Gerald Carr

Z Wikipedii

Gerald Paul Carr

Gerald Paul Carr (ur. 22 sierpnia 1932 w Denver, stan Kolorado), pilot wojskowy, pułkownik rezerwy korpusu piechoty morskiej, astronauta amerykański.

[edytuj] Wykształcenie i służba wojskowa

• 1949 – szkołę średnią (Santa Ana High School) ukończył w Santa Ana, stan Kalifornia i rozpoczął karierę wojskową w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych. Początkowo był kursantem służby przygotowawczej dla oficerów rezerwy (NROTC) przy Uniwersytecie Południowej Kalifornii.
• 1954 – został absolwentem Uniwersytetu Południowej Kalifornii (University of Southern California) i otrzymał licencjat w dziedzinie mechaniki. Po studiach został przyjęty na podstawowy kurs przygotowawczy Korpusu Piechoty Morskiej (U.S. Marine Corps Officers' Basic School) w Quantico, stan Wirginia. Szkolenie lotnicze przeszedł w bazie lotniczej Pensacola na Florydzie oraz Kingsville w Teksasie.
• 1956-1962 – służył w 114 eskadrze myśliwców przystosowanych do latania w każdych warunkach atmosferycznych (All-Weather-Fighter-Squadron 114). Tam też uzupełnił swoje przeszkolenie o samoloty F-9 i F-6A Skyray.
• 1961 – po zakończeniu nauki w Podyplomowej Szkole Marynarki Wojennej (U.S. Naval Postgraduate School) otrzymał licencjat z zakresu inżynierii lotniczej.
• 1962 – tytuł magistra w tej dziedzinie zdobył na Uniwersytecie Princeton.
• 1962-1965 – pełnił służbę w Korpusie Piechoty Morskiej w 122 eskadrze myśliwców przystosowanych do latania w każdych warunkach atmosferycznych (Marine All-Weather-Fighter-Squadron 122). Był w niej pilotem samolotu F-8 Crusader. Pełnił służbę w Stanach Zjednoczonych i na Dalekim Wschodzie. Podczas kariery wojskowej latał również na takich samolotach jak: F-4, T-1, T-28, T-33, T-38 i H-13. Do momentu przyjęcia do korpusu astronautów NASA Gerald Carr był szefem ds. testów w 3 eskadrze kontroli przestrzeni powietrznej Korpusu Piechoty Morskiej (Marine Air Control Squadron Three). Jednostka była odpowiedzialna za analize i ocenę Morskiego Taktycznego Systemu Informatycznego (Marine Tactical Data System).
• wrzesień 1975 – w stopniu pułkownika przeszedł do rezerwy.

Jako pilot wylatał ponad 8 000 godzin, z czego 5 365 na samolotach z napędem odrzutowych.

[edytuj] Kariera astronauty

Gerald Carr podczas szkolenia przed lotem Skylab SL 4

• 4 kwietnia 1966 dostał się do piątej grupy astronautów NASA (NASA 5). W jej skład weszło 19 pilotów.
• grudzień 1968 – podczas lotu statku Apollo 8 był w składzie naziemnej załogi wspierającej oraz jednym z astronautów, którzy jako operatorzy łączności (CapCom) prowadzili korespondencje radiową z załogą Apolla 8.
• listopad 1969 – te same funkcje pełnił również podczas lotu statku Apollo 12. W ramach programu Apollo uczestniczył w testach pojazdu księżycowego LRV (LRV – lunar roving vehicle). Wyznaczony został jako pilot modułu księżycowego do podstawowej załogi misji Apollo 19, która miała wylądować na Księżycu w rejonie krateru Kopernika. Z uwagi na cięcia finansowe w budżecie NASA lot został ostatecznie odwołany w 1970.
• 16 listopada 1973 – 8 lutego 1974 – był dowódcą misji Skylab SL 4.
• czerwiec 1977 – opuścił korpus astronautów NASA.

[edytuj] Loty załogowe

• „Skylab SL 4”

Gerald Carr we wnętrzu Skylaba demonstruje możliwości jakie daje stan nieważkości.

Testowanie urządzenia ASMU umożliwiającego poruszanie się astronautom w kosmosie. Aparat sprawdza G. Carr.

16 listopada 1973 wystartował na pokładzie statku Apollo do trzeciej załogowej misji na stację orbitalną Skylab. LOt otrzymał nazwę Skylab SL 4. Gerald Carr był dowódcą tej wyprawy. Towarzyszyli mu: Edward Gibson – pilot-naukowiec i William Pogue – pilot statku. W osiem godzin po starcie kapsuła statku Apollo przycumowała do stacji orbitalnej. Podczas 84-dniowej misji astronauci wykonali bardzo obszerny program badań naukowych. Zajmowali się m.in. obserwacją komety Kohoutka i obserwacjami Słońca. W sumie wykonali około 75 000 zdjęć obu tych obiektów. Ponadto załoga stacji wykonała około 20 000 fotografii powierzchni Ziemi Podczas lotu astronauci 4-krotnie wychodzili na zewnątrz stacji orbitalnej. Carr robił to trzykrotnie: 25 grudnia 1973 na ponad 7 godzin (był to wówczas rekord), 29 grudnia 1973 na 3,5 godziny i 3 lutego na blisko 5,5 godziny. Ta rekordowa misja była charakterystyczna jeszcze z jednego powodu. Załoga w czasie lotu była apatyczna, małomówna i z trudem realizowała zaplanowane zadania. Takiego zachowania nie odnotowywano podczas wcześniejszych lotów załogowych tak amerykańskich jak i radzieckich. 8 lutego 1974 kapsuła z astronautami wodowała na Oceanie Spokojnym. Załogę i statek kosmiczny zabrał na pokład okręt ratowniczy USS New Orleans. Po powrocie na Ziemię okazało się, że astronautom przybyło po około 2 cm wzrostu.

[edytuj] Po opuszczeniu NASA

• 1977-1981 – był wiceprezesem Bovay Engineers, Inc. w Houston. Firma zajmowała się doradztwem technicznym.
• 1981-1983 – był doradcą naukowym prezesa firmy Applied Research, Inc. w Los Angeles.
• 1983-1985 – kierował pracami przy budowie ponad 700 cm teleskopu na Uniwersytecie Teksas (University of Texas).
• 1984 – założył firmę CAMUS Inc., która zajmowała się techniką kosmiczną i pracowała nad kontraktami dla firmy Boeing przy projektowaniu stanowisk pracy dla załogi Międzynarodowej stacji Kosmicznej.

[edytuj] Nagrody i odznaczenia

• Navy Distinguished Service Medal (1974),
• Navy Astronaut Wings (1974),
• NASA Distinguished Service Medal (1974),
• Federation Aeronautique Internationale's (FAI) Gold Space Medal (1974),
• Federation Aeronautique Internationale's (FAI) De La Vaulx Medal (1974),
• Federation Aeronautique Internationale's (FAI) Dyplom im. Władimira M. Komarowa (1974),
• AIAA Haley Astronautics Award (1974),
• Dr. Robert H. Goddard Memorial Trophy (1975),
• American Astronautical Society's Flight Achievement Award (1975),
• otrzymał honorowy doktorat Parks College z Saint Louis University w Cahokia, stan Illinois (1976),
• wpisany do Astronaut Hall of Fame (Panteonu Zasłużonych Astronautów) – 1997
• National Defense Service Medal,
• Armed Forces Expeditionary Medal,

[edytuj] Wykaz lotów

[edytuj] Zobacz też

• Alfabetyczna lista astronautów i kosmonautów
• Grupy i oddziały astronautów

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie NASA (strona w języku angielskim).
• Biogram na stronie Spacefacts (strona w języku angielskim).