Dąbie (Kraków)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy dzielnicy Krakowa. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Stopień Wodny Dąbie

Dąbie – obszar Krakowa wchodzący w skład Dzielnicy II Grzegórzki. Jedna z starszych części Krakowa, oficjalnie przyłączona do miasta dopiero w 1911 roku. Na osiedlu dominuje zabudowa mieszkalna (podłużne czteropiętrowe, oraz dziesięciopiętrowe bloki).

[edytuj] Lokalizacja

Dąbie usytuowane jest wzdłuż Alei Pokoju, od zachodu ogranicza je ul. Ofiar Dąbia stanowiąc granicę z Grzegórzkami, od wschodu Dąbie ograniczone jest przez Centrum handlowo-rozrywkowe Plaza Kraków, od południa koniec Dąbia wyznacza rzeka Wisła, północną granicę stanowi Aleja Jana Pawła II.

[edytuj] Historia

Widok na Dąbie ze stopnia wodnego

Dąbie wzmiankowane było po raz pierwszy już w roku 1254, jako Dambe, własność klasztoru norbertanek, w tym samym roku Bolesław Wstydliwy przyznał wsi immunitet sądowy i ekonomiczny. W 1348 roku Kazimierz Wielki nadał Dąbie wraz z oboma brzegami Wisły klasztorowi cystersów w Mogile. Jednak już w 1389 miasto Kraków odkupiło Dąbie, za znaczną wówczas kwotę 400 grzywien. W latach 1465–1471 i 1476–1494 właścicielem Dąbia był rajca krakowski J. Wierzynek (w tym okresie stał tu młyn, folwark i karczmy), w 1. połowie XVI w. dzierżawili je Jan i Piotr Morsztynowie. W 1551 miasto urządziło na Dąbiu dwie nowe sadzawki i ogród. W XVII wieku na Dąbiu funkcjonowały również: cegielnia, tartak, liczne stawy rybne oraz browar miejski). W 1890 r. na Dąbiu było już 101 domów, a zamieszkiwało je 737 mieszkańców, w tym czasie powstała tam również jednoklasowa szkoła ludowa. W roku 1911 oficjalnie przyłączono Dąbie do Krakowa (liczyło wówczas 1600 mieszkańców). Pod koniec niemieckiej okupacji 15 stycznia 1945 roku Niemcy dokonali egzekucji 79 osób. W 1961 wybudowano na Wiśle stopień wodny Dąbie, a kilka lat później na Dąbiu zaczęto budować pierwsze bloki mieszkalne. W roku 1983 została na Dąbiu erygowana parafia rzymsko-katolicka pw. św. Stanisława BM.