Cylinder miarowy

Z Wikipedii

Menzurki:
A - z dzióbkiem
B - ze szlifem

Cylinder miarowy. Pierścień u szczytu zabezpiecza przed zbiciem w razie przewrócenia.

Cylinder miarowy, potocznie: menzurka - naczynie laboratoryjne o kształcie cylindra otwartego z jednej strony i zamkniętego z drugiej, które ma narysowaną lub wyszlifowaną precyzyjną skalę objętości.

Tradycyjna menzurka (A na obrazku) jest zwykle wąska i wysoka (po to, aby zwiększyć precyzję pomiaru objętości) i posiada plastikową albo szklaną nóżkę oraz "dziubek" ułatwiający wylewanie z niej odmierzonej cieczy. Niektóre rodzaje menzurek (B na obrazku) posiadają na otwartym końcu szlif zamiast "dziubka" po to, aby można je zamykać korkiem lub bezpośrednio łączyć z innymi elementami aparatury. Z menzurek tego rodzaju, odmierzonej cieczy nie wylewa się bezpośrednio, lecz "lewaruje" się za pomocą cannuli.

Skala objętości w menzurkach jest zawsze robiona "na wylew" - tzn. uwzględnia fakt, że po wylaniu odmierzonej cieczy pozostaje w naczyniu film przywarty do jego ścianek. Stąd, po wylaniu odmierzonej cieczy z menzurki, nie należy "strząsać" z niej tego, co pozostało na ściankach, bo zmniejsza to precyzję pomiaru.

Menzurki są wykonywane zazwyczaj z "twardego" szkła sodowego, które cechuje mała rozszerzalność cieplna, dzięki czemu nie zmieniają one zanadto swojej objętości w szerokim zakresie temperatur. Szkło to jest bardzo kruche i niezbyt odporne na nagłe zmiany temperatury i dlatego w menzurkach nie wolno "gotować" cieczy ani jej też wymrażać, gdyż grozi to pęknięciem tego sprzętu.

p • d • e