Humenné
Z Wikipedii
Współrzędne: 48°55'50" N 21°54'44" E
| Humenné | |
| Państwo |  Słowacja |
| kraj | preszowski |
| burmistrz | Vladimír Kostilník |
| Powierzchnia | 28,67 km² |
| Położenie | 48° 55' 50 '' N 21° 54' 44 '' E |
| Wysokość | 156 m n.p.m. |
| Ludność (2004) • liczba ludności • gęstość |
35 008 1221,07 os./km² |
| Nr kierunkowy | 0 57 |
| Kod pocztowy | 066 01 |
| Tablice rejestracyjne | HE |
|
Położenie na mapie kraju
  Humenné
|
|
| Strona internetowa miasta | |
Humenné (pol. Humienne, węg. Homonna, niem. Homenau, ukr. Гуменне) - miasto powiatowe we wschodniej Słowacji, w kraju preszowskim, w regionie Zemplín.
Humenne leży na wysokości 157 m n.p.m., u ujścia Cirochy do Laborca, w dolinie oddzielającej Pogórze Ondawskie od pasma Wyhorlatu. Liczba mieszkańców miasta wynosi 35 157 [2002], powierzchnia - 28,67 km². Współrzędne geograficzne: 48°56'09 N, 21°54'24 E.
Przez Humenné przebiega droga krajowa 74, prowadząca od granicy z Ukrainą (przejście graniczne Ubľa-Małyj Bereznyj) przez Sninę do miasta Strážske i dalej na zachód. Łączy się z nią droga lokalna 559 z Medzilaborec. W Humenném zbiegają się również linie kolejowe ze Stakčína i Sniny oraz z Medzilaborec do Strážskego.
Pierwsze ślady osadnictwa w okolicach Humennégo datują się jeszcze z epoki kamiennej. Osadnictwo słowiańskie zaczęło się w V wiek n.e., jednak właściwa, systematyczna kolonizacja zaczęła się w II połowie XIII wieku, po najazdach tatarskich. Okolicę zasiedlili głównie Rusini z pobliskiej Rusi Zakarpackiej. Pierwsza wzmianka o Humenném datuje się z 1317. Miasto znalazło się na transkarpackim szlaku handlowym z Polski na Węgry. Na początku XIV wieku stało się siedzibą węgierskiego rodu magnackiego Drugethów, który panował nad nim do czasu wygaśnięcia w 1684. Miasto rozwinęło się jako ośrodek rzemiosła, było również ośrodkiem administracyjnym jednej z największych feudalnych włości na Węgrzech. Przywilej króla Macieja Korwina potwierdził prawa miejskie Humennégo, miasto miało prawo składu i przywileje handlowe. W mieście znajdowała się komora celna na szlaku handlowym. W XVI wieku okolice miasta zaczęli zasiedlać Wołosi. W 1613 w mieście powstało kolegium jezuickie. Reformy terezjańskie w II połowie XVIII wieku nadały miastu nowy impuls do rozwoju. W 1619 roku w okolicy miasta doszło do bitwy pod Humiennem, znanej w historii jako tzw. pierwsza odsiecz wiedeńska.
W XVIII wieku w Humenném mieszkali Węgrzy, Słowacy, Polacy, Żydzi i Rusini. W XIX wieku miasto dostało się pod panowanie rodu Andrassych z Siedmiogrodu. Pod ich rządami miasto rozwijało się gospodarczo. W 1871 doprowadzono do Humennégo kolej, w 1889 otwarto pierwszą w Austro-Węgrzech szkołę ekonomiczną. W 1910 miasto miało 4,5 tys. mieszkańców, z czego 1,7 tys. Węgrów, 1,4 tys. Słowaków i 0,9 tys. Niemców. Szybki rozwój zahamowała I wojna światowa. W okresie międzywojennym i zaraz po II wojnie światowej Humenné było ośrodkiem administracyjnym. W 1948 miasto miało 7 tysięcy mieszkańców. W 1956 w mieście ulokowano wielką fabrykę włókna poliamidowego Chemlon, poza tym powstały zakłady przemysłu chemicznego, spożywczego i budowlanego. Zaowocowało to budową blokowisk. Lokalny przemysł nie podźwignął się jednak po kryzysie socjalistycznej gospodarki w latach 80. XX wieku. Obecnie okolice Humennégo są zaliczane do uboższych regionów Słowacji.
Humenné służy turystom jako baza do wycieczek w Wyhorlat i w Góry Bukowskie. W najbliższej okolicy miasta leżą ruiny dwóch zamków - w Brekovie i w Jasenovie. W samym mieście znajdują się skansen, renesansowy zamek Drugethów z 1610 oraz gotycki kościół z XIV wieku.
