Galisyjczycy
Z Wikipedii
Galisyjczycy (gal. Galegos) - silnie zromanizowany naród celtycki tworzący podstawową ludność Galicii w Hiszpanii. Ich duże skupiska znajdują się w zachodniej Asturii, Leónie i Zamorze oraz Madrycie. Jest ich ponad 3 mln (1985). Emigracja do Ameryki Łacińskiej gdzie jest ich tam ponad 1 mln. Są głównie w Argentynie i Brazylii oraz w Europie Zachodniej i USA. Posługują się językiem galisyjskim, często mylnie uznawanym za dialekt języka hiszpańskiego. Wyznają katolicyzm (schrystianizowani w VI wieku).
Ich przodkami byli starożytni Galajkowie, w których etnogenezie najważniejszą rolę odegrali Celtowie, zromanizowani w II wieku p.n.e. - IV wieku n.e. Ich tożsamość etniczna kształtowała się w warunkach obcej dominacji politycznej (Galicia). Znaczny zakres samodzielności zachowali do XVI wieku. W 1981 uzyskali autonomię. w XVI/XX wieku duża emigracja. W średniowieczu kultura galisyjska rozwijała się wspólnie z portugalską. Rozkwit kultury galisyjskiej w XII/XIV wieku, a potem stopniowa hispanizacja. Od połowy wieku XIX powolne odrodzenie kulturowe. Ich główne tradycyjne zajęcia to uprawa roślin, hodowla bydła i rybołówstwo. Galisyjska kultura ludowa ma wiele wspólnych cech z kulturą północnoiberyjską. Galisyjczycy wznoszą budowle kamienne i piętrowe, noszą ludowy strój w barwach ciemnych i oryginalnych oraz wyróżnia się ich żywy folklor muzyczny oraz taneczny.