Gene Mako
Z Wikipedii
Constantine Gene Mako (ur. 24 stycznia 1916 w Budapeszcie), tenisista amerykański, specjalista gry podwójnej, zwycięzca pięciu turniejów wielkoszlemowych w deblu i mikście, zdobywca Pucharu Davisa.
Urodzony w Budapeszcie, wkrótce przeniósł się z rodziną do Buenos Aires, a w 1923 do Los Angeles. Studiował na University of Southern California i w barwach tej drużyny zdobył międzyuczelniane mistrzostwo USA (1934) w singlu i deblu (w parze z Philipem Castlenem). Początkowo Mako znany był przede wszystkim z potężnego serwisu, ale w 1936 wskutek przetrenowania doznał poważnej kontuzji prawego ramienia, która o mało nie zakończyła jego kariery. Uchodził za gracza obdarzonego instynktem deblowym, potrafiącego zawsze znaleźć na korcie właściwe miejsce dla piłki - tam gdzie albo nie było rywali, albo ich możliwości odegrania były znacznie ograniczone.
Zapisał się w historii tenisa właśnie głównie sukcesami deblowymi. Tworzył skuteczną parę z Donem Budge'm -w latach 1935-1938 byli cztery razy z rzędu w finałach mistrzostw USA, wygrywając w 1936 i 1938. W 1935 i 1936 ich przeciwnikami byli Wilmer Allison i John Van Ryn, w 1937 Niemcy Gottfried von Cramm i Henner Henkel, w 1938 Australijczycy Adrian Quist i John Bromwich. Mako i Budge wygrali także Wimbledon w 1937 i 1938, w pierwszym finale pokonując obrońców tytułu Pata Hughesa i Charlesa Tuckeya, a rok później Hennera Henkela i Georga von Metaxę. W 1938 debel amerykański uległ w finale mistrzostw Francji reprezentantom gospodarzy Yvonowi Petrze i Bernardowi Destremau.
Mako i Budge spotykali się jako rywale w grze mieszanej. W finale mistrzostw USA w 1936 górą był Mako - w parze z Alice Marble pokonał Budge'a i Sarah Palfrey Fabyan 6:3, 6:2. Z kolei na Wimbledonie w 1937 Mako był partnerem Jadwigi Jędrzejowskiej (która w tymże roku doszła do finału gry pojedynczej). W półfinale Budge zrewanżował się partnerowi za ubiegłoroczną porażkę, pokonując Mako i Jędrzejowską w parze z Marble (para ta wygrała następnie mikstowy turniej wimbledoński).
W 1937 i 1938 Gene Mako figurował także w czołowej dziesiątce rankingu amerykańskiego (w 1938 jako nr 3, za Budge'm i Bobby Riggsem), a w 1938 znalazł się na 9. miejscu rankingu światowego "Daily Telegraph". W tymże sezonie osiągnął swój największy sukces w grze pojedynczej. Jako zawodnik nierozstawiony doszedł do finału mistrzostw USA, pokonując wyżej notowanych rywali - Franka Kovacsa, Franjo Punceca i Johna Bromwicha. W finale turnieju zmierzył się z Donem Budge'm, będąc dla niego ostatnią przeszkodą w drodze do historycznego sukcesu. Mako przegrał 3:6, 8:6, 2:6, 1:6 i nie przeszkodził swojemu partnerowi deblowemu w osiągnięciu pierwszego w dziejach Wielkiego Szlema. Był jednym z zaledwie czterech zawodników, którym udało się w najważniejszych turniejach tenisowych w 1938 urwać Budge'owi seta.
W latach 1935-1938 występował w reprezentacji USA w Pucharze Davisa, w 1937 i 1938 świętował zdobycie trofeum. Bilans jego występów wyniósł 6 zwycięstw i 3 porażki, z czego tylko jeden mecz (przegrany kreczem) Mako rozegrał jako singlista. W 1937 przyczynił się do sukcesu, w parze z Budge'm pokonując w dramatycznym finale międzystrefowym Niemców von Cramma i Henkela, a następnie we właściwym finale (z broniącymi Pucharu Brytyjczykami) Charlesa Tuckeya i Franka Wilde'a. Rok później debel Mako-Budge przegrał w finale z Australijczykami Bromwichem i Quistem, ale dwa punkty singlowe Budge'a i jeden Riggsa wystarczyły do końcowego zwycięstwa Amerykanów.
Z innych sukcesów Gene Mako można wymienić trzykrotne deblowe mistrzostwo USA na kortach ziemnych - w 1931 z Jackiem Tidballem, w 1934 z Budge'm, w 1939 z Frankiem Parkerem. II wojna światowa, w czasie której służył w marynarce, praktycznie zakończyła jego karierę tenisową, chociaż jeszcze w 1943 sięgnął po mistrzostwo USA zawodowców w parze z Bruce Barnesem. Uprawiał również przez pewien czas koszykówkę. Po zakończeniu kariery sportowej z powodzeniem zajął się handlem dziełami sztuki.
W 1973 został przyjęty do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
Sukcesy w turniejach wielkoszlemowych:
- Wimbledon
- gra podwójna - wygrane 1937, 1938 (oba z Donem Budge'm)
- mistrzostwa USA
- gra pojedyncza - finał 1938
- gra podwójna - wygrane 1936, 1938, finały 1935, 1937 (wszystkie z Donem Budge'm)
- gra mieszana - wygrana 1936 (z Alice Marble)
- mistrzostwa Francji
- gra podwójna - finał 1938 (z Donem Budge'm)
Źródła:
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
