Helene Deutsch

Z Wikipedii

Helene Deutsch (ur. 9 października 1884 r. w Przemyślu – zm. 29 marca 1982 r. w Cambridge, Massachusetts) z d. Rosenbach – austriacko-amerykańska psychoanalityczka. Była pierwszą psychoanalityczką specjalizującą się w psychologii kobiety i w seksualności kobiecej.

Deutsch studiowała medycynę w Wiedniu i Monachium. Rozprawę doktorską obroniła w 1912 roku na Uniwersytecie Wiedeńskim. W tym samym roku poślubiła lekarza Felixa Deutscha i podjęła pracę na stanowisku asystenta w Uniwersyteckiej Klinice Psychiatrycznej w Wiedniu. W 1917 roku na świat przyszedł jej syn Martin. Deutsch przeżywała w związku z ciążą oraz świadomością własnego losu kobiety konflikty, którym próbowała zaradzić, udając się w 1918 roku na psychoanalizę do Sigmunda Freuda, który jednak przerwał terapię, nie mógł bowiem dostrzec żadnych symptomów nerwicy.

Jako uczennica i współpracownica Freuda, a od 1918 roku jako członek Wiedeńskiego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego, Helene Deutsch była pierwszą kobietą, która w bardziej intensywny sposób zajmowała się „psychologia kobiecą”. W 1923 roku przeprowadziła się do Berlina, gdzie kontynuowała edukację i przeszła analizę szkolna u Karla Abrahama. W roku 1935 rodzina Deutschów uciekła z Niemiec do USA. Helene Deutsch do śmierci mieszkała w Cambridge, gdzie pracowała jako renomowana psychoanalityczka.

Kontynuując dzieło Freuda, Deutsch przejęła jego idee kompleksu Edypa, zazdrości o penisa, lęku przed kastracją i narcyzmu, podkreślała jednak różnice anatomiczne pomiędzy płciami oraz ich specyficzne oddziaływania na psyche i seksualność kobiecą.

W 1973 roku ukazała się jej autobiografia pt. Confrontations with myself.

[edytuj] Literatura

• Helene Deutsch: Selbstkonfrontation. Eine Autobiographie, Fischer, Frankfurt am Main 1994, ISBN 3-596-11813-1.
• Paul Roazen: Freuds Liebling Helene Deutsch. Das Leben einer Psychoanalytikerin, Verlag Internationale Psychoanalyse, München-Wien 1989, ISBN 3-621-26513-9.