Eugeniusz de Henning-Michaelis
Z Wikipedii
Eugeniusz de Henning-Michaelis, Henning de Michaelis (29 grudnia 1863, Modlin - wrzesień 1939 Sinołęka), generał dywizji Wojska Polskiego, generał artylerii rosyjskiej armii carskiej.
Kształcił sie w Petersburgu, tam też zakończył Akademię Artylerii i Akademię Sztabu Generalnego. Od 1885 oficer rosyjskiej artylerii. Brał udział w interwencji Rosji w Chinach i w wojnie rosyjsko japońskiej 1904-1905. Generał major z 1904. W I wojnie światowej dowódca dywizji piechoty i korpusu armijnego na froncie niemieckim i austriackim w walkach na terenach Polski i Ukrainy. Po rewolucji 1917 organizował i dowodził w latach 1917-1918 III Korpusem Polskim na Ukrainie. Po rozbrojeniu III Korpusu przez Austriaków nominalny dowódca Wojska Polskiego na południu Rosji. W styczniu 1919 wstąpił do Wojska Polskiego, został mianowany przewodniczącym Rady Wojennej przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. Sprawował tę funkcję do sierpnia 1920. 1 czerwca 1919 otrzymał stopień generała dywizji WP. Latem 1919 Józef Piłsudski zaproponował mu funkcję szefa misji wojskowej przy admirale Kołczaku na Syberii, de Henning-Michaelis propozycji nie przyjął. W lipcu i sierpniu 1920 kierował Komitetem Fortyfikacyjnym w obronie Warszawy.
Od sierpnia 1920 do sierpnia 1921 wiceminister spraw wojskowych, następnie (do maja 1922) szef Administracji Armii. W lutym 1923 przeszedł w stan spoczynku i osiadł w Warszawie. Był opozycyjnym wobec sanacji działaczem politycznym, działał też społecznie. Człowiek wielkiej kultury i szerokich zainteresowań: muzyk, pisarz, historyk.
Zginął we wrześniu 1939 r. w Sinołęce pod Kałuszynem najprawdopodobniej podczas niemieckiego nalotu bombowego[1], ale podawana jest też wersja, że został tam przez Niemców zamordowany.
Autor prac Burza dziejowa i W zamęcie.
Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych.
Przypisy
- ↑ Informacja taka bez podania bliższego źródła pojawiła się we wrześniu 2007 r. na forum dyskusyjnym Odkrywca, dostępne w Internecie, dostęp 2007-09-13, 20:33
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991
- Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920, Białystok 1992
- H.P Kosk, "Generalicja Polska" t. 2 Pruszków 2001