Fucking Åmål
Z Wikipedii
| Fucking Åmål | |
| Poster | |
| Oryginalny tytuł | Fucking Åmål |
| Gatunek | dramat |
| Kraj produkcji |  Szwecja |
| Język | szwedzki |
| Główne role | Alexandra Dahlström, Rebecka Liljeberg, Erica Carlson, Mathias Rust |
| Data premiery | 23 października 1998 (świat) 1 czerwca 2001 (Polska) |
| Czas trwania | 89 min |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Lukas Moodysson |
| Scenariusz | Lukas Moodysson |
| Muzyka | Per Gessle, Håkan Hellström |
| Zdjęcia | Ulf Brantås |
| Scenografia | Heidi Saikkonen, Lina Strand |
| Produkcja | Lars Jönsson |
| Dystrybucja | Carisma Entertainment Group |
| Budżet | 9 mln koron szwedzkich |
| Od lat | 12 |
| Nagrody | |
| 1999: Guldbagge, nagrody w Karlovych Varach | |
| Fucking Åmål na Filmweb.pl | |
| Fucking Åmål na IMDb | |
Fucking Åmål (czyt. fakin omol) to pierwszy pełnometrażowy film szwedzkiego reżysera Lukasa Moodyssona z roku 1998. Film był ogromnym przebojem w Szwecji, gdzie dorównał Titanicowi, jak i poza nią, między innymi w całej Skandynawii. Uzyskał przychylne opinie krytyków i widzów w różnych grupach wiekowych.
Spis treści |
[edytuj] Tytuł
Tytuł filmu (dosł. pieprzone Åmål) jest mieszanką słów z dwóch różnych języków: angielskiego fuck, oznaczającego (przekleństwo), i Åmål – nazwy szwedzkiej miejscowości, w której rozgrywa się akcja filmu. Pierwotnie tytuł miał brzmieć inaczej, jednak ostatecznie reżyser zdecydował się nazwać film właśnie tak (jedna z bohaterek kilkakrotnie wypowiada słowa fucking Åmål, od których pochodzi nazwa). W niektórych krajach zmieniono nazwę filmu, np. w Kanadzie i USA film nosi tytuł Show Me Love (pokaż mi miłość), w Czechach Láska je láska (miłość to miłość), w Niemczech Raus aus Åmål (wynocha z Åmål), w Hiszpanii Descubriendo el amor (odkrycie miłości), w Brazylii Amigas de Colegio (szkolne przyjaciółki – nie da dokładnie odwzorować się polskiej wersji tego tytułu: słowo przyjaciółka użyte jest tutaj w znaczeniu dziewczyna, partnerka), w Turcji Sev Beni, a w Peru – Amor Rebelde.
[edytuj] Popularność filmu
Film niespodziewanie okazał się wielkim sukcesem. Jednym z głównych tego czynników jest zapewne jego uniwersalizm, a także gra aktorska, reżyseria oraz scenariusz. Historia opowiedziana w filmie porusza ludzi na całym świecie, osobom sceptycznie odnoszącym się do homoseksualizmu uświadamia, że to nic złego, że każdy ma prawo do miłości. W jednym z wywiadów reżyser przyznał, że spotkał się z osobami mówiącymi mu, iż są przeciwne homoseksualizmowi, jednak jego film bardzo ich poruszył, bardzo im się podobał.
Władze Åmål nie były do końca przekonane, czy osadzenie akcji filmu o lesbijkach w ich mieście to dobry pomysł, jednak gdy film zdobył rozgłos i sławę, a ludzie dowiedzieli się, że gdzieś w Szwecji istnieje miasteczko Åmål, a co za tym idzie, zwiększyły się jego wpływy, przy wjeździe postawiono tablicę z napisem: Witajcie w pieprzonym Åmål.
Reżyser został uhonorowany wieloma nagrodami – w Szwecji zdobył wszystkie cztery najważniejsze nagrody szwedzkiego przemysłu filmowego Guldbagge Awards 1999 – najlepszy film, reżyser, scenariusz oraz najlepsze aktorki (ex aequo – Alexandra Dahlström i Rebecka Liljeberg).
Film zdobywał także liczne wyróżnienia na europejskich festiwalach. Nagrody przyznawało mu nie tylko jury, ale i widzowie. M. in.: MFF Karlove Vary 1999 – nagroda publiczności i specjalna nagroda jury dla Lukasa Moodyssona; Norwegian International Film Festival 1999 – nagroda dla najlepszego filmu zagranicznego, ponadto film był nominowany do Europejskich Nagród Filmowych w kategorii najlepszy film roku 1999. Film zdobył także dwie nagrody w Berlinie (w tym statuetkę Teddy), triumfował również na Flanders International Film Festival i w Rotterdamie oraz na Norwegian International Film Festival 1999 – nagroda dla najlepszego filmu zagranicznego. Ponadto był nominowany do Europejskich Nagród Filmowych w kategorii najlepszy film roku 1999.
[edytuj] Fabuła
Film opowiada historię nieszczęśliwej miłości Agnes i jej o dwa lata młodszej koleżanki ze szkoły, Elin. Matka Agnes wydaje przyjęcie z okazji jej szesnastych urodzin, jednak przez przypadek zjawiają się na nim tylko Elin i jej siostra, Jessica. Wskutek głupiej młodzieńczej zabawy Elin całuje Agnes. To z pozoru błahe wydarzenie zapoczątkowuje lawinę wydarzeń. Po wielu moralnych i uczuciowych rozterkach oraz doświadczeniach głównych bohaterek, film kończy się jednak happy endem: obie dziewczyny uświadamiają sobie, że się kochają i wyznają sobie miłość i nie zamierzają kryć się ze swoją orientacją nawet za cenę napiętnowania – Elin bez ogródek od razu oświadcza całej szkole: Oto ja, a to moja dziewczyna. Przepraszam, teraz idziemy się pieprzyć.
[edytuj] Obsada
- Rebecka Liljeberg – Agnes
- Alexandra Dahlström – Elin
- Erica Carlson – Jessica
- Mathias Rust – Johan
- Stefan Hörberg – Markus
- Axel Widegren – Oskar
[edytuj] Ciekawostki
- kiedy Agnes przygląda się zdjęciu Elin w szkolnym albumie, można ujrzeć jej nazwisko: Olsson
- plakaty do filmu zawierały przekleństwa, więc na potrzeby sztokholmskiego metra wydrukowano plakaty w wersji ocenzurowanej
- Åmål istnieje naprawdę, zdjęcia kręcone były jednak w Trollhättan, około stu sześćdziesięciu kilometrów od Åmål
- "Fucking Amal" miał stanowić inspirację do powstania rosyjskiej grupy Tatu, jedna z jej piosenek Show Me Love nawiązuje zresztą wprost do angielskiego tytułu filmu
