Jerzy Kaliszewski

Z Wikipedii

Jerzy Kaliszewski (ur. 8 czerwca 1912 w Warszawie, zm. 31 maja 1990 w Warszawie) - polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, pedagog i dyrektor teatrów.

Ukończył SGH w Warszawie, PIST w Warszawie i PWST w Warszawie z siedzibą w Łodzi. Aktor teatrów krakowskich: im. Słowackiego (1935-1938, 1945-1947, 1949-1954 i 1968-1969) i Strego (1954-1959) i warszawskich: Polskim (1938-1939), Klasycznym (1962-1964) - również jako dyrektor, Narodowego (1969-1970) i Ateneum (1965-1968 i 1970 - 1980). Związany był również z teatrem Wojska Polskiego w Łodzi i Teatrem Śląskim im. St. Wyspiańskiego w Katowicach (dyrektor). Był wieloletnim wykładowcą szkół teatralnych: warszawskiej i krakowskiej.

W czasie wojny był więżniem Pawiaka i obozu Sachsenhausen.

[edytuj] Wybrana filmografia

• Powstanie Listopadowe, 1830-1831 (1980) - generał Karol Kniaziewicz
• Polonia Restituta (1980) - Thomas Woodrow Wilson
• Raszyn 1809 (1977) - Feliks Łubieński, minister sprawiedliwości
• Pasja (1977) - ojciec Edwarda Dembowskiego
• Polskie drogi (1976) - aptekarz Kudliński, szef komórki AK
• Bolesław Śmiały (1971) - Stanisław ze Szczepanowa
• Stawka większa niż życie (1967) - profesor Fritz Glass
• Młodość Chopina (1951) - Maurycy Mochnacki

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Jerzy Kaliszewski w bazie filmpolski.pl