Henrik Larsson

Z Wikipedii

Henrik Larsson

Henrik Larsson MBE (ur. 20 września 1971, Helsingborg), szwedzki piłkarz grający na pozycji napastnika, syn marynarza-imigranta z Wysp Zielonego Przylądka i szwedzkiej matki.

Przez całą karierę Larsson pozostaje wzorowym profesjonalistą który wkłada całego siebie w każdy mecz. Niesamowity instynkt strzelecki i doświadczenie czynią z niego napastnika doskonałego. Zawsze pozostaje trudny do upilnowania dla obrońców. Potrafi precyzyjnie strzelić z obu nóg, a także strzelić gola głową pomimo jego średniego wzrostu (178 cm).

W 2004 roku został nominowany przez Szwedzką Federacją Piłkarską jako najlepszy szwedzki gracz ostatnich 50 lat.

Jest żonaty i ma dwoje dzieci: Jordan (ur. 1997) i Janice (ur. 2002).

[edytuj] Kluby

[edytuj] Hogaborgs BK oraz Helsingborgs IF (Szwecja)

Larsson rozpoczął profesjonalną karierę piłkarza w klubie Hogaborgs BK w wieku 17 lat. Szybko jednak przeniósł się do Helsingborga. Już po pierwszym sezonie było wiadome, że Larsson nie zostanie długo w Szwecji. Jego 50 bramek w 56 występach w lidze spowodowało, że posypały się oferty z Europy. Pomimo uzgodnienia kontraktu ze szwajcarskim Grasshoppers Zurych, Larsson wybrał ofertę ostatniej chwili z Feyenoordu.

[edytuj] Feyenoord Rotterdam (Holandia)

Transfer do Feyenoordu w 1993 roku kosztował Holendrów 295000 funtów. Dzięki bramkom i swej niecodziennej fryzurze (dredy) szybko zdobył sympatię fanów. Po czterech sezonach w Rotterdamie i dwóch Pucharach Holandii piłkarz zdecydował się na podjęcie nowego wyzwania. Jak się miało okazać była to życiowa decyzja i zwrotny moment jego kariery.

[edytuj] Celtic F.C. (Szkocja)

Celtic podpisał kontrakt z Larssonem w lipcu 1997 za sumę odstępnego 650000 funtów. Jego debiut w nowym klubie nie był imponujący. W meczu przeciwko Hibernianowi Edynburg tracił piłkę jak amator. Mecz zakończył się porażką Celtów 2:1. Pierwszy mecz w europejskich pucharach również przyniósł Larssonowi rozczarowanie: strzelił bramkę samobójczą, jednakże jego zespół wygrał 6:2. Po niezbyt imponującym początku sezonu Larsson złapał meczowy rytm i zakończył sezon z 16 bramkami na koncie. Jego bramki pozwoliły na zdobycie Mistrzostwa Szkocji.

Jego karierę zastopowało złamanie nogi w meczu Pucharu UEFA przeciwko Olympiqowi Lyonowi. Larsson szybko powracał do zdrowia po kontuzji, ale szybko złapał następną kontuzję. Bez kondycji i ogrania Szwed pojechał na turniej Mistrzostw Europy w 2000 roku. Zdobył bramkę w meczu przeciwko Włochom, ale jego słaba dyspozycja odbiła się na drużynie i Szwecja nie zdołała awansować do dalszych gier.

Po przyjściu do klubu trenera Martina O’Neilla odmieniło się oblicze drużyny. Larsson zdobył aż 52 bramki we wszystkich rozgrywkach, a drużyna sięgnęła po mistrzostwo.

Fani Celtiku zawsze będą pamiętać o Larssonie ze względu na jego wspaniałą skuteczność. W 315 występach zdobył 242 bramki. W 2001 roku zdobył nagrodę Złotego Buta dla najlepszego strzelca Europy za strzelenie 35 bramek w sezonie.

[edytuj] FC Barcelona (Hiszpania)

Larsson na zasadzie wolnego transferu przeszedł z Celtiku do Barçy w 2004 roku. Debiut w nowym zespole odbył się 29 lipca 2004. W pierwszym sezonie w Barcelonie nie występował zbyt często z powodu poważnej kontuzji, jednak zdobył kilka bramek które przyczyniły się do zdobycia tytułu Mistrza Hiszpanii przez FC Barcelonę. W 2006 r. z drużyną z Katalonii zdobył Potrójną Koronę (Mistrzostwo Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii i Ligę Mistrzów). Latem 2006 roku postanowił ze względów rodzinnych powrócić do Helsingborga.

[edytuj] Manchester United (Anglia)

Od 1 stycznia 2007r. do 12 marca staje się zawodnikiem Manchesteru United na zasadzie wypożyczenia, podczas zimowej przerwy w Szwedzkiej Ekstraklasie.Na koszulce ma numer 17. Już w swoim pierwszym meczu w barwach Manchesteru zdobył bramkę w 54 minucie (cudownym strzałem prawą nogą trafia w sam róg bramki i rzuca na kolana bramkarza Gabora Kiraly). Przeciwnikiem ManU była tego dnia drużyna Aston Villa, zaś sam mecz rozgrywany był w ramach FA Cup. "Czerwone Diabły" wygrywają 2:1.

[edytuj] Reprezentacja

W reprezentacji Szwecji zadebiutował 13 października 1993 w meczu przeciwko Finlandii. Drużyna Trzech Koron wygrała to spotkanie 3:2. Jego decyzja o zrezygnowaniu z gry w reprezentacji (podjęta w 2002 roku) nie została w ojczyźnie dobrze przyjęta. Larsson był kilkakrotnie namawiany do powrotu do reprezentacji, ale nie zmieniał zdania. Dopiero przed finałami Mistrzostw Europy w 2004 roku w Portugalii zdecydował się na ponowne zagranie w żółtej koszulce reprezentacji Szwecji. W kampanii służącej namówieniu piłkarza do powrotu do gry w narodowym zespole brali udział m. in. Prezydent UEFA Lennart Johansson oraz premier rządu Szwecji. Jego powrót był naprawdę imponujący. W czterech meczach strzelił trzy gole. To pozwoliło Szwedom na awans do ćwierćfinałów. W ćwierćfinale Trzy Korony uległy Holandii dopiero po serii rzutów karnych.

Larsson w zespole narodowym w 98 meczach zdobył 36 goli, często grając w linii pomocy lub na skrzydle. Strzelał gole na dwóch turniejach Mistrzostw Świata (1994 i 2002) oraz na dwóch turniejach Mistrzostw Europy (2000 i 2004). Na Mistrzostwach Świata w 1994 roku zdobył z zespołem trzecie miejsce, pokonując w meczu o trzecie miejsce Bułgarów.

Ku zaskoczeniu wszystkich, selekcjoner reprezentacji Szwecji Lars Lagerbäck powołał Larssona na trzecie Mistrzostwa Europy w karierze piłkarza. Larsson znalazł się w 23-osobowej kadrze na turniej w 2008 roku w Austrii i Szwajcarii.