Frederick Smith, 1. hrabia Birkenhead
Z Wikipedii
Frederick Edwin Smith, 1. hrabia Birkenhead GCSI (ur. 12 lipca 1872 w Birkenhead w hrabstwie Cheshire, zm. 30 września 1930 w Londynie), brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Herberta Henryego Asquitha, Davida Lloyda George'a i Stanleya Baldwina.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Wykształcenie odebrał w Birkenhead School. Następnie dwa lata studiował na University College w Liverpoolu, poczym przeniósł się do Wadham College w Oksfordzkie. Tam został przewodniczącym Oxford Union. Po uzyskaniu członkostwa Merton College do 1899 r. studiował prawo. Następnie rozpoczął praktykę adwokacką w Gray's Inn. Praktykował w Liverpoolu, a następnie w Londynie. W kwietniu 1901 r. poślubił Eleanor Furneaux i miał z nią troje dzieci - Eleanor, Fredericka i Pamelę. W lutym 1908 r. został Radcą Króla.
W 1906 r. Smith został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Liverpool Walton. Od 1918 r. reprezentował okręg wyborczy Liverpool West Derby. W parlamencie dał się poznać jako przeciwik przyznania Irlandii autonomii. Podczas I wojny światowej zasiadał w randze pułkownika w Rządowym Biurze Prasowym, odpowiedzialnym za cenzurę prasy. W latach 1914-1915 był oficerem w sztabie Korpusu Indyjskiego.
Kiedy Partia Konserwatywna weszła w maju 1915 r. do rządu wojennego Asquitha, Smith został Radcą Generalnym. Otrzymał również tytuł szlachecki. W październiku tego roku został prokuratorem generalnym. W 1916 r. odpowiadał za proces i egzekucję irlandzkiego nacjonalisty sir Rogera Casementa. W 1919 r. został kreowany 1. baronem Birkenhead i zasiadł w Izbie Lordów. Otrzymał również urząd Lorda Kanclerza. Brał udział w rokowaniach zakończonych podpisaniem traktatu anglo-irlandzkiego w 1921 r. W tym samym roku doprowadził do odrzucenia przez Izbę Lordów propozycji deputowanego Fredericka Macquistena dotyczącej penalizacji lesbianizmu. Podczas debaty Birkenhead argumentował, że 999 kobiet na 1000 nigdy nie słyszało o podobnych praktykach[1].
W 1921 r. tytuł Birkenheada podniesiono do rangi wycehrabiego. W 1922 r. otrzymał tytuł hrabiego Birkenhead i wicehrabiego Furneaux. Po upadku rządu Lloyda George'a w 1922 r. Birkenhead nie wszedł w skład konserwatywnych gabinetów Bonar Lawa i Baldwina. W drugim gabinecie Baldwina był w latach 1924-1928 ministrem ds. Indii. Po zakończeniu kariery politycznej został rektorem Uniwersytetu Aberdeen. Zmarł w 1930 r.
[edytuj] Publikacje
- The Indian Corps in France, 1917 (współautor)
- Great Contemporaries, 1924
- Law, Life and Letters, 1927
- The World in 2020 A.D, 1930
Przypisy
- ↑ Laura Doan, Fashioning Sapphism: The Origins of a Modern English Lesbian Culture, Columbia University Press, Nowy Jork, 2001, ISBN 0-231-11007-3, str. 56-60
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik nowa kreacja |
Hrabia Birkenhead 1922-1930 |
Następca Frederick Smith, 2. hrabia Birkenhead |
| Poprzednik Sydney Olivier, 1. baron Olivier |
Minister ds. Indii 1924-1928 |
Następca William Peel, 2. wicehrabia Peel |
| Poprzednik Stanley Buckmaster |
Radca Generalny Anglii i Walii 1915 |
Następca George Cave |
| Poprzednik Edward Carson |
Prokurator generalny Anglii i Walii 1915-1919 |
Następca Gordon Hewart |
| Poprzednik Robert Finlay, 1. baron Finlay |
Lord Kanclerz 1919-1922 |
Następca George Cave, 1. wicehrabia Cave |
W dniu powstania
Herbert Henry Asquith • Arthur Balfour • Augustine Birrell • Andrew Bonar Law • Lord Buckmaster • Edward Carson • Robert Cecil • Austen Chamberlain • Winston Churchill • Lord Crewe • Lord Curzon • Edward Grey • Lewis Harcourt • Arthur Henderson • Lord Kitchener • Lord Lansdowne • David Lloyd George • Walter Long • Reginald McKenna • Walter Runciman • Lord Selborne • John Simon • Thomas McKinnon Wood
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Crawford • Henry Duke • Edwin Samuel Montagu • Herbert Samuel • Frederick Smith • Harold Tennant
W dniu powstania
Christopher Addison • Arthur Balfour • George Nicoll Barnes • Lord Birkenhead • Andrew Bonar Law • Austen Chamberlain • Winston Churchill • Lord Curzon • Herbert Fisher • Lord French • Eric Geddes • Robert Horne • Lord Inverforth • David Lloyd George • Walter Long • James Macpherson • Lord Milner • Edwin Samuel Montagu • Robert Munro • Rowland Prothero • Edward Shortt • Albert Stanley
Późniejsi członkowie gabinetu
Stanley Baldwin • Lord Crawford • Auckland Geddes • Hamar Greenwood • Arthur Griffith-Boscawen • Gordon Hewart • Lord Lee of Fareham • Thomas McNamara • Alfred Mond • Lord Peel • Laming Worthington-Evans
W dniu powstania
Leo Amery • Stanley Baldwin • Lord Birkenhead • William Bridgeman • Lord Cave • Lord Cecil of Chelwood • Austen Chamberlain • Neville Chamberlain • Winston Churchill • Philip Cunliffe-Lister • Lord Curzon • John Gilmour • Samuel Hoare • Douglas Hogg • William Joynson-Hicks • Lord Peel • Eustace Percy • Lord Salisbury • Arthur Steel-Maitland • Edward Wood • Laming Worthington-Evans
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Balfour • Lord Cushendun • Walter Guinness • Lord Londonderry
