Język lombardzki

Z Wikipedii

Lumbard, Lumbaart
Obszar	Włochy, Szwajcaria.
Liczba mówiących	9 milionów
ISO 639-2	roa
ISO/FDIS 639-3	lmo
SIL	LMO
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata lombardzka wersja językowa Wikipedii W Wikisłowniku: Słownik języka lombardzkiego

Język lombardzki - zespół dialektów, używanych w północnych Włoszech (region Lombardia) i południowo-wschodniej Szwajcarii (kantony Gryzonia i Ticino), tradycyjnie uznawanych za dialekty języka włoskiego. Poza włoskim, lombardzki przejawia wspólne cechy również z takimi językami jak romansz, friulski, prowansalski, kataloński, a nawet hiszpański i portugalski. Obecnie posługuje się tym językiem ok. dziewięć milionów ludzi^[1].

Tradycyjnie użytkownicy lombardzkiego w piśmie zastępowali go łaciną lub włoskim z powodu braku jednolitej ustalonej ortografii. Istnieje jedynie kilka popularnych konwencji zapisu oraz kilka konkurencyjnych tradycji zależnych od dialektu. Różnice dotyczą głównie formy zapisu końcówek wyrazów typowych dla tego języka. Największe znaczenie ma obecnie dialekt mediolański, który został zestandaryzowany (tj. opracowano słownik i gramatykę tego dialektu). Istnieje literatura w dialekcie Mediolanu, jej czołowym przedstawicielem jest poeta Carlo Porta. Nad standardem dla dialektów terenu Szwajcarii pracuje instytucja rządowa pod nazwą Centro di dialettologia e di etnografia (CDE) w Bellinzonie.

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• języki romańskie

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Wikipedia w języku lombardzkim

To jest tylko zalążek artykułu związanego z językami. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.