Euzebiusz Huchracki

Z Wikipedii

o. Euzebiusz Huchracki ofm
Urodzony	15 października 1885 Katowice
Zmarł	6 maja 1942 Obóz KL Dachau

Sługa Boży Euzebiusz Józef Huchracki ofm (ur. w Katowicach 15 października 1885, zm. w nocy z 5/6 maja 1942), śląski duchowny katolicki, franciszkanin, męczennik Dachau.

Ojciec Huchracki urodził się jako syn stolarza kopalnianego Piotra i Stanisławy z d. Bonczkowskiej. Szkołę powszechną ukończył w Katowicach. Naukę w gimnazjum musiał przerwać z powodu swej przynależności do tajnej polskiej organizacji młodzieżowej. Przeniósł się do Wrocławia, gdzie postanowił wstąpić do stanu duchownego. Po zdaniu matury zgłosił się do furty klasztornej wrocławskich franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 7 kwietnia 1906, przybierając imię zakonne Euzebiusz. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył w zakonnym seminarium we Wrocławiu-Karłowicach. 21 czerwca 1913 r. z rąk kard. Georga Koppa przyjął święcenia kapłańskie. Mszę prymicyjną odprawił w nowo wybudowanej świątyni franciszkańskiej w swym rodzinnym mieście Katowicach (dzisiaj Bazylika Mniejsza w Panewnikach). W 1914 został powołany do służby w Wehrmachcie. Przebywał na froncie wschodnim i zachodnim, nigdy nie ściągając zakonnego habitu. Otrzymał odznaczenie wojskowe "Żelazny Krzyż" II klasy, jako proboszcz (mjr) 37 Dywizji Piechoty. Po plebiscycie na Górnym Śląsku powstała nowa polska jednostka zakonna, do której przeniósł się o. Euzebiusz. Był gorliwym patriotą, zwolennikiem Wojciecha Korfantego.

W czerwcu 1938 władze zakonne powierzyły o. Huchrackiemu urząd gwardiana klasztoru franciszkańskiego w Miejskiej Górce na Goruszkach koło Rawicza. Tam zastała go wojna. W lutym 1940 do klasztoru przywieziono okolicznych księży. Stał się on miejscem internowania. Zabroniono opuszczać teren zabudowań klasztornych. O. Euzebiuszowi, wiedząc o jego śląskim pochodzeniu i wcześniejszej służbie w niemieckim wojsku, zaproponowano udanie się Generalnej Guberni. Stanowczo odmówił. Według naocznych świadków, miał odpowiedzieć niemieckiemu oficerowi: "Ich bin Pole und ich bleibe Pole!" ("Jestem Polakiem i Polakiem zostanę!"). Dnia 2 kwietnia 1941 oficjalnie zlikwidowano klasztor, przeznaczając budynek na cele więziennictwa. O. Euzebiusz po zinwentaryzowaniu mienia wyjechał w towarzystwie dwóch innych zakonników do Lubinia, a następnie w październiku tego samego roku do Poznania - Fort VII. Do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau o. Euzebiusz trafił wraz z innymi polskimi duchownymi 30 października 1941. W obozie otrzymał numer 28240. Przebywał w bloku 28, w izbie 4. Ze względu na zły stan zdrowia został przeznaczony na zgładzenie. Zginął zagazowany w samochodzie wyposażonym w komorę gazową wraz z innymi chorymi i inwalidami. Żegnając się ze współwięźniami miał powiedzieć "Trzeba się na wszystko zgodzić, co Bóg da.... Z Bogiem!". O. Euzebiusz jest kandydatem na ołtarze.