Edward Dziewoński

Z Wikipedii

Edward Dziewoński, Dudek (ur. 16 grudnia 1916 w Moskwie, zm. 17 sierpnia 2002 w Warszawie) – aktor, reżyser, satyryk, syn aktora Janusza Dziewońskiego.

Przed wojną ukończył Wydział Aktorski w PIST Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. Dyplom otrzymał po wojnie w 1945 roku (Łódź). Zadebiutował w łódzkim Teatrze Syrena (1945). W roku 1947 zagrał w drugiej wersji filmu Zakazane piosenki. Był twórcą i szefem działającego w latach 1965-1975 kabaretu Dudek. Skecz z tego kabaretu pod tytułem Sęk, stał się klasyką kabaretową, wciąż bawi i rozśmiesza. Występował również w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów (kreował m.in. postać Dosmucacza, operatywnego Kuszelasa, czy frywolnego sędziego Kocia), w kabarecie Szpak i w kabarecie Wagabunda. W swym dorobku aktorskim zgromadził 31 ról filmowych. Zagrał między innymi w Eroica (1957), Zezowate szczęście (1960), Żona dla Australijczyka (1963), Dolina Issy (1982). Występował też w popularnych serialach telewizyjnych takich jak: Wojna domowa (1965-1966), Wielka miłość Balzaka (1973), Czterdziestolatek (1974-1977), Paziowie (1989), Pięć dni z życia emeryta (1984), ten serial, pierwszy w TVP kręceony techniką video, również reżyserował. W filmie zagrał po raz ostatni w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza (1993). Jako aktor dramatyczny występował w Warszawie w teatrach: Narodowym, Ateneum, Współczesnym, Komedia, Ludowym oraz w Teatrze Kwadrat, którego był założycielem i dyrektorem artystycznym.

[edytuj] Autobiografia

Edward Dziewoński, "W życiu jak w teatrze", Wyd. Czytelnik, Warszawa 1987 (wyd. I) / 1989 (wyd. II), ISBN 83-07-02306-8.

[edytuj] Bibliografia

Roman Dziewoński, "Sęk z Dudkiem", Prószyński i S-ka, Warszawa 1999, ISBN 83-7255-390-4.
Roman Dziewoński, Piotr Dziewoński, Dożylnie o Dudku – Edwardzie Dziewońskim, Wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 9788324707492.