Els Callens

Z Wikipedii

Els Callens
Państwo	Belgia
Miejsce zamieszkania	Antwerpia
Data urodzenia	20 sierpnia 1970
Miejsce urodzenia	Antwerpia
Wzrost	178 cm
Waga	60 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	styczeń 1990
Zakończenie kariery	październik 2005
Trener	Jos Geerinck
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	43 (17 lutego 1997)
Australian Open	3R (2000)
Roland Garros	2R (1995, 1998 - 2000)
Wimbledon	3R (2002)
US Open	3R (1996)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	10
Najwyżej w rankingu	12 (14 maja 2001)
Australian Open	QF (2000)
Roland Garros	QF (1999)
Wimbledon	QF (1997, 1998)
US Open	SF (2000)


Tenis ziemny
brąz	Sydney 2000	debel

Els Callens (ur. 20 sierpnia 1970 w Antwerpii), tenisistka belgijska, specjalistka gry podwójnej, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Federacji.

Karierę zawodową rozpoczęła w styczniu 1990. Szczególnie wartościowe wyniki osiągała w deblu, ale z powodzeniem występowała także w grze pojedynczej - dotarła do pozycji nr 43 w rankingu światowym (w lutym 1997). Do jej najlepszych wyników singlowych można zaliczyć finał turnieju w Québecu (1996), zwycięstwo nad Hiszpanką Sánchez Vicario (wówczas nr 4 na świecie) w Pucharze Federacji (1997), jedenaście wygranych turniejów ITF Women's Circuit (niższej rangi niż WTA Tour), trzykrotnie 1/16 finału (III runda) turniejów wielkoszlemowych (US Open 1995, Australian Open 2000, Wimbledon 2002). Na turnieju wimbledońskim w 2002 przegrała w III rundzie z Sereną Williams 6:7, 6:7, stanowiąc dla Amerykanki najcięższą przeprawę w drodze po tytuł.

Jako deblistka wygrała dziesięć turniejów WTA Tour, w dalszych dwunastu dotarła do finału. W 2000 w parze z rodaczką Dominique Van Roost dotarła do półfinału turnieju Masters w Nowym Jorku. Również z Van Roost sięgnęła po brązowy medal igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000. W maju 2001 została sklasyfikowana na pozycji nr 12 w rankingu deblistek. Wygrała m.in. trzykrotnie turniej deblowy w rodzinnej Antwerpii, a także turniej w Berlinie (2001). Występowała również w grze mieszanej, dwukrotnie osiągając półfinał wielkoszlemowy - Wimbledon i US Open w 2002 (z Robbie Koenigiem z RPA).

W zespole narodowym w Pucharze Federacji występowała w latach 1994-2005, w 2001 przyczyniła się (głównie jako deblistka) do zdobycia przez Belgię tego trofeum. Wraz z końcem sezonu 2005 zdecydowała się zakończyć karierę zawodniczą, ostatni występ turniejowy zaliczyła w październiku t.r. w Hasselt (przegrała w II rundzie z Niemką Julią Schruff). Jej zarobki na korcie w ciągu 15 lat kariery przekroczyły półtora miliona dolarów.

Wygrane turnieje: