Grębynice

Z Wikipedii

Współrzędne: 50°09'57" N 19°52'09" E50.1658333 19.8691667 (Grębynice)


Grębynice
Województwo	małopolskie
Powiat	krakowski
Gmina	Zielonki
Sołtys	Adam Duliński
Powierzchnia	2,23 km²
Położenie	50° 09' 57'' N 19° 52' 09'' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności • gęstość	290 130,0 os./km²
Strefa numeracyjna (do 2005)	12
Tablice rejestracyjne	KRA
Położenie na mapie Polski Grębynice

Grębynice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zielonki. Usytuowana jest na wierzchowinie jurajskiej pomiędzy Doliną Prądnika a Doliną Korzkiewki. Najwyżej położony punkt wierzchowiny znajduje się w płn. części wsi (tzw. Mogiełki) i wynosi 380 m n.p.m., podczas gdy południowy skraj wsi w rejonie dna doliny znajduje się ok. 80 m niżej. Wieś należy do parafii w Korzkwi co najmniej od XVI w.

Spis treści

1 Historia
- 1.1 Wieś pańszczyźniana z folwarkiem
2 Etymologia
3 Ciekawostki
4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W XIV w. właścicielem Grębynic (i części Giebułtowa) był pochodzący z ziemi sandomierskiej sędzia krakowski Jan Syrokomla, zaufany króla Kazimierza Wielkiego. Pod koniec XIV w. dobra rodu Syrokomlitów obejmowały już całą Korzkiew, Biały Kościół, Grębynice, Giebułtów i Rudną. Wnukowie założyciela majątku stopniowo go jednak dzielili i już w XV stuleciu większość wsi (wraz z korzkiewskim zamkiem) została rozprzedana.

[edytuj] Wieś pańszczyźniana z folwarkiem

W XVIII w. wieś należała to klucza korzkiewskiego (wraz z okolicznymi wsiami) i była własnością wojewody bracławskiego Michała Jordana. Po jego śmierci w 1741 r. klucz dziedziczy syn Adam. Pod koniec XVIII w. klucz kupują Wodziccy. W XIX w. (prawdopodobnie po śmierci hrabiny Eleonory Wodzickiej 23 maja 1837 r.) klucz przejmują Sedlmayerowie.

We wsi znajduje się klasycystyczna kaplica z XIX w. oraz jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krakowskiego.

[edytuj] Etymologia

Nazwa Grębynice urobiona jest od apelatywu, który we współczesnej polszczyźnie przybrał formę grępło (nici rozkręconej liny z włókna roślinnego [1]), natomiast w staropolszczyźnie oznaczało "pozostałości po grępleniu, ew. jego produkt". Końcówka -ice sugeruje również inną możliwą etymologię, iż jest formą dzierżawczą (może od imienia Grębosz (?)), jednakże jest to raczej późniejsza stylizacja, wobec częstych w tym rejonie faktycznych form dzierżawczych np. Iwanowice, Januszowice, Przybysławice i in.