Hans Hahn
Z Wikipedii
Hans Hahn (ur. 27 września 1879 w Wiedniu, zm. 24 lipca 1934 w Wiedniu), matematyk austriacki, włożył istotny wkład w rozwój topologii, analizy funkcjonalnej, analizy rzeczywistej i rachunku wariacyjnego.
Uczył się w Technische Hochschule w Wiedniu, doktoryzował się w 1902 na Uniwersytecie Wiedeńskim. Studiował też w Strasburgu, Monachium i w Getyndze, wykładał w Innsbrucku i Wiedniu. W 1921 został mianowany profesorem na Uniwersytecie Wiedeńskim. Był promotorem m.in. Mengera (w 1924), Hurewicza (w 1926) i Gödla (w 1929),
Wśród matematycznych osiągnięć Hahna, do najbardziej znanych należą twierdzenie Hahna-Banacha (które opublikował w 1927, dwa lata przed Banachem), twierdzenie Banacha-Steinhausa (które udowodnił niezależnie od Banacha i Steinhausa, choć po nich), twierdzenie Hahna o rozkładzie dla miar znakowanych, twierdzenie Hahna-Mazurkiewicza charakteryzujące ciągłe obrazy odcinka i twierdzenie o zanurzaniu grup abelowych liniowo uporządkowanych w grupę addytywną ciała rzeczywiście domkniętego.
Hahn był również zainteresowany filozofią i brał aktywny udział w spotkaniach i dyskusjach Koła Wiedeńskiego.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) John J O'Connor; Edmund F. Robertson Hans Hahn w MacTutor History of Mathematics archive
