0:6, 6:3, 6:3	Hingis wygrała pięćsetny mecz w profesjonalnej karierze.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Martina Hingis sylwetka na stronie WTA Tour (en)
• Martina Hingis sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)