Ground-Based Midcourse Defense
Z Wikipedii
 |
Artykuł wymaga poszerzenia. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, czego brakuje i uzupełnij braki, jeśli to możliwe. |
Ground-Based Midcourse Defense, GMD, (ang. Naziemny system obrony antybalistycznej w środkowej fazie lotu) - naziemny komponent amerykańskiego antyrakietowego systemu Ballistic Missile Defense.
Zadaniem systemu GMD, jest zwalczanie rakiet balistycznych wystrzelonych w kierunku terytorium Stanów Zjednoczonych lub ich sojuszników w środkowej fazie lotu (ang. Midcourse Phase Defense), w najwyższej warstwie atmosfery - Egzosferze i poza nią.
Spis treści |
[edytuj] Idea systemu
Środkowa faza trajektorii pocisku balistycznego jest najdłuższym etapem jego lotu, stwarzającym przez to największą możliwość jego zniszczenia. W zależności od rodzaju pocisku, faza ta może trwać nawet do 20 minut. Na tym etapie lotu rakieta nie jest napędzana, nie pracują już silniki które napędzały ją w fazie startowej, leci jedynie lotem bezwładnym, a tor jej lotu jest bardziej przewidywalny[1]. Pociski przeznaczone do zwalczania rakiet na tym etapie lotu, zespoły radarów i innych czujników mają więcej czasu na wykrycie, śledzenie i namierzenie celu w porównaniu do pozostałych etapów lotu. Oczywiście także rakieta stanowiąca cel ma więcej czasu na podjecie własnych środków obronnych przeciwko systemom antybalistycznym.
[edytuj] Środki obronne systemu
Baza GMD będąca zarazem wyrzutnią pocisków GBI składa się z obszaru z silosami, strefy bezpieczeństwa w której znajduje sie centrum dowodzenia bazy oraz dalej znajdującego się obszary pełnego czujników ruchu. W bazie mieszka też personel techniczny i żołnierze do jej ochrony.
[edytuj] Ground Based Interceptor
Obecnie, podstawowym urządzeniem bojowym systemu jest 3-stopniowy pocisk antybalistyczny Ground Based Interceptor (GBI) działajacy w oparciu o technologię hit-to-kill, w którego opracowaniu i produkcji uczestniczą:[2]
- Boeing, jako główny wykonawca
- Raytheon: pojazd niszczący (Exo-atmospheric Kill vehicle)
- Northrop Grumman: systemy kontroli i zarządzania walką (ang. Battle Management Command and Control)
- Lockheed Martin Missiles & Space: rakieta nośna
- Orbital Sciences Corporation: rakieta nośna
- Bechtel: konstrukcja baz
- Teledyne Brown Engineering: testy techniczne systemów i serwis techniczny
System GMD składa się także z:
- Radarów Raytheona pracujących w paśmie X:
- morskich (1 Sea-Based X-Band Radar - SBX)
- lądowych (1 Ground Based Radar - GBR, 2 Forward Based X-Band Radars - FBXB)
- wyrzutni pocisków antybalistycznych GBI w bazach Vandenberg AFB w Kalifornii, i Fort Greely na Alasce łącznie obecnie (początek 2008) znajduje się w nich 24 GBI
[edytuj] Kinetic Energy Interceptor
W 2013 roku system będzie się składał z 5 mobilnych radarów FBXB, radaru GBR i SB(X) i 3 baz GMD: Fort Greely na Alasce, Vandenberg AFB w Kaliforni oraz bazy w Polsce, wyposażonych łącznie w ok. 100 pocisków GBI. Ostateczny kształt systemu GMD nie jest znany. Najprawdopodobniej docelowo system GMD w przyszłości będzie się składał z kilku baz (ok. 8) na całym świecie: Fort Greely na Alasce, Vandenberg AFB w Kaliforni, baza w Japonii, oraz pięć baz w Europie w tym jedna w Polsce (uzbrojona w 10 dwustopniowych GBI) wyposażonych łącznie w 375 antyrakiet GBI. Oraz rozlokowanych w różnych miejscach na świecie radarów i mobilnych lądowych wyrzutni KEI. Koszt budowy systemu wyniesie 181 miliardów dolarów dolarów US, a koszt użytkowania tego systemu też wyniesie 181 mld. USA[3].
Przypisy
- ↑ Stwierdzenie to nie odnosi sie do najnowszych rosyjskich rakiet ICBM typu Topol-M, których głowice po separacji zdolne są podobno do lotu po zmiennej trajektorii.
- ↑ Podstawowe informacje o pocisku GMD z witryny internetowej Boeing Company (EN).
- ↑ Fully Deployed Missile Defense System Could Cost Up.
