Dicynodonty
Z Wikipedii
Dicynodonty | |
Kannemeyeria |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | synapsydy |
Rząd | terapsydy |
Podrząd | anomodonty |
Infrarząd | dicynodonty |
Nazwa systematyczna | |
Dicynodontia | |
Systematyka w Wikispecies |
Dicynodonty (Dicynodontia) – infrarząd gadów ssakokształtnych z rzędu terapsydów
Żyły od późnego permu. Na wszystkich kontynentach, głównie w południowej Afryce Większość z nich wyginęła w triasie, wraz z pojawieniem się dinozaurów. Do niedawna sądzono, że wyginęły wtedy wszystkie dicynodonty, jednak w 2003 r. w serwisie "News in Science" doniesiono o odkryciu enklawy dicynodontów w Australii (w północnej części stanu Queensland), gdzie żyły one jeszcze 105 mln lat temu[1].
Dicynodonty były pierwszymi powszechnie zamieszkującymi Ziemię lądowymi zwierzętami roślinożernymi. Dominowały na lądach do czasu pojawinia się dinozaurów. Zamieszkiwały środowiska błotne, część z nich prowadziła ziemnowodny tryb życia. Posiadały dwa duże kły sterczące z górnej szczęki (stąd pochodzi ich nazwa), pozostałe zęby w zaniku - zastąpione zostały rogowym dziobem. Wielkość zróżnicowana - od 20 cm do 3 m.
Do dicynodontów zalicza się m. in. następujące rodzaje: lystrozaur, placerias, Endothiodon,, Eodicynodon, Kannemeyeria, Kingoria, Moghreberia, Wadiasaurus.