Elżbieta Helena Sieniawska
Z Wikipedii
Elżbieta Helena Sieniawska | |
Szreniawa |
|
Data urodzenia | 1669/1670 |
Data śmierci | 1729 |
Miejsce śmierci | Oleszyce |
Rodzina | Lubomirscy |
Rodzice | Stanisław Herakliusz Lubomirski Zofia Opalińska |
Małżeństwo | Adam Mikołaj Sieniawski |
Dzieci | Zofia Sieniawska |
Elżbieta Helena Sieniawska - (1669 lub 1670-1729). Córka Stanisława Herakliusza Lubomirskiego i Zofii Opalińskiej. Jedna z najświatlejszych i najciekawszych kobiet epoki staropolskiej. Dwórka królowej Marii Kazimiery. Od 1687 r. żona Adama Mikołaja Sieniawskiego - później hetmana wielkiego koronnego. Po zwirowaniach wokół następstwa tronu polskiego i po jego zrzeczeniu się przez Augusta II, działała na rzecz porozumienia między carem Piotrem I i królem Szwecji Karolem XII. 8 sierpnia 1707 roku rozpoczęła obrady Rada Lubelska, ale w związku z rabunkami i innymi nadużyciami wojsk rosyjskich, Sejm zaczął popierać Ferenca Rákóczego, kandydata Elżbiety Sieniawskiej. W 1711 r. zaprosiła na uroczystości chrzcin swej córki Zofii - Piotra I, Augusta II i Rakoczego. Od królewicza Konstantego Sobieskiego kupiła Olesko i Tarnopol, a w 1720 r. dobra wilanowskie, gdzie owocem jej działalności są boczne skrzydła pałacu. Pałac wilanowski przekazała w spadku swej córce Zofii (wówczas nazywającej się po mężu Denhoff), która następnie wniosła go w wianie drugiemu mężowi - Augustowi Czartoryskiemu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Świadectwo Pełna biografia